Teraźniejsza Prawda nr 527 – 2013 – str. 58
Boską aprobatą. Zgadzamy się, że z wielu punktów widzenia siódmy tom nie może być aprobowany; lecz patrząc nań jako na antytypiczną czaszę, na tyle, na ile obala on błędy Babilonu, jest niewątpliwie symboliczną czaszą, która prawdziwie nawiedziła plagą antytypiczne powietrze, czyli panujące władze państwowe, kościelne, arystokratyczne i kapitalistyczne. Pod tym względem Bóg go aprobuje, ale nie aprobuje go jako symbolicznego kubka, czyli naukę doktrynalną. Niejasnym stwierdzeniem, jakie Pan otworzył br. Shullowi, było znaczenie słowa „męczyć” występującego w Obj. 20:10; 14:10, 11, w znaczeniu próbować, doświadczać. Brat Russell zaaprobował i tę myśl, a my podaliśmy tę interpretację w broszurze pt. Życie-Śmierć-Życie Przyszłe, w uwadze na stronach 86 i 87. Brat Fowler, wybitny starszy ze zboru w Waszyngtonie, D. C., otrzymał antytypiczne widzenie o dwukrotnym karmieniu Eliasza (1Król. 19:5-8) oraz o jego czterdziestodniowej podróży do góry Bożej jako typie karmienia się na poselstwie Millera i poselstwie Żniwa oraz przyjścia do Królestwa w 40 latach (1874-1914), co, jak się dowiedzieliśmy, oznacza dojście Kościoła do stanu gwarantującego od roku 1914, że wszyscy wierni do tego roku, staną się zwycięzcami.
(25) Patrząc wstecz na przebadaną część rozdziału i mając na uwadze przedstawione antytypy różnych jego części widzimy uderzającą zgodność takiej ich interpretacji z faktami. Z Listu do Żydów 3:1-6 (wyrażenie „Apostoł naszego wyznania” w 1. wersecie odnosi się do Pana Jezusa jako Rzecznika i Wykonawcy Boga, tak jak dwie funkcje urzędu dwunastu Apostołów były wykonawcze i interpretacyjne) na tej podstawie, że wersety 2 i 5 są aluzją do 4Moj. 12:7, widzimy, iż Mojżesz jest typem na naszego Pana jako Rzecznika i Wykonawcę Boga. Wiele faktów, a zwłaszcza fakt, że Miriam stała się trędowatą (4Moj. 12:10-16) oraz to, co 3 Mojżeszowa w rozdziałach 13 i 14 podaje o tym rodzaju trądu, jaki ją dotknął – który to rodzaj trądu przedstawia nieczystość Wielkiej Kompanii – daje nam podstawę do tego, by uważać ją za typ wiodących członków Wielkiej Kompanii. Ze względu na to, że Aaron brał mniejszy udział w grzechach opisanych w 4Moj. 12:1, 2 („A Miriam mówi – Aaron też – przeciwko Mojżeszowi, itd. – tłumaczenie Younga), jak również z faktu że nie stał się trędowatym, oraz na podstawie innych wypełnionych dowodów, mamy prawo rozumieć, że jest on typem na pewnych wiodących członków Maluczkiego Stadka. To, że Zefora była żoną Mojżesza w. 1) i że wiele z mniej wybitnych Nowych Stworzeń było uważanych przez pewne Nowe Stworzenia za niegodne członkostwa w Oblubienicy, daje nam podstawę do tego, by uważać Zeforę za typ na takie mniej wybitne Nowe Stworzenia. Fakty pokazują ponadto, że nie które z Nowych Stworzeń swoim postępowaniem zarzucały naszemu Panu dokonywanie nieodpowiednich wyborów do klasy Oblubienicy i mocno Mu się sprzeciwiały, kiedy przemawiał przez członków gwiezdnych, zwłaszcza podczas Paruzji oraz Epifanii.
(26) Ponadto jest oczywistym, że Pan z dezaprobatą przyglądał się takiemu antytypicznemu szemraniu oraz sprzeciwianiu (w. 2). Faktem również jest to, że tak jak Mojżesz był względem Boga najpokorniejszym z ludzi na ziemi, nasz Pan był względem Boga najpokorniejszą Istotą w całym wszechświecie (w. 3). Jest także faktem to, iż Bóg przywiódł antytypiczną trójkę przed cały Kościół, kiedy zajął się tą sprawą, aby ją publicznie rozstrzygnąć (w. 4). Jest też faktem, że Bóg poprzez naszego Pana pokazał, że działa z związku z podawaniem postępującej Prawdy, że czyni to przed całym Kościołem, a czyniąc to doprowadza do tego, by uczestniczące w tym Nowe Stworzenia zajęły oddzielne i odrębne stanowisko od naszego Pana przemawiającego przez członków gwiezdnych (w. 5). Jest także faktem, że Bóg sprawił, by ogłoszona została prawda, iż przywileje generalnych nauczycieli niebędących członkami gwiezdnymi oraz niektórych lokalnych nauczycieli odnośnie odkrywania nowych prawd ograniczały się do pewnych przypowieści, typów, postaci, zakrytych proroctw, wyobrażeń i zagadkowych wyrażeń. I nie tylko jest to faktem, że Pan podawał nauki tego rodzaju, zwłaszcza podczas Paruzji oraz Epifanii, ale także, iż Pan, wypełniając słowa z 4Moj. 12:6 i Mat. 13:52, naprawdę podawał takie nowe prawdy generalnym starszym nie będącym członkami gwiazd i niektórym szczególnie wybitnym starszym, którzy nigdy nie stali się generalnymi starszymi. Dlatego też widzimy, że w każdym szczególe naszego wyjaśnienia dwunastego rozdziału 4 Mojżeszowej nasza interpretacja jest jak dotąd zgodna z Biblią, rozumem i faktami. Wobec tego posiada ono cechy dowodzące tego, iż jest właściwym wyjaśnieniem rozdziału dotychczas badanego. Kiedy przejdziemy do zbadania dalszej części tego rozdziału, zauważy my, że reszta wyjaśnienia będzie również zgodna z Biblią oraz faktami.
PT '13,50-58