Teraźniejsza Prawda nr 528 – 2014 – str. 3
wie mało, albo nie wie nic o wejściu w szczególne przymierze ofiary podczas tego Wieku Ewangelii (Ps. 50:5; Mat. 13:10-17).
Poświęconej osobie, która naprawdę „czci PANA”, jest podana Jego tajemnica – znajomość tajemnicy ukrytej od przeszłych wieków i pokoleń (Kol. 1:26, 27). Ta tajemnica Boskiego Planu Wieków jest ukryta w przypowieściach, obrazach i symbolach przed światem i przed nominalnymi chrześcijanami – ukryta przed wszystkimi, prócz całkowicie poświęconych dzieci Bożych. Myśl, że poświęcony lud Boży będzie posiadał zrozumienie dotyczące planów Boga wielce różniące się od wiedzy, jaką świat będzie posiadał, jest zachowana w Piśmie Świętym głównie dla nas (1Kor. 2:7-16).
Dlatego posiadanie tej wspaniałej wiadomości powinno być uważane za bardzo ważną sprawę przez wszystkich, którzy wyznają, że są ludem Bożym. Ponieważ to odróżnia tych, którzy są jedynie Jego sługami, od tych, którzy otrzymali Ducha Świętego i są traktowani jako przyjaciele i synowie – którzy zostali zaznajomieni z Planem swego Niebiańskiego Ojca (Jana 15:15).
Przywilejem poświęconych jest postępowanie po drodze życia, którą Pan Bóg ukazuje nam przez Swoje Słowo. Mamy teraźniejsze radości, a także nadzieję i wiarę w te rzeczy, które są niewidzialne, rzeczy, które są pewne i wieczne (2Kor. 4:18). Jako wierzący w Jego szczególną łaskę wiemy, że w przyszłości, we wspaniałym zmartwychwstaniu, także będziemy mieć pełnię radości i przyjemności na wieczność.
Pokój, odpoczynek serca i umysłu, spokój duszy jest szczęściem, którego pragną wszyscy ludzie, jednak ogromna większość ludzi poszukuje go bez skutku, ponieważ szukają tam, gdzie nie można ich znaleźć. Pan Bóg stworzył człowieka dla Swojej własnej przyjemności (Obj. 4:11; Izaj. 43:7) i na Swój własny obraz, tak aby prawdziwa przyjemność, szczęście i pokój człowieka były jedynie w harmonii, społeczności i sympatii z jego Stwórcą, aby społeczność Stwórcy i stworzenia mogła być wzajemnie odczuwana. Jego życzeniem jest, aby na miłość reagować miłością, na uwielbienie uwielbieniem, na cnotę cnotą, na łaskę łaską, w Stworzycielu i w stworzeniu, tak jak w lustrze twarz odzwierciedla twarz. Nasz tekst rocznego godła oświadcza, że Jehowa Bóg da pełnię radości tym, którzy postępują drogą życia.
Pan Bóg jest zadowolony uświadamiając Sobie i przejawiając wszystkie szlachetne cechy Swego wspaniałego charakteru. Pełnia radości jest pogłębiana przez ocenę tych zalet serca i umysłu ze strony Jego stworzeń i przez okazywanie w nich tych samych zalet. Podobnie człowiek powinien sobie uświadamiać i przejawiać szlachetne zdolności swego usposobienia i kształtować charakter na podobieństwo swego Niebiańskiego Ojca oraz zyskiwać Jego uznanie, a gdy przekona się, że prawdziwe szczęście polega na uznaniu jego własnego sumienia oraz uznaniu jego Stwórcy i Sędziego, w którego łasce jest życie, wówczas znajdzie „rozkosz aż na wieki” (Ps. 16:11). W Królu Dawidzie mamy tego, w którym Bóg znalazł powód, by go miłować i udzielić mu szczególnej łaski, a Dawid w zamian za to napisał: „Radujcie się w Panu sprawiedliwi, gdyż chwała przystoi prawym”. Dawid mówi, że chwała „przystoi [jest właściwa] prawym”. Pytamy się dlaczego? Oczywiście, miłująca wdzięczność jest jedną z zalet duszy wszczepionych przez Boga; dlatego jest jedną z tych, które powinny być praktykowane. Jest ona tą cechą inteligentnych stworzeń, która jest zamierzona, by reagować na Boską dobroć i życzliwość; i jest to ten element charakteru w człowieku, który umożliwia mu społeczność i łączność z Bogiem i Jezusem (1Jana 1:3). Pan Bóg obdarzył Swoje ludzkie stworzenia tym elementem charakteru, który będzie reagował na Jego własną dobroć, aby stanowić żywą i radosną