Teraźniejsza Prawda nr 536 – 2016 – str. 10
stanowi fundament i siłę pobudzającą dla wszystkich innych łask. O żadnej innej łasce Biblia nie ma tak dużo do powiedzenia, a gdy weźmiemy pod uwagę, że żyjemy w dyspensacji wiary, przyczyna, dla której zajmuje teraz najważniejsze miejsce, od razu staje się jasna. W następnym wieku (w Tysiącletnim Pośredniczącym Panowaniu Chrystusa) odda ona swoje miejsce pierwszorzędnej wagi miłości, będzie to, bowiem, dyspensacja uczynków, gdy miłość będzie zarówno najważniejszą, jak i największą łaską. Teraz rzeczy opierają się na naszej wierze, wtedy będą zależeć od ich [ludzi wówczas będących na próbie – przyp. tłum.] uczynków, tj. miłości. Lecz wiara, która obecnie przynosi pożytek, to „wiara przez miłość skuteczna” (Gal. 5:6).
Jeśli ktoś chce być zdolnym polemistą, musi wierzyć w to, czego naucza i w to, co myśli. Biblia używa słowa „wiara” w trzech znaczeniach: (1) tego, w co się wierzy, (2) zalety, dzięki której się wierzy i (3) zalety, którą wytwarzają pierwsze dwa znaczenia, czyli wierności. Właśnie z powodu posiadania tych trzech znaczeń wiara jest najważniejszą łaską. Tak, żyjemy w dyspensacji wiary.
Pierwszym znaczeniem wiary jest to, w co ktoś wierzy, zatem np. lud prawdy powiedziałby: „Moją wiarą jest teraźniejsza prawda, wypełniający się Boski Plan i nauki Biblii w ich zrozumieniu na czasie”. Prezbiterianin natomiast powiedziałby: „Moją wiarą jest Konfesja westminsterska i jej katechizmy”; luteranin: „Moją wiarą jest Księga zgody”; anglikanin: „Moją wiarą jest 39 artykułów kościoła anglikańskiego, jego modlitewnik i sukcesja apostolska”. Powyższe przykłady wystarczająco wyjaśniają pierwsze znaczenie słowa „wiara” w jego powszechnym, zwyczajnym użyciu.
Biblia także używa słowa „wiara” w znaczeniu tego, w co ktoś wierzy, np. Juda napomina nas, abyśmy „bojowali o wiarę raz świętym podaną”. Paweł i Barnaba wzywali braci, aby „trwali w wierze” (Dz. 14:22). Paweł kieruje godne uwagi napomnienie do Koryntian, mówiąc: „Czujcież, stójcie w wierze […]” (1Kor. 16:13). Zachęca ich także: „Doświadczajcie samych siebie, jeźli jesteście w wierze […]” (2Kor. 13:5). Pragnie też, aby bracia „zdrowi byli w wierze” (Tyt. 1:13). Zapisane jest, że „mnóstwo kapłanów było posłuszne wierze” (Dz. 6:7). Jezus pyta, czy przy swoim drugim przyjściu „znajdzie [On, a także Grecy] wiarę na ziemi?” (Łuk. 18:8). Piotr mówi, że z Apostołami bracia „równie z nami kosztownej wiary dostali” (2Piotra 1:1). Jan mówi, że prawda jest zwycięstwem, które zwycięża świat: „ […] to jest zwycięstwo, które zwyciężyło świat, wiara nasza.” (1Jana 5:4). Wersety te wystarczająco potwierdzają podane wyżej pierwsze znaczenie wiary.
Wiarę w drugim znaczeniu można zdefiniować, jako umysłową ocenę określonych obiektów i poleganie na nich sercem. Obiektami chrześcijańskiej wiary są Bóg i Chrystus. Prawdziwość tej definicji udowadnia Apostoł Paweł. Stwierdza on: „A wiara jest pewnością [poleganie serca] tego, czego się spodziewamy, przeświadczeniem o tym, czego nie widzimy [umysłowa ocena]” (Żyd. 11:1, BW). Nasza umysłowa ocena i poleganie sercem w odniesieniu do Boga i Chrystusa dotyczą Ich istot, charakterów, słów i dzieł. We wszystkich tych czterech aspektach dotyczących Ich musimy mieć umysłową ocenę i poleganie serca, jeśli w Nich wierzymy.
Przez wierność – jako trzecie znaczenie słowa „wiara” – rozumiemy lojalność wobec Boga i Chrystusa w Ich osobach, charakterach, słowach i dziełach, co oznacza oświecenie, usprawiedliwienie, uświęcenie i wyzwolenie. To znaczenie wiary dostrzegamy w następujących wersetach: „Bo cóż na tem, jeźli niektórzy nie uwierzyli? Azaż niedowiarstwo ich niszczy wiarę Bożą? (Rzym. 3:3). „Nie iżbyśmy panowali nad wiarą waszą, ale iż jesteśmy pomocnikami wesela waszego; bo wiarą stoicie” (2Kor. 1:24); (zobacz też 1Tym. 1:19). To znaczenie tego słowa obejmuje lojalność wobec Boga i Chrystusa we wszystkich sprawach życia, w czterech etapach chrześcijańskiego życia, w praktykowaniu wszystkich uczuć i łask, we wszystkich sposobach rozwoju charakteru, we wszystkich cierpieniach i we wszystkich próbach i doświadczeniach. W znaczeniu wierności jest to jedyna nieograniczona, uniwersalna łaska, która działa nie tylko przez wszystkie inne łaski, ale także przez wszystkie inne przejawy chrześcijańskiego życia. Choć samokontrola jest niemal uniwersalną łaską, a cierpliwość jest jeszcze bliższa tej uniwersalności, wierność jest jedyną łaską nieograniczoną w swej uniwersalności. Bez względu na to, jak wiele ktoś mógł osiągnąć w innych zarysach chrześcijańskiego charakteru, jeśli brak mu tej łaski, wszelkie jego wyznania chrześcijaństwa są próżne – poniósł porażkę w swym powołaniu i wybraniu. Zatem przy wszelkich naszych dążeniach starajmy się zdobyć tę zaletę, aby być zdolnymi polemistami!