Teraźniejsza Prawda nr 528 – 2014 – str. 11
zarządzeń, jak zostało poddane naszej uwadze w tym cytacie. Niektórzy myślą, że działają z miłością w prowadzeniu Pańskich owiec, lecz nie uznają, że doktryna miłości jest poprzedzona przez prawo sprawiedliwości; tak, sprawiedliwość jest pierwsza, potem miłość!
OBUDŹCIE SIĘ KU SPRAWIEDLIWOŚCI
Ta podstawowa lekcja jest jedną z tych, na którą kierujemy waszą uwagę; „Obudźcie się ku sprawiedliwości (prawości) a nie grzeszcie; bo niektórzy nie mają znajomości Bożej, mówię to, abyście się zawstydzili” (1Kor. 15:34). Ten werset rzeczywiście znaczy: „Ocućcie się ku sprawiedliwości!”. Musimy nauczyć się rozróżniać, co jest sprawiedliwe, prawe. Ktokolwiek gwałci tę zasadę, szczególnie wśród generalnych starszych, popełnia grzech, który panuje wszędzie. Sprawiedliwość jest prawdziwą podstawą całego charakteru; tak, ona jest podstawą Boskiego Tronu (Psalm 89:15). Tak, Bóg okazuje miłosierdzie w związku z naszymi grzechami i słabościami, z którymi walczymy; lecz On nie pozwoli, aby w Królestwie była jednostka, której charakter nie będzie odpowiedni.
Wraz z zarządzeniami przychodzi odpowiedzialność i jest to sprawa wielkiej wagi dla każdego Wodza ludu PAŃSKIEGO. A z odpowiedzialnością i przywództwem przychodzą także ataki, jak o tym czytamy w uwagach Pastora Russella. Niepopularność naszego drogiego Pastora wśród nominalnego ludu Bożego oraz kleru jest dobrze znana. Ta zasada nie uległa zmianie wraz ze zmianą dzieła – z jej prawie jedynym ograniczeniem do Wielkiej Kompanii i Młodocianych Godnych. Oświeceni Epifanią święci również są niepopularni; nasz Pan był niepopularny wśród Żydów; Apostołowie byli niepopularni wśród Żydów i pogan. Gdyby on (Pastor Johnson) nie był niepopularny wśród Wielkiej Kompanii i tych Młodocianych Godnych, którzy byli z nimi połączeni, byłby to właściwy powód do obaw, że jego misja jest oszukańcza (E5, s. 505). Lecz sama ta niepopularność była próbą dla tych Wiernych, którzy jeszcze nie rozumieli sytuacji, a jeszcze bardziej dla częściowo wiernych, budujących na Piasku. Fakt, że niewielu z czytelników Prawdy Epifanicznej znajduje się wśród wielkich z ludu Prawdy, jest próbą dla wszystkich.
Proroctwo Micheasza 5:5: „Gdy Asyryjczyk wtargnie w ziemię naszą i gdy podepcze pałace nasze, wtedy wystawimy przeciwko niemu siedmiu pasterzy i ośmiu książąt”. Przez nasze rozważania dostrzegliśmy, że ten werset przedstawia drugiego Posłannika Laodycei, Pastora S. L. Johnsona. Tak jak Pastor Russell otrzymał obowiązek przedstawienia zarządzeń niezbędnych w okresie Paruzji, tak również Pastor Johnson został postanowiony nad Epifanicznymi domownikami wiary, aby nauczać braci niezbędnej teraźniejszej Prawdy oraz zarządzeń dla tego okresu. Brat Johnson został właściwie wyszkolony przez lata współpracy pod kierunkiem tego wiernego i roztropnego Sługi z Mat. 24:46. Jednak niektórzy odmówili przyjęcia go jako prawowitego wodza. Jego własne słowa mówią o tym: „Niepopularność wodza tej pracy po tej stronie zasłony, którego urzędowe działania jako takie wymagają więcej lub mniej nacisku w obecnych warunkach, jest inną próbą zarówno dla tych, którzy budują na Skale, jak i dla budujących na Piasku, i takiej niepopularności należy się spodziewać!” (E5, s. 504)
Przez nasze nauki, Pismo Święte i fakty, zostało nam udzielone właściwe zrozumienie co do tego, którzy są Boskimi sługami, co doprowadza nas do Pastora R. G. Jolly’ego, który podał teraźniejszą Prawdę (na czasie), prowadząc niektórych do postawienia pytania: jak nasz Dobry Pasterz, Baranek, który został zabity, nadal otwiera pieczęci księgi (Obj. 5:5), udzielając Swym owcom Prawdy (na czasie) od czasu, gdy siedmiu zbiorowych aniołów w siedmiu okresach Kościoła, siedem zbiorowych gwiazd lub siedmiu pasterzy wraz z ich ośmioma książętami (Mich. 5:5, Posłannicy Paruzji i Epifanii byli siódmym i ósmym) zakończyli swój bieg?
Na podstawie pewnej liczby dowodów biblijnych, rozumu i faktów, Posłannik Epifanii, 49. i ostatni członek gwiezdny oraz ostatni członek Maluczkiego Stadka, który został uwielbiony (E10, s. 142), wykazał, że po jego odejściu nasz Pan udzieli szafarstwa Prawdy Wielkiej Kompanii, a szczególnie Dobrym Lewitom i ich wyznaczonemu przez Boga wodzowi (Pastorowi R. G. Jolly’emu), „towarzyszowi i szczególnemu pomocnikowi posłannika Epifanii, Pastora P. S. L. Johnsona”, aż do jego odejścia – PT '42,14, 15; '43,79. On dalej wykazał, że „Wielka Kompania będzie musiała służyć sobie bez bezpośredniej służby ze strony członka gwiezdnego” (P '44,29; '48,45; TP '51,19-20; '64,10, 18; '66,79, '67,12, 44,58 ; P '69,41-43). Byliśmy zupełnie przekonani co do tego, że po zakończeniu ziemskiego biegu przez Wielką Kompanię, nasz Pan nadal sprawował Swą szczególną pasterską opiekę nad Swoim ludem przez Młodocianych Godnych (co też czynił) oraz, że gdy Młodociani Godni zakończą swój bieg w tym życiu, On nadal będzie to czynił za pośrednictwem Poświęconych Obozowców Epifanii, a szczególnie prospektywnych członków Królowej z Saby.
Jednakże wielu nadal pyta, jak i przez kogo Pan udzieli Swemu ludowi postępującej Prawdy, gdy poszczególni wodzowie Maluczkiego Stadka, Wielkiej Kompanii i Młodocianych Godnych wejdą w stan