Teraźniejsza Prawda nr 537 – 2016 – str. 29
prawdy epifanicznej za pośrednictwem Br. Johnsona, Posłańca Epifanii. Według obrazu Przybytku na okres Epifanii, istnieje wiele różnych grup ludu prawdy. Za grupy prawdy uważamy takie, które w ogólny sposób przyjmują prawdę paruzyjną i Br. Russella jako przedstawiciela PANA w jej podawaniu. Rzecz jasna, jednostki w każdej grupie różnią się między sobą w stopniu znajomości i zrozumienia prawdy paruzyjnej.
Jednak przyjście do prawdy epifanicznej oznacza, w ogólny sposób, przyjęcie prawdy Epifanii i Br. Johnsona jako przedstawiciela PANA w jej podawaniu. Podobnie jak w poprzednim przypadku, jednostki różnią się między sobą w stopniu wiedzy i zrozumienia prawdy epifanicznej. Klasa Poświęconych (stan serca) Obozowców (miejsce przebywania) Epifanii (ramy czasowe) obejmuje chrześcijan – zarówno w obrębie ruchu prawdy Epifanii, jak i poza nim – którzy poświęcają się podczas obowiązywania obrazu Obozu Epifanii, tj. pomiędzy rokiem 1954 a ustanowieniem Pośredniczącego Królestwa. Ich stosunek do prawdy paruzyjnej i epifanicznej nie ma znaczenia w tej kwestii. „Epifania” w nazwie klasy odnosi się do czasu, a nie do przynależności doktrynalnej. Innymi słowy oznacza to poświęcenie się w okresie Epifanii.
Rozumiemy, że wiele jednostek w grupach prawdy poświęciło się lub uczyni to i okażą się wierni jako Poświęceni Obozowcy Epifanii, nigdy nie mając kontaktu z prawdą Epifanii. Możemy dodać, że prawdopodobnie wielu weszło lub wejdzie w kontakt z tą prawdą, w niektórych przypadkach osiągając nawet znaczny stopień wiedzy o niej i zrozumienia jej, ale nie przyjmując jej całkowicie, i mimo to, okażą się wiernymi, jako restytucjoniści.
Na prospektywnych członków klasy królowej z Saby czekają większe przywileje, stąd też większa odpowiedzialność! Podobnie jak królowa z Saby usłyszała o Salomonie, tak my usłyszeliśmy o epifanicznych pismach antytypicznego Salomona i przyszliśmy do niego z naszymi trudnymi pytaniami, na które on udzielił odpowiedzi. Tak jak królowa siedzieliśmy przy stole prawdy, aby ją spożywać, aż uwierzyliśmy nawet w głębokie rzeczy Boże, w postępującą prawdę na czas słuszny!
Rozumiemy, że są różnice w tym, jak Bóg używa tych, którzy się poświęcają i oddają Mu samych siebie, i czego od nich wymaga (2 Kor. 8:5). Jednakże o tych różnicach w używaniu i wymaganiach, które zależą np. od zmian dyspensacyjnych w Boskim planie, decyduje Bóg, a nie poświęcający się i różnice te nie powinny wpływać na rodzaj dokonywanego poświęcenia.
Rozważmy teraz kolejne dostosowanie spraw: Kiedy droga święta zostanie otwarta (Izaj. 35:8), a warunki na świecie ulegną zmianie, ponieważ Szatan, „bóg tego świata” (2Kor. 4:4) będzie zupełnie związany i władzę obejmie Królestwo Chrystusowe, nastąpi znacząca zmiana w sposobach używania poświęconych przez Boga i w Jego wymaganiach wobec nich. Ówcześnie poświęceni nie będą musieli oddawać swego człowieczeństwa na śmierć, choć będą musieli umrzeć i pozostać martwymi dla grzechu i błędu, a także żyć dla prawdy, sprawiedliwości i świętości, jeśli będą chcieli osiągnąć życie wieczne na ziemi. Poświęcenie będzie wówczas do życia, a nie na śmierć. W harmonii z tą myślą, w Cieniach Przybytku na s. 94 czytamy: „W przyszłym wieku będzie także istniało poświęcenie. Ze względu na zmieniony rząd świata nie będzie to już jednak poświęcenie na śmierć, takie jak obecnie, ale wprost przeciwnie – poświęcenie ku żywotowi, ponieważ wraz z zakończeniem panowania złego ustanie ból, smutek i śmierć dla wszystkich, oprócz czyniących zło”.
Werset przewodni niniejszego artykułu opisuje czas próbowania braci za dni naszego Pana, ale tak samo trafnie odnosi się do teraźniejszości, ponieważ każdemu znaczącemu postępowi w Boskim planie zdaje się towarzyszyć dostosowanie spraw i szczególne próby pomiędzy ludem PANA. Odejście specjalnych wodzów wśród wybranych raz za razem poddawało nas takiemu formowaniu. Niektórzy bracia, którzy nie dość głęboko badali postęp prawdy (Przyp. 4:18) w Epifanii, wypuścili chyba z rąk kotwicę i fundament chrześcijańskiej wiary. Mogą oni szukać światowych znaków – dużej liczby osób