Teraźniejsza Prawda nr 538 – 2016 – str. 38
Boga i do ludzi, mierząc przy jej pomocy każdą myśl, każde słowo i każdy czyn.
Wtrącanie się w cudzy urząd, to mieszanie się w cudze sprawy. Duża część cierpień, jakie ludzie przechodzą jest spowodowana wtrącaniem się w cudzy urząd. Nie mamy mieszać się w sprawy innych ludzi, ponieważ mamy wszystko, by utrzymać nasze własne sprawy w porządku. Wielu dobrych ludzi nieświadomie przekracza prawo w tej kwestii. Oni nie chcą wtrącać się w cudzy urząd, w rzeczywistości często nie są świadomi, że są winni w tym zakresie. Lud Boży powinien być tak zajęty swoimi sprawami, by nie mieć czasu na krytykę prywatnych spraw innych. Jeśli pojawią się takie okoliczności, że musimy skrytykować, to powinniśmy to robić zawsze w harmonii z Bożym Słowem. Jednak zawsze powinniśmy być czujni, by pomagać innym, a nie ich ranić.
Kończymy rozważania o wtrącaniu się w cudzy urząd podaniem kilku uwag dotyczących pokory. Pokora może mieć różne funkcje, lecz ogólnie jej rolą jest pomoc naszym zaletom serca i umysłu utrzymywać swoje miejsce, powstrzymywać je przed błądzeniem, zachęcać do dążenia we właściwym kierunku, powstrzymywać te zalety od niewłaściwego działania i pomagać im utrzymywać właściwą równowagę między sobą i właściwy stosunek jedna do drugiej. „[…] Miejcie sumienie czyste, aby ci, którzy zniesławiają dobre chrześcijańskie życie wasze, zostali zawstydzeni, że was spotwarzali. Lepiej bowiem jest, jeżeli taka jest wola Boża, cierpieć za dobre niż za złe uczynki” (1Piotra 3:16, 17).
Pokora szczególnie pomaga nam w przyjęciu odpowiedniej postawy wobec Boga, pomaga nam instynktownie uważać Boga za Najwyższą Istotę i traktować jako taką Istotę, do której należy nakazywanie i zakazywanie, której wszyscy mają słuchać i którą wszyscy mają czcić, kochać i ufać, służyć i zadowalać, wielbić i adorować, dziękować i sławić, o której mają się uczyć i nauczać – wszystko z całego serca, umysłu, duszy i siły. Pokora pomaga przyjść do Boga, mieć właściwą ocenę Boga i pozostawać we właściwym związku z Nim. Ona pomaga w ćwiczeniu pokuty i wiary w Boga i Chrystusa. Pokora patrzy na Boga jako na źródło prawdy i sprawiedliwości, Nauczyciela, Usprawiedliwiciela, Uświęciciela i Wybawcę, a także jako Stworzyciela, Dostarczyciela i Odkupiciela, i pomaga w działaniu w zgodzie z Nim w tych aspektach. Uczenie się, że w tych wszystkich aspektach Bóg wyznaczył naszego Pana Jezusa jako Swego Wykonawcę pod Swoją zwierzchnością, pomaga nam w podporządkowaniu się takiemu postępowaniu wobec Boga. Funkcją pokory jest także pomaganie nam osiągania właściwego stosunku do Boga, związku z Bogiem i naszym Panem Jezusem, przez którego Bóg działa.
Co więcej, pokora pełni pomocną funkcję w osiągnięciu właściwych stosunków i relacji z naszymi bliźnimi. Ona udziela nam wiedzy o odpowiednim – pozbawionym służalczości, płaszczenia się czy strachu – szacunku dla naszych przełożonych. Pomaga nam mieć odpowiednią społeczność, bez zbytniej poufałości z osobami równymi nam. Pokora obdarza nas właściwą uprzejmością w stosunku do podwładnych, bez ducha protekcjonalności i wymuszonego tym duchem postępowania. Ona także pomaga z szacunkiem stawiać innych wyżej i oceniać ich lepiej niż siebie. Ona powstrzymuje nas przed zdeptywaniem praw i uczuciowości innych, zapobiega wtrącaniu się w cudzy urząd i zbytniemu wnikaniu w prywatne sprawy innych. Ona uwalnia nas od zazdrości, przechwalania się, próżności, arogancji i samowywyższania się w stosunku do innych.
Pokora ma więc też zadania w stosunku do nas samych. Ona trzyma nas z dala od samowystarczalności, satysfakcji z samych siebie, nadmiernego szacunku do samych siebie i wynikającej z tego arogancji, pychy i samowywyższania się. 
Trzyma nas z dala od nadmiernego braku zaufania do samego siebie, braku zadowolenia z samego siebie i braku szacunku do samego siebie. Ona pozwala nam szybko rozpoznawać nasze błędy, słabości i braki i wyzbywać się ich. Sprawia, że czujemy potrzebę zbliżania się do Boga jako naszego Stworzyciela, Dostarczyciela, Odkupiciela, Nauczyciela, Usprawiedliwiciela, Uświęciciela i Wybawcy, a także czujemy potrzebę podjęcia niezbędnych kroków, by osiągnąć pojednanie z Nim. Pokora pomaga nam ograniczać się, kiedy potrzebujemy ograniczenia, być umiarkowanymi we wszystkim i zachowywać się odpowiednio do sytuacji, w jakiej się znajdujemy. Ona odgrywa doniosłą rolę w stosunku do charakteru i postępowania we wszystkich naszych relacjach – z Bogiem, Chrystusem, innymi ludźmi i w stosunku do nas samych.
PT '16,34-38