Teraźniejsza Prawda nr 528 – 2014 – str. 7
otrzymała nową ważność, ponieważ „Chrystus nasz Baranek Wielkanocny” został zabity (1Kor. 5:7, 8). Chrystus, nasza Pascha, symbolizował Swoją ofiarę tak w chlebie, jak i w owocu winorośli, reprezentujące Jego ciało i Jego krew. Lecz opisy o ucztach miłości lub łamaniu chleba pierwszego dnia tygodnia nie zawierają żadnej wzmianki o „kielichu” lub owocu winorośli i nie ma w nich najmniejszego śladu, że te uczty miłości miały na celu upamiętnienie cierpień i śmierci Jezusa.
Nasz Pan ustanowił Pamiątkową Wieczerzę po typicznej żydowskiej wieczerzy Wielkanocnej oraz w jej miejsce. Zabijanie baranka Wielkanocnego miało być dokonywane czternastego dnia pierwszego miesiąca (Nisan) każdego żydowskiego roku w celu upamiętnienia wyzwolenia pierworodnych Izraela od ostatniej plagi egipskiej, a następnie wyzwolenia całego narodu z niewoli (2Moj. 12). Sam Pan Jezus był antytypem tego baranka. Jego Kościół Pierworodnych Wieku Ewangelii (Żyd. 12:23) – włączając Maluczkie Stadko i Wielką Kompanię (4Moj. 3:41, 45) – jest antytypem pierworodnych Izraelskich zachowanych w Egipcie, a zbliżająca się „restytucja” – podczas której wszyscy, którzy miłują Boga i którzy staną się Jego ludem, będą wyzwoleni z niewoli grzechu i śmierci pod panowaniem szatana – będzie antytypem wyzwolenia narodu Izraelskiego.
Przaśny chleb i wino Pamiątkowej Wieczerzy reprezentuje ciało i krew Baranka Bożego, którego ofiara usuwa grzech świata (Jana 1:29), dokonując pojednania za nieprawość. To zostało zamierzone, aby w pamięci Kościoła Pierworodnych żywo zachować wspomnienie o Okupowej cenie Jezusa (1Kor. 11:23-26). Dlatego była ona ustanowiona tej samej nocy, w której nasz Pan został zdradzony, w tym samym dniu, w którym został ukrzyżowany (hebrajski dzień trwa od szóstej wieczorem do szóstej wieczorem).
Zamiarem naszego Pana nie było upamiętnienie świąt Wielkanocy, które rozpoczynały się 15 Nisan i trwały cały tydzień, a które reprezentują radosne uczestnictwo poświęconych wierzących w prawdzie, sprawiedliwości, miłości i rozmyślaniu o Królestwie przez całe życie. Jego zamiarem było raczej ustanowienie pamiątki Jego śmierci 14 Nisan. Pamiątka, daleka od święta radości, była powodem do smutku i przygnębienia dla pierwotnego Kościoła. Sam Pan Jezus był „niezmiernie smutny” (Mat. 26:38).
PAMIĄTKA JEST ANTYTYPEM
ZABIJANIA BARANKA WIELKANOCNEGO
Rozumiejąc, że ta pamiątka przypomina antytyp zabijania baranka Wielkanocnego, możemy zauważyć, że właściwie powinna być obchodzona w jego rocznicę – nie co miesiąc, co kwartał, co tydzień ani codziennie, lecz każdego roku – i w tej samej porze roku, w której nasz Pan umarł i w której ustanowił pamiątkę Swej śmierci. To było zwyczajem pierwotnego Kościoła, który obliczał datę odpowiadającą 14 Nisan.
Pierwszego odstępstwa od tego dokonały kościoły reprezentowane przez Biskupa Rzymu, który zastąpił, ustanowił i obchodził pamiątkę w najbliższy piątek, gdy 14 Nisan wypadał w inny dzień, jak to najczęściej się zdarzało. To dało początek „Wielkiemu Piątkowi”, a trzeci z kolei dzień był znany jako Niedziela Wielkanocna, a później jako „Niedziela Easter”. Następnie mocą dekretu Soboru Nicejskiego (325 r. n.e.), a jeszcze później w związku z korektą kalendarza przez papieża Grzegorza XIII, tak zwane katolickie kościoły doszły do praktycznego porozumienia i każdego roku ustanawiają daty „Wielkiego Piątku” i „Wielkanocnej Niedzieli” – nawet gdy 14 Nisan wypada w inny dzień niż piątek.
Bracia oświeceni Epifanią (którzy starannie szukają „starych ścieżek, gdzie jest dobra droga i postępują po nich” Jer. 6:16, KJV), starają się obchodzić Pamiątkową Wieczerzę we właściwą rocznicę, (obliczaną zgodnie z hebrajskim zwyczajem, który był uznany przez naszego Pana i Apostołów). Jest to łatwy i prosty sposób. Oni rozpoczynają Nisan jako pierwszy miesiąc roku od nowiu księżyca najbliższego wiosennego zrównania dnia z nocą. Pierwszy Nisan trwa od 6 do 6 wieczorem tego dnia nowiu księżyca w Jeruzalemie. 14 Nisan rozpoczyna się trzynaście dni później.
W tym 2014 roku 14 Nisan rozpoczyna się o 6 wieczorem 12 kwietnia. Zgodnie z tym zbór w Chester Springs, Pensylwania, spotka się, jeżeli taka będzie wola Boża, wieczorem 12 kwietnia o godzinie ósmej w kaplicy Domu Biblijnego, aby upamiętnić największe wydarzenie znane dla ludzkości. Tak jak dotąd, nasze usługi będą bardzo proste, składające się z uwielbienia dla Boga, modlitwy, z przedstawienia znaczenia emblematów, właściwego znaczenia pamiątki i przyjmowania emblematów, chleba wielkanocnego (czyli przaśnego chleba) i „owocu winorośli” (najlepiej nie-fermentowanego soku z winogron).
SPOŁECZNOŚĆ SERCA Z NASZYM PANEM
Szczególną cechą tego wydarzenia jest społeczność serca z Panem, pogłębiona przez ocenę znaczenia emblematów objawioną w Słowie Bożym. Emblematy powinny być oceniane jako przedstawiające ofiarę naszego Odkupiciela – Jego ciało złamane za nas i Jego krew przelaną za wielu na odpuszczenie grzechów (Mat. 26:26-28; Efez. 1:7) oraz nasze przyswajanie Jego zasługi dla naszego usprawiedliwienia w poświęconym życiu.