Teraźniejsza Prawda nr 540 – 2017 – str. 4
w relacji przymierza z Bogiem są stosunkowo nieliczne (PT 1996, s. 50).
Wierzymy, że zasady zawarte w posłannictwie prawdy pochodzą od Boga, który przekazał je Jezusowi, a następnie Posłannikowi Paruzji (Pastorowi Russellowi), i że to posłannictwo trwa do dziś w postaci konstruktywnej postępującej prawdy, podawanej w miarę potrzeby za pośrednictwem wyznaczonego przez Boga ziemskiego posłannika. Bóg obiecał, że nigdy nie opuści Swego ludu, aby ten lud chodził w ciemności, nie odkrywając teraźniejszej prawdy dostosowanej do jego potrzeb (PT 1960, s. 63; E11, s. 340).
Na prawdę, która już jest w rękach braci, Pan kładzie więcej prawdy, dodając wers na wersie, przykazanie na przykazaniu (Izaj. 28:10,13, KJV). Całonocne padanie manny na rosę sugeruje postępujący rozwój prawdy (Przyp. 4:18), przypominając myśl wyrażoną w jednej z pieśni: „Jeszcze więcej nadejdzie” [pieśń „More to Follow”, nr 80 w angielskim śpiewniku Hymns of Millennial Dawn – przyp. tłum.]. (Budujemy na prawdzie podanej na określony czas i w określonym celu, aby mogła być użyta jako teraźniejsza prawda). Prawda na czasie docierała do ludu Bożego dostosowana do ich różnych opatrznościowych potrzeb, okoliczności i doświadczeń. Bóg tak ułożył Swoje Słowo, aby nie tylko było dopasowane do potrzeb ludu Bożego w ogólności, ale także dopasowane do indywidualnych potrzeb jego członków w różnych okolicznościach i doświadczeniach. Pokazuje to praktyczność Boga i Jego prawdy. Fakt zaplanowania Słowa Bożego w sposób dostosowany do ogólnych potrzeb Jego ludu jest widoczny na podstawie Am. 3:7: „Zaiste nic nie czyni panujący Pan [w realizacji Swego planu], chyba żeby objawił tajemnice swoje sługom swoim, prorokom” (E11, s. 318). Poprzyjmy tę myśl krótkim fragmentem z PT 1978, s. 50. Cytujemy: Ponieważ kwestia quasi-wybranych jest ważna i aktualna jako teraźniejsza prawda, ponieważ Pan dostarcza nam w tym zakresie dodatkowego światła, a także dlatego, że artykuł na ten temat wzbudził spore zainteresowanie, gdy ukazał się po raz pierwszy w The Present Truth nr 416 (i później w nr 428), z przyjemnością ponownie publikujemy go tutaj, wraz z kilkoma ważnymi uwagami dodatkowymi. Koniec cytatu (kursywa nasza).
„Pytanie: Skoro nie ma już na ziemi Kap łanów, kto ma obecnie prawo przemawiać do ludu Bożego, a szczególnie do dobrych Lewitów?
Odpowiedź: Należycie wyznaczony przez Pana wódz i osoby mianowane przez niego do usługiwania w tym zakresie. Zaakceptowaliśmy wszystkich sług mianowanych przez br. Johnsona i okazujemy im przychylność w służbie dla Pana, chyba że zaczną przejawiać otwarty bunt przeciwko jego naukom” (PT 1952, s. 43).
Od czasu napisania tego artykułu Ruch Pana postąpił 64 lata do przodu w zrozumieniu konstruktywnej postępującej prawdy. Rozumiemy teraz, że wszyscy Lewici, pełniący role kierownicze, zakończyli tę pracę, a ci, którzy pozostali, kończą teraz niezbędne dzieło rozwijania swoich charakterów. Stwierdziwszy powyższe, ufamy, że Pan nadal podaje potrzebną prawdę na tych samych warunkach: poprzez Swego należycie wyznaczonego wodza i Swych mianowanych sług!
Opiekun Wykonawczy planuje i/lub zatwierdza wszystkie konwencje Bible Standard Ministries [LHMM] – tak jak czynili to wszyscy poprzedni Opiekunowie począwszy od br. Johnsona – i jako Opiekun Wykonawczy przeprowadza i/lub zatwierdza wszystkie nominacje na ewangelistów, pielgrzymów pomocniczych, pielgrzymów i przedstawicieli. Opiekun Wykonawczy zachowuje też prawo decydowania, gdzie ci słudzy generalni mogą służyć. Każdego roku Dom Biblijny w USA lub przedstawiciele w każdym kraju oczekują od lokalnych zborów próśb o usługi. Usługi te są udzielane lub odmawiane przez Opiekuna Wykonawczego lub przedstawiciela danego kraju.
Lokalne zbory wybierają (przez głosowanie) starszych, diakonów, sekretarza i skarbnika, by usługiwali im we własnym zborze. Starsi powinni wyznaczyć starszego lub starszych do przygotowania propozycji „harmonogramu usług” starszych i przedstawić go zborowi do zatwierdzenia