z ziemi, ziemscy – posiadają ludzką naturę jak ich ojciec Adam, ale oddalili się od obrazu Boga, na jaki zostali w Adamie stworzeni. Jednak jak zobaczymy, nie wszystkich jednakowo to dotyczy.

Pismo Święte jasno tłumaczy, że podczas Wieku Ewangelii Bóg wybiera szczególnych ludzi zwanych „maluczkim stadkiem” (Łuk. 12:32; Łuk. 6:23), aby byli współdziedzicami z Chrystusem, ich Odkupicielem i Panem w Tysiącletnim Królestwie, które ma błogosławić wszystkie narody ziemi. Pismo zapewnia nas także, że ci, którzy będą stanowić tę klasę „oblubienicy”, przy zmartwychwstaniu byli przemieniani do nowej natury, Boskiej natury, aby odtąd być ze swym Panem, być jak On i widzieć Go takim, jaki jest (1Jana 3:2; Jana 14:3; 17:24; 2Piotra 1:4).

Biblia mówi również o tym, że aby mogła nastąpić taka przemiana przy zmartwychwstaniu (konieczna dla wszystkich członków duchowego Królestwa), jeszcze przed śmiercią musi zajść w nich pewien proces, który zaczyna się czymś, co Pismo nazywa spłodzeniem z Ducha, i kończy się w momencie narodzenia z Ducha, co następuje przy zmartwychwstaniu (Kol. 1:18). To, co jest spłodzone i narodzone z Ducha, będzie istotą duchową, a już nie istotą ludzką. Tak jak to, co jest spłodzone i narodzone z ciała, jest ciałem, tak to, co jest spłodzone i narodzone z Ducha, jest duchem. Nikodem – i ogół Żydów – wierzył, że gdy przyjdzie właściwy czas, jego naród stanie się królestwem Boga – cielesnym królestwem pod władzą cielesnego Mesjasza. Nasz Pan skorygował to błędne przekonanie i zapewnił go, że wszyscy, którzy staną się członkami tego królestwa – niebiańskiego królestwa – będą musieli być na nowo spłodzeni i narodzeni (po raz drugi), tym razem z Ducha Bożego (Jana 3:3-7).

Apostołowie wyjaśniają, że spłodzenie do tej nowej natury jest dostępne tylko dla wierzących, uprzednio usprawiedliwionych z wiary w Odkupiciela. Choć usprawiedliwienie wierzących jest otrzymywane za darmo poprzez Chrystusa, spłodzenie do nowego stworzenia w „Boskiej naturze” pochodzi bezpośrednio od Ojca jako skutek zupełnego poświęcenia się Jemu. Spładzający i ożywiający wpływ rozpoczynający nowe, poświęcone życie we wszystkich, którzy są właściwie przez niego wyćwiczeni jest Prawdą, Słowem Bożej łaski okazywanej w „wysokim powołaniu”, które jest „z Boga” (Filip. 3:14). Apostoł mówi: „[…] Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa, […] odrodził [KJV: spłodził] nas […]” (1Piotra 1:3).

Celem Wieku Ewangelii było przede wszystkim dzieło spładzania, ożywiania i przygotowywania Małego Stadka, „Kościoła, który jest Ciałem Jego” (Efez. 1:22, 23) do narodzin w Boskiej naturze i do dziedzictwa w obiecanym Królestwie, którego ciało i krew (dusze lub istoty w ludzkiej naturze) odziedziczyć nie mogą (1Kor. 15:50, Jana 3:5). Zmartwychwstanie Kościoła obejmuje zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, który jest jego Głową, a Kościół jest ciałem. Zmartwychwstanie to jest nie tylko główne lub pierwsze w znaczeniu najwspanialszego i najcudowniejszego „podniesienia”, znacznie ponad naturę ludzką i anielską, do szczytu chwały i mocy, do Boskiej natury, ale jest także pierwsze w kolejności. To pierwsze (główne) zmartwychwstanie rozpoczęło się prawie 2000 lat temu, gdy Jezus, Głowa Kościoła, będąc spłodzonym z Ducha, narodził się z Ducha przy Swoim zmartwychwstaniu – „pierworodny z umarłych”, „pierwiastek tych, którzy zasnęli” (Kol. 1:18; 1Kor. 15:20). Od tamtej pory kolejni członkowie Jego „maluczkiego stadka” przez cały Wiek Ewangelii byli spładzani i ożywiani (Efez. 2:1, 5; Kol. 2:13) z Ducha i rozwijali się będąc przygotowywani na narodzenie z Ducha. Narodzeni z Ducha są niewidzialni i mogą przychodzić i odchodzić jak wiatr (Jana 3:8). Istnieją dwie klasy spłodzonych z Ducha w tym życiu i narodzonych z Ducha przy zmartwychwstaniu do niebiańskiej sfery Królestwa. Po pierwsze jest to „maluczkie stadko”, 144 000 (Obj. 7:4; 14:1), Oblubienica Chrystusa, które otrzymało najwyższą z natur duchowych, naturę Boską. Druga grupa to „wielki lud” „panny za nią, towarzyszki jej [Oblubienicy]” (Ps. 45:15) – wielka, niezliczona klasa (Obj. 7:9-17), która także otrzymała naturę duchową, lecz na nieco niższym poziomie niż Boska natura.
PT 2017, s. 30-31

PYTANIA BIBLIJNE

SIEDEM DEFINICJI PRAWA BOŻEGO

Pytanie: Z ilu punktów widzenia Biblia opisuje prawo Boże?

Odpowiedź: Liczbą Boskiej zupełności jest siedem. Możemy się zatem spodziewać, że Biblia ukazuje prawo Boże z siedmiu różnych punktów widzenia – i tak rzeczywiście jest. Okazuje się, że Biblia mówi o prawie Bożym z siedmiu następujących punktów widzenia:

(1) Boskie prawo moralne, które On wpisał w naturę człowieka, gdy stworzył go na Swój obraz. Jego pozostałości wciąż można odnaleźć w ludzkiej naturze pomimo jej upadłego stanu, gdyż wciąż „[…] ukazują skutek zakonu, napisany na sercach

poprzednia strona – następna strona