Teraźniejsza Prawda nr 533 – 2015 – str. 28

roku miało być niewiele postępującej prawdy lub nie miało jej być wcale; że drzwi do wysokiego powołania nie zostały zamknięte jesienią 1914 r., ale wciąż pozostawały otwarte; że Epifania, albo Apokalipsa, nie rozpoczęła się wtedy jako okres; że nie rozwijała się żadna klasa Młodocianych Godnych (W tym poświęcający się po 1914 r.) itd. Niezaprzeczalnie bardzo niezwykłe rzeczy wydarzyły się pomiędzy ludem Bożym oświeconym prawdą żniwa, gdy br. Russell zakończył swój ziemski bieg. Gdy pozostawał w ciele, pomiędzy ludem Bożym prawdy żniwa panował pokój. Byli zjednoczeni. Miłowali ten sam stół prawdy, rozwijali tego samego ducha braterstwa, usługiwali tą samą prawdą i czynili to tymi samymi ogólnymi sposobami podanymi przez br. Russella. Były to radosne dni ucztowania, społeczności, wzrostu i służby. Wszyscy mieli tę samą więź pokoju, tego samego ducha jedności, tę samą nadzieję wysokiego powołania, tę samą pracę usługiwania, tego samego Pana, tę samą wiarę, ten sam chrzest i tego samego Boga za Ojca, a wszystko to było radością ich serc.

     Wraz ze śmiercią Pastora rozpoczęły się zmiany (,,przejście”), które trwają do dziś. Ruch nie jest już zjednoczonym ludem. Pod wieloma względami, podobnie jak oni wtedy, nie wierzymy w te same rzeczy. Niektórzy spośród ludu Pana porzucili wiele swoich dawnych przekonań i przyjęli w ich miejsce niezgodne poglądy. Strażnicy nie widzą już ,,okiem w oko” (Izaj. 52:8), jak to było, gdy zgodnie śpiewali pieśni Mojżesza i Baranka podczas pracy żęcia i zbierania od roku 1874 do 1914 i 1916 pod przewodnictwem „Onego wiernego i roztropnego sługi”. To wtedy Pan ponownie wyprowadził Syon, swoje Małe Stadko, z niewoli babilońskiej. Niektórzy wszczynali podziały. Widzimy, że zdarzyło się wiele rzeczy, które muszą mieć jakieś szczególne znaczenie. Te wydarzenia są opisane w Biblii. Jeśli nasze poświęcone serca są pełne czci, ciche, głodne, pokorne, uczciwe i święte, ostatecznie znajdziemy się wśród tych, którym objawione będzie biblijne znaczenie tych wydarzeń. Apostoł wyraża to słowami (Jezusa, przyp. tłum.): ,,Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości; albowiem oni nasyceni będą” (Mat. 5:6). Różne zarysy przedstawione w Piśmie Świętym znalazły swoje wypełnienie w szczególnych wydarzeniach pomiędzy ludem Bożym, od kiedy pastor Russell przeszedł za zasłonę.

     Historia powtarza się po śmierci br. Johnsona. Niektórzy bracia oświeceni prawdą Paruzji i Epifanii dali się przekonać do odrzucenia prawd podanych po 1950 i 1954 r. za pomocą argumentu, że odkąd br. Johnson został zabrany spomiędzy nas w 1950 r., prawda postępuje nieznacznie lub nie postępuje wcale, oraz że (wbrew temu, czego nauczał br. Johnson na podstawie Pisma Świętego), Małe Stadko nie zostało jeszcze skompletowane i uwielbione, powołanie do Młodocianych Godnych nie zostało zamknięte, okres Bazylei (w początkowej fazie nachodzącej na poprzedni okres) nie rozpoczął się w 1954 r. itd. Jednostki te podążyły głównie za przesiewawczym błądzicielem wspomnianym w PT ,73, str. 64

      Przedstawimy inne nieprawdziwe świadectwo o br. Johnsonie. Prawdziwą przyczyną, dla której nauczał on, że Bazylea następuje po Epifanii lub Apokalipsie czasie ucisku – jest to, że uczy tego Pismo Święte, a nie ,,z powodu własnych oczekiwań co do Epifanii” 2Tym. 4:1 nie dopuszcza myśli o długim okresie zwanym Apokalipsą, czasie bez sądu żywych i umarłych następującym pomiędzy Epifanią jako czasem sądu nad żywymi a Bazyleą jako czasem sądu nad umarłymi. Twierdzenie, że Bazylea „jest czwartym okresem, który miałby następować po okresie Apokalipsy, a nie po Epifanii” jest sprzeczne z wyżej wspomnianym wersetem oraz z naukami ostatnich dwóch członków gwiezdnych.

W kontraście do tego zauważmy stwierdzenie br. Johnsona (E4, str. 20 od góry): „Jeśli chcemy jasno rozumieć temat drugiego adwentu Chrystusa, bardzo ważne jest, byśmy zapamiętali te trzy [a nie cztery] etapy pobytu Chrystusa na ziemi – Paruzję, Epifanię (czyli Apokalipsę) oraz Bazyleę (czyli Królestwo). Słowem, Paruzja jest przygotowaniem zarówno dla Epifanii, jaki Bazylei, Królestwa, a Epifania kontynuuje rezultaty Paruzji i wprowadza Bazyleę, Królestwo”. Zwróćmy uwagę także na jego inne stwierdzenia z E4 (str. III, 19, 217), gdzie podobnie jak w innych miejscach pisze, że Bazylea jest trzecim etapem drugiej obecności naszego Pana. Mimo to, oszukańczy autor pracy „Tribute of Respect [Wyrazy uznania] ” próbuje się ratować za pomocą doraźnych taktyk, mówiąc: „Zamiast słowa ,trzeci’ powinno być ,czwarty› i wszystko by się zgadzało”! Postępuje jak trynitarz, twierdzący, że gdzie napisano „Bóg nasz, Pan jeden jest” (5Moj. 6:4), wystarczy wstawić „trzech” i wszystko będzie w porządku!

      Pastor R. G. Jolly został wodzem ludu Bożego w czasie niemałego zamieszania i niestrudzenie walczył z przesiewawczą postawą wielu czołowych braci. O jednym z jego sporów z przesiewaczem czytamy, co następuje: ,,Z wielkim smutkiem uznaliśmy za konieczne z powodu wierności Panu (1Kor. 4: 2), prawdzie (Judy 3) i braciom (1Jana 3:16), by opublikować niniejszy przegląd niektórych bardziej wyraźnych błędów oraz złych i samo-wywyższających praktyk Johna W. Krewsona, którego bardzo miłowaliśmy i z którym przez lata byliśmy w bliskiej społeczności, dopóki nie zboczył z drogi. Pan dał nam przywilej podania braciom i szerszej publiczności pierwszej postępującej prawdy po 22 października 1950 r. – po przemienieniu

poprzednia strona – następna strona