Teraźniejsza Prawda nr 537 – 2016 – str. 20
tak jak pieśń śpiewana w Paruzji przez 144 000 (Obj. 14:3) nie była literalną pieśnią. Będzie nią głoszenie w duchu zwycięstwa potężnych dzieł Jehowy w wyzwalaniu sprawiedliwych oraz Jego potężnych dzieł niszczenia bezbożnych. Nie zaprzeczamy oczywiście, że niektóre z tych deklaracji będą hymnami skomponowanymi do muzyki i dosłownie śpiewanymi, tak jak dosłownie śpiewaliśmy w hymnach Pieśń Mojżesza oraz Baranka przy akompaniamencie literalnej muzyki. Przez tę uwagę chcemy jednak powiedzieć, że pieśnią będącą antytypem tej, jaką śpiewał Mojżesz oraz mężczyźni i kobiety Izraela, którą był hymn lub psalm śpiewany przez nich przy akompaniamencie literalnej muzyki, nie jest głównie pieśń skomponowana i śpiewana do literalnej muzyki. W antytypie powinniśmy raczej rozumieć, że w podniosłym zwycięskim wysławianiu głoszona będzie chwała Jehowy objawiona w Jego wielkich dziełach dokonanych w Małym Okresie. Niektóre z tych zgromadzeń wśród restytucjonistów będą duże, a niektóre małe. Część z nich będzie podobna do naszych usług głoszenia, inne będą podobne do naszych zebrań oświadczeń, a niektóre będą mniej lub bardziej prywatne i prowadzone jako rozmowy na temat wielkich Boskich dzieł.
Jednak bez względu na to, czy będą duże czy małe, publiczne czy prywatne, czy będą uroczystymi przemówieniami, świadectwami czy rozmowami – na ustach każdego w niebie i na ziemi będzie temat potężnych dzieł Jehowy dokonanych w czasie Małego Okresu. Będzie to antytypem pieśni, jaką Mojżesz oraz mężczyźni i kobiety Izraela śpiewali po bezpiecznym przejściu przez Morze Czerwone i po pochłonięciu Egipcjan przez masy wód. Pełne oddanie i duchowy sposób ogłaszania tych deklaracji jest pokazany w typie w emfazie słów wprowadzających do typicznej pieśni, jak wskazuje na to dosłowne tłumaczenie z hebrajskiego – „a rzekli, mówiąc”, tj. powiedzieli z naciskiem.
Jak można zauważyć, śpiewający użyli pierwszej osoby liczby pojedynczej: „Śpiewać będę Jehowie” (2Moj. 15:1). Ma to na celu pokazanie, że zarówno w typie, jak i antytypie to wysławianie podejmowane jest indywidualnie. Tak jak w typie wszyscy zostali indywidualnie wybawieni, tak będzie też w antytypie. Chociaż wszyscy śpiewali jednym głosem, każdy czynił tę pieśń swoją własną, i tak samo będzie w antytypie. Zarówno w typie, jak i antytypie w wyrażeniu „będę śpiewał” pokazane jest osobiste postanowienie wzięcia udziału w pieśni. Ta harmonia i zgodność widoczna jest w typie i antytypie, jak wskazują na to słowa „będę śpiewał”. A słowa „śpiewał będę Jahwe” pokazują największą chwałę dla Jahwe w typie i antytypie. Słowa te oznaczają w antytypie, że wszyscy na niebie i na ziemi będą wiecznie oddawać chwałę naszemu Bogu i Królowi! Właśnie tak wspaniały wynik uzyska Bóg dzięki cudownemu planowi wieków. W obydwu przypadkach powodem tej pieśni jest tryumf Jahwe, „gdyż nader wspaniałym się okazał” [KJV: „chwalebnie tryumfował”]. W antytypie prowadził największą ze wszystkich wojen przeciwko największemu ze wszystkich przeciwników, który był oponentem wyposażonym w najlepsze umiejętności i uzbrojenie. Z tej wojny Bóg wyszedł, jako wspaniały zwycięzca, ponieważ wszystkie błędy (koń – w. 1) oraz wszyscy wodzowie błędu (jeździec) w tej duchowej wojnie zostali pobici w wiecznym zniszczeniu (wrzucił w morze) – 2Moj. 15:1. Ten werset jest tematem całej pieśni, ponieważ to, co następuje po nim, jest jedynie rozwinięciem słów pieśni, jakie występują w wersecie 1.
Jezus i Kościół będą w stanie odpowiednio powiedzieć „Moc moja […] Pan” (w. 2), ponieważ Jehowa posilił ich do wyzwoleńczego dzieła Paruzji i Epifanii i posili ich do wyzwoleńczego dzieła Tysiąclecia i Małego Okresu. Chodzi więc o to, że wyzwalająca moc należy do Jehowy. Pozostałe duchowe klasy (synowie Izraela) także uznają Jehowę jako źródło mocy dla ich wyzwolenia, a także dla ich współpracy w wyzwalaniu innych. Wszystkie odnośne klasy na poziomie duchowym powiedzą: Jehowa jest moją pieśnią (w. 2, KJV), ponieważ wówczas On będzie tematem ich wszystkich rozmów, świadectw i objawień. Wszyscy oni będą mogli powiedzieć, że Jehowa jest ich zbawieniem, co będzie mógł stwierdzić nawet nasz Pan (Żyd. 5:7), ponieważ Bóg wyzwoli ich wszystkich w czasie ich próby od mocy kusiciela. Każda jednostka wśród nich powie: „ten jest Bogiem moim” (w. 2), ponieważ Jehowa był i będzie dla nich potężnym Bogiem,