Teraźniejsza Prawda nr 538 – 2016 – str. 46
W miarę jak rozwija się oceniająca miłość do charakteru Boga i Chrystusa, nawet, gdy nie jesteśmy w stanie dostrzec, jaka jest „szerokość i długość, i głębokość, i wysokość” Ich charakterów (Efez. 3:17-19), możemy miłować Ich coraz bardziej, w coraz wyższy sposób – oceniając Ich nie tylko za to, czego dla nas dokonali, lecz także i szczególnie za to, kim Oni są, oceniając Ich charaktery. Rozkoszując się dobrymi zasadami, doceniamy Ich z całego serca, umysłu, duszy i siły za zgodność z dobrymi zasadami i jesteśmy w serdecznej jedności z Nimi w Ich charakterach, słowach i dziełach. Z powodu takiego rozkoszowania się dobrymi zasadami współczujemy Im z powodu złego traktowania, jakiego doznawali i naprawdę doznają od złych aniołów i słabych, ignoranckich i niegodziwych ludzi. I ostatecznie, z powodu takiego rozkoszowania się i współczucia, radośnie wykorzystujemy nasze ludzkie wszystko, by pomóc oczyścić z zarzutów Ich osoby i charaktery oraz rozkrzewiać Ich słowa i czyny.
Ponieważ sprawiedliwość jest jedną z dobrych zasad, w których rozkoszuje się bezinteresowna miłość, jest naszym obowiązkiem miłowanie Boga z całego serca, umysłu, duszy i siły, gdyż nasza miłość jest kierowana do Boga i Chrystusa w najwyższym znaczeniu – bezinteresownej miłości, która rozkoszuje się w dobrych zasadach. Zatem miłujmy Boga i Chrystusa z wielką odwagą za to, kim są.
Odwaga moralna jest zaletą, która staje w obliczu moralnych niebezpieczeństw oraz trudności i z męstwem tryumfuje nad nimi. Ta zaleta odwagi działa wtedy, gdy łatwo jest popełnić zło, a trudno oraz pozornie niekorzystnie jest uczynić dobro. Najwyższym rodzajem odwagi jest odwaga religijna. Zarówno Biblia jak i historia Kościoła dostarcza nam wielu wspaniałych przykładów tej formy odwagi. Ilustruje ją Samuel, oświadczając Boskie poselstwo Heliemu. Okazuje ją Natan, ganiąc grzech Dawida. Objawiło ją trzech hebrajskich młodzieńców, odmawiając bałwochwalstwa wbrew rozkazowi Nabuchodonozora i dzielnie idąc do ognistego pieca. Przejawiał ją Daniel, wciąż modląc się do Boga, pomimo przeciwnego rozkazu króla, ze względu na swoje sumienie poddając się wrzuceniu do lwiego dołu.
W chrześcijańskim życiu istnieje wielka potrzeba odwagi pozostającej w harmonii ze sprawiedliwością, świętością i gorliwością. Z uwagi na stanowisko Boskiej sprawy w świecie istnieje potrzeba odwagi z naszej strony do wspierania tej sprawy. Mówimy, że Boska sprawa potrzebuje naszej odwagi do rozgłaszania jej. Prawdą jest, że Bóg, który jest samowystarczalny, mógłby z łatwością obyć się bez naszej służby dla Jego sprawy. Gdyby chciał, używając Swej mocy mógłby usunąć wszelki opór i wszystkich przeciwników. Mógłby widzialnie wypisać człowiekowi Swą wolę na niebie i zrezygnować z głoszenia przez nas Ewangelii na świecie, gdyby tego chciał. Gdyby Bóg pragnął, mógłby posłać legiony aniołów z władzą powstrzymania wszelkiej opozycji i mógłby pokazać, że nie potrzebuje nas do wspierania Swych celów, lecz z tego samego powodu, dla którego dozwala, by wspieranie Jego sprawy wymagało ofiar ze strony Jego ludu, On tak kieruje Swą sprawą na tym świecie, by pokonanie jej wrogów i zmuszenie ich do ucieczki wymagało od nas odważnych czynów.
Ze względu na obecne i przyszłe dobro Swych wybranych oraz ze względu na przyszłe dobro niewybranego świata, On tak pozostawia Swą sprawę w świecie, aby wspieranie jej wymagało okazywania przez nas odwagi. Bóg dozwala na fałszywe przedstawianie prawdy, abyśmy mogli jej bronić. Dozwala, by Jego lud był źle traktowany, abyśmy mogli przychodzić im z pomocą. Dozwala na poniżanie sprawiedliwości, byśmy mogli ją wywyższać i dopuszcza sprzeciw wobec świętości, aby mógł prowadzić walkę na jej rzecz. Wiedząc wcześniej, że będzie mógł polegać na tym, iż wierne wybrane klasy zajmą stanowisko w Jego sprawie, Bogu upodobało się pozostawić ją w stanie, w którym promowanie jej będzie wymagało naszej odwagi. Ponadto, te wybrane klasy potrzebują odwagi.
To stwierdzenie aż prosi się o pytanie: Czy wyższa część Quasi-wybranych (Poświęceni Obozowcy Epifanii) potrzebuje odwagi, aby okazać