Teraźniejsza Prawda nr 538 – 2016 – str. 47
lojalność i samoofiarę w warunkach opozycji, w których znajduje się Boska sprawa? Tak, oni potrzebują odwagi, by właściwie wypełnić te warunki. Potrzebują jej jako części wyposażenia swych charakterów, usposabiającej ich do obecnych i przyszłych misji, 
oraz potrzebują jej, by okazać się zwycięzcami. Poświęceni Obozowcy Epifanii mają dostąpić zmartwychwstania sprawiedliwych, co wskazuje, że będą gotowi do służby z Godnymi, kiedy rozpocznie się Pośredniczące Panowanie Chrystusa. E17, s. 472, punkt (2): Zmartwychwstanie naśladowców Jezusa z umarłych: Łuk. 14:14, BW – „I będziesz błogosławiony, bo […] zapłatę będziesz miał przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych”.
W czasie wzbudzenia wierni z Poświęconych Obozowców Epifanii będą uprzywilejowani udziałem w „zmartwychwstaniu sprawiedliwych”, choć nie będą mieć udziału w „zmartwychwstaniu do życia”, które obejmuje tylko cztery wybrane klasy, ani w „lepszym zmartwychwstaniu”, które będzie udziałem Godnych. Poświęceni Obozowcy Epifanii prawdopodobnie staną się pierwszą skompletowaną klasą pod zwierzchnictwem Godnych, która zajmie swe tysiącletnie stanowisko służby pod Nowym Przymierzem. W wyniku postępu, który czynią w tym życiu, prawdopodobnie ich indywidualne podążanie Drogą Świętości oraz osiągnięcie doskonałych zdolności nie zajmie im dużo czasu (PT 2002, s. 44 – kol. 2). Zupełnie poświęceni bracia potrzebują ćwiczącej odwagi, by doprowadzała ich do prawdy, by zachęcała ich w chrześcijańskim boju oraz by pomagała im w odniesieniu zwycięstwa. Świat potrzebuje, by oni przejawiali tę cechę, ponieważ to przynosi światu pewną niezbędną pomoc oraz błogosławieństwo obecnie i z pewnością okaże się błogosławionym przykładem dla świata, gdy on znajdzie się na próbie do życia w następnej części dzieła Wieku Tysiąclecia. Wielkie są korzyści z odwagi. Podobnie jak każda inna łaska, ona sprawia zadowolenie Bogu, który ze względu na Swą chwalebną osobę, święty charakter, wspaniały plan i wielkie dzieła, zasługuje na to by być zadowolonym, zasługuje bardziej niż my w naszych słabych, upadłych ludzkich zdolnościach możemy Go zadowolić.
Odwaga jest zaletą, która wysuwa się na przód w naszym chrześcijańskim boju. Tekst z Łuk. 14:27 zwraca na to naszą uwagę: „A ktokolwiek nie niesie krzyża swego, a idzie za mną, nie może być uczniem moim”. Stwierdzenie zawarte w Łuk. 9:23 jest jeszcze mocniejsze, wymieniając trzy rzeczy, które musimy zrobić: „[…] Kto chce za mną iść, niech zaprze samego siebie, a niech bierze krzyż swój na każdy dzień, i naśladuje mię”. Jest to przywilej Poświęconych Obozowców Epifanii mających niezbędną odwagę, by szukać Pana i służyć Panu z Młodocianymi Godnymi, zatem możemy zastosować tutaj stwierdzenie brata Johnsona (E4, s. 355,356) jako odnoszące się do Poświęconych Obozowców Epifanii: „Jeśli jakiekolwiek wątpliwości wciąż pozostają na ten temat, powinny być one rozwiane przez Gal. 3:6-9 oraz Rzym. 4:16. Uczą one bowiem, że wszyscy, którzy posiadają ten sam rodzaj wiary, jaką posiadał Abraham, razem z Abrahamem – każdy w swej klasie – będą błogosławieni przywilejem błogosławienia wszystkich rodzin ziemi! Ta obietnica jest przymierzem! Działa ono obecnie w stosunku do Młodocianych Godnych (i podobnie do Poświęconych Obozowców Epifanii), ponieważ są oni »z wiary Abrahama«, tj. »chodzą przez wiarę, a nie przez widzenie« (2Kor. 4:13; 5:7)”.
Kończymy nasze rozważania pytaniem: Czy imiona Poświęconych Obozowców Epifanii są zapisane w księdze żywota? 
O tak, brat Johnson pokazuje, że „zapisanie imion w księdze żywota” w „zwykłym znaczeniu jest wpisaniem czyjegoś charakteru w przymierze” i on wyjaśnia, że „Starożytni Godni zaczęli, a Młodociani Godni w poświęceniu także zaczynają wpisywać swe charaktery w ziemskie zarysy przymierza związanego przysięgą”. Oczywiście, to samo jest prawdą w odniesieniu do Poświęconych Obozowców Epifanii.
PT '16,42-47