Teraźniejsza Prawda nr 539 – 2016 – str. 57
BÓG JEST DOBRY I MIŁOSIERNY
Zauważmy, jak nasz werset kontrastuje z tym, czego ogół ludzkości jest nauczany na temat Niebiańskiego Ojca i Jego planu względem rodziny ludzkiej. Werset ten daje nam prawdziwą podstawę do wszystkiego – ocenę Boskiej dobroci: „Dziękujcie Panu, bo dobry, bo wieczne jest miłosierdzie Jego” (BWP)! To jest ten miłosierny Bóg, za którym tęskniły nasze dusze. Następnie mamy zapewnienie, że Boskie miłosierdzie trwa wiecznie. Święty Paweł oznajmia, że wszystkie narody szukają Boga, aby go poczuć i znaleźć: „Z jednego pnia wywiódł też wszystkie narody ludzkie, aby mieszkały na całym obszarze ziemi, ustanowiwszy dla nich wyznaczone okresy czasu i granice ich zamieszkania, żeby szukały Boga, czy go może nie wyczują i nie znajdą, bo przecież nie jest On daleko od każdego z nas” (Dz. 17:26, 27, BW). To jest ten prawdziwy, miłosierny Bóg, którego szukają. Jeśli jednak zamiast tego otrzymują okropne fałszerstwo, które przedstawia Boga jako autora i inspiratora wiecznych mąk niemal dla wszystkich z naszego rodzaju, wówczas to bluźnierstwo powoduje odwrócenie się ich serc od Niego i od Biblii, która, jak im mówiono, naucza tego.
Już najwyższy czas, aby wszyscy chrześcijanie obudzili się i uświadomili sobie straszny błąd, jaki został popełniony, i żebyśmy zaczęli głosić prawdziwą ewangelię – posłannictwo Boskiego miłosierdzia. Oświadczenie dotyczące Boskiego miłosierdzia tylko w tym jednym Psalmie występuje 26 razy. Jednak wielu chrześcijan zaprzecza temu oświadczeniu i twierdzi, że Boskie miłosierdzie jest tylko dla wybranych, a miliardy pogan i kolejne setki milionów niewybranych z chrześcijaństwa nie dostąpią żadnego miłosierdzia!
Wiemy, że większość umysłów jest zaćmiona z powodu grzechu, niewiedzy i przesądów. Znamy to, co powiedział Apostoł, iż Szatan zaślepił umysły wszystkich niewierzących. Wiemy też, że Bóg przez Apostołów i proroków oznajmił, iż nadchodzący wiek Królestwa Mesjasza będzie czasem, kiedy wszystkie głuche uszy i ślepe oczy zostaną otworzone, a chwała Pana okryje całą ziemię (Izaj. 60:2). „Tedy się otworzą oczy ślepych, a uszy głuchych otworzone będą” (Izaj. 35:5; patrz także 2Kor. 4:4). Nawet wiedząc to wszystko, niektórzy chrześcijanie wołali do tych, którzy są poza grobem, że Boskie miłosierdzie trwa jedynie przez czas, jaki nazywamy obecnym życiem.
Dlaczego niektórzy chrześcijanie sprzeciwiają się Wszechmocnemu? Jaki kryje się za tym motyw? Usiłując ograniczyć łaskę Boga do obecnego niesprzyjającego czasu zaślepienia i ciemności, ci chrześcijanie mieli poparcie Szatana oraz widzenia, wiadomości i sny wywoływane przez upadłych aniołów. Święty Paweł dokładnie opisał nasze czasy słowami: „Odstaną niektórzy od wiary, słuchając duchów zwodzących i nauk diabelskich” (1Tym. 4:1).
OBJAWIANIE
Większa część Boskiej prawdy została podana w sposób niejawny, przez co jej pełne znaczenie nie zawsze jest dostrzegalne. Biblia jest pełna symboli, figur i alegorii. Jezus wielokrotnie wypowiadał się używając przypowieści i niejasnych stwierdzeń, przez co ci, którzy go słuchali – nawet Jego uczniowie – często mówili: „Nie wiemy, co mówi”. Mat. 10:26, 27 zapewnia nas jednak, że w stosownym czasie wszystko stanie się jawne: „Przetoż nie bójcie się ich; albowiem nic nie jest skrytego, co by nie miało być objawiono, i nic tajemnego, czego by się dowiedzieć nie miano. Co wam w ciemności mówię, powiadajcie na świetle; a co w ucho słyszycie, obwoływajcie na dachach”.
Początkowe ukrycie, a następnie stopniowe odkrywanie prawdy służy kilku celom: (1) pomyślnej realizacji planu Jehowy; (2) oszczędzeniu Jego poświęconym dzieciom zniechęcenia z powodu długości czasu, jaki ten plan obejmuje; (3) wypróbowaniu wiary wierzących. W 5Moj. 29:28 czytamy: „Rzeczy tajemne należą Panu, Bogu naszemu, a jawne (w Słowie Bożym) nam (poświęconym) i synom naszym aż na wieki, abyśmy czynili wszystkie słowa zakonu tego”. Porównajmy to z Dz. 1:7, gdzie ta zasada jest przedstawiona przez naszego Pana Jezusa, który powiedział, że nie do nas należy wiedza o tym, co „[…] Ojciec w swojej mocy położył”.
Objawianie Bożej prawdy stopniowo postępuje z każdym wiekiem, a Jego wierni w każdym wieku otrzymywali objawienie prawdy i jej zrozumienie – w tym wiedzę o rzeczach przyszłych – wystarczające do zachęcenia ich i umożliwienia im wypełnienia swoich ról w realizacji Jego planu. Częścią Bożego planu było także to, aby prawda już objawiona, wyjaśniona, czy odkryta nie tylko służyła najbliższym celom danego czasu, ale była gromadzona i spisywana dla kolejnych pokoleń zamiast ulec zagubieniu czy popaść w zapomnienie. Słudzy Boży w każdym Wieku mieli polecenie dawać świadectwo prawdzie, zarówno wobec własnych, jak i następnych pokoleń, każdy według swoich zdolności i sposobności. To dzięki wierności świadków z przeszłości – patriarchów, proroków, Jezusa, Apostołów i innych członków Jego siedmiu gwiazd, Jego specjalnych posłanników w siedmiu okresach Kościoła w ciągu całego Wieku Ewangelii (Obj. 1:16, 20) wraz z wszystkimi, którzy byli i są ambasadorami Chrystusa (2Kor. 5:20) – mamy obecną wiedzę o Słowie Bożym. W ostatnich słowach Mat. 10:27 otrzymujemy taką samą instrukcję, jaką oni mieli. Wraz z błogosławieństwem wiedzy przychodzi odpowiedzialność za przekazywanie jej innym. Starajmy się wszyscy być wierni w tym zakresie!