Teraźniejsza Prawda nr 538 – 2016 – str. 46

      W miarę jak rozwija się oceniająca miłość  do charakteru Boga i Chrystusa, nawet, gdy nie jesteśmy w stanie dostrzec, jaka jest „szerokość  i długość, i głębokość, i wysokość” Ich charakterów (Efez. 3:17-19), możemy miłować Ich coraz  bardziej, w coraz wyższy  sposób – oceniając Ich  nie tylko za to, czego dla  nas dokonali, lecz także  i szczególnie za to, kim  Oni są, oceniając Ich charaktery. Rozkoszując się  dobrymi zasadami, doceniamy Ich z całego serca, umysłu, duszy i siły za zgodność z dobrymi zasadami i jesteśmy w serdecznej jedności z Nimi w Ich charakterach, słowach i dziełach. Z powodu takiego rozkoszowania się dobrymi  zasadami współczujemy  Im z powodu złego traktowania, jakiego doznawali i naprawdę doznają od  złych aniołów i słabych, ignoranckich i niegodziwych ludzi. I ostatecznie, z powodu takiego rozkoszowania się i współczucia, radośnie wykorzystujemy nasze ludzkie wszystko, by pomóc oczyścić  z zarzutów Ich osoby i charaktery oraz rozkrzewiać Ich słowa i czyny.

      Ponieważ sprawiedliwość jest jedną z dobrych  zasad, w których rozkoszuje się bezinteresowna miłość, jest naszym obowiązkiem miłowanie Boga z całego serca, umysłu, duszy i siły, gdyż nasza miłość jest kierowana do Boga i Chrystusa w najwyższym znaczeniu – bezinteresownej miłości, która  rozkoszuje się w dobrych zasadach. Zatem miłujmy Boga i Chrystusa z wielką odwagą za to, kim  są.

      Odwaga moralna jest zaletą, która staje w obliczu moralnych niebezpieczeństw oraz trudności  i z męstwem tryumfuje nad nimi. Ta zaleta odwagi działa wtedy, gdy łatwo jest popełnić zło, a trudno oraz pozornie niekorzystnie jest uczynić dobro. Najwyższym rodzajem odwagi jest odwaga religijna. Zarówno Biblia jak i historia Kościoła dostarcza nam wielu wspaniałych przykładów tej formy odwagi. Ilustruje ją Samuel, oświadczając Boskie poselstwo Heliemu. Okazuje ją Natan, ganiąc grzech Dawida. Objawiło ją trzech hebrajskich  młodzieńców, odmawiając bałwochwalstwa wbrew rozkazowi Nabuchodonozora i dzielnie idąc do ognistego pieca. Przejawiał ją Daniel, wciąż modląc się do Boga, pomimo przeciwnego rozkazu  króla, ze względu na swoje sumienie poddając się  wrzuceniu do lwiego dołu.

      W  chrześcijańskim  życiu  istnieje  wielka  potrzeba odwagi pozostającej w harmonii ze  sprawiedliwością, świętością i gorliwością. Z uwagi na stanowisko  Boskiej sprawy w świecie istnieje potrzeba odwagi z naszej strony do  wspierania tej sprawy. Mówimy, że Boska sprawa potrzebuje  naszej  odwagi do rozgłaszania  jej. Prawdą jest, że Bóg, który jest samowystarczalny, mógłby z łatwością obyć się bez naszej służby dla Jego sprawy. Gdyby chciał, używając Swej mocy mógłby  usunąć wszelki opór i wszystkich przeciwników. Mógłby widzialnie wypisać człowiekowi Swą wolę na niebie i zrezygnować z głoszenia  przez nas Ewangelii na świecie, gdyby tego chciał. Gdyby Bóg pragnął, mógłby posłać legiony aniołów z władzą powstrzymania wszelkiej opozycji i mógłby pokazać, że nie potrzebuje nas do wspierania Swych celów, lecz z tego samego powodu, dla którego dozwala, by wspieranie Jego sprawy wymagało ofiar ze strony Jego ludu, On tak kieruje Swą sprawą na tym świecie, by pokonanie jej wrogów i zmuszenie ich do ucieczki wymagało od  nas odważnych czynów.

      Ze względu na obecne i przyszłe dobro Swych  wybranych oraz ze względu na przyszłe dobro  niewybranego świata, On tak pozostawia Swą  sprawę w świecie, aby wspieranie jej wymagało  okazywania przez nas odwagi. Bóg dozwala na  fałszywe przedstawianie prawdy, abyśmy mogli jej  bronić. Dozwala, by Jego lud był źle traktowany,  abyśmy mogli przychodzić im z pomocą. Dozwala na poniżanie sprawiedliwości, byśmy mogli ją  wywyższać i dopuszcza sprzeciw wobec świętości,  aby mógł prowadzić walkę na jej rzecz. Wiedząc  wcześniej, że będzie mógł polegać na tym, iż wierne wybrane klasy zajmą stanowisko w Jego sprawie, Bogu upodobało się pozostawić ją w stanie, w którym promowanie jej będzie wymagało naszej  odwagi. Ponadto, te wybrane klasy potrzebują odwagi.

      To stwierdzenie aż prosi się o pytanie: Czy wyższa część Quasi-wybranych (Poświęceni Obozowcy Epifanii) potrzebuje odwagi, aby okazać

poprzednia strona – następna strona