Teraźniejsza Prawda nr 527 – 2013 – str. 56
antytypiczny sen (w postaci niejasnego stwierdzenia), jaki br. Barton miał na temat Mat. 12:29; Marka 3:27; Łuk. 11:21, 22. Został on opublikowany w R-4695. W owym artykule, który zawiera spisany antytypiczny sen, br. Barton pokazuje, że szatan – mocarz – został związany przez naszego Pana – większego mocarza – pomiędzy październikiem 1874 r. oraz kwietniem 1878 r., ponieważ w kwietniu 1878 r. rozpoczęło się plądrowanie jego domu, o którym niniejszy fragment mówi, że nie mogło się zacząć przed związaniem mocarza.
(22) Kolejną ilustracją tego, że nie będący członkami gwiezdnymi starsi generalni mieli antytypiczne widzenia i sny, są bracia Jan i Morton Edgarowie. W 1904 r. pewien szwajcarski brat pomylił się w chronologii, a zwłaszcza na punkcie 19 lat, na którym później pobłądził także Pastoralny Instytut Biblijny, i opracował ten swój nowy pogląd na chronologię w tak wyrafinowany sposób, że wprawił brata Russella (antytypicznego Dawida) w wielkie zakłopotanie, ponieważ nie wiedział on, jak go obalić (2Sam. 21:15-17). Ten pogląd na chronologię został przedstawiony bratu Janowi Edgarowi, co skłoniło go do tego, by, przy współpracy brata Mortona Edgara, bardzo gruntownie zbadać chronologię podaną w drugim tomie Wykładów Pisma Świętego (P2). Przebadanie tego tematu na podstawie chronologii brata Russella, sprawiło, że zobaczył, jak bardzo wiele rzeczy potwierdza tę chronologię oraz wydobył na światło dzienne wiele szczegółów przedtem niewidzianych, przez co zupełnie obalił błędny pogląd owego szwajcarskiego brata (Abisaj ugodził Filistyńczyka i zabił go). Jego badania doprowadziły do tego, że zauważył w Piramidzie wiele potwierdzeń Boskiego Planu i chronologii, jakich przedtem nie widziano. Wszystkie te dowody zostały opublikowane w dwutomowym dziele pod tytułem „Korytarze Wielkiej Piramidy” autorstwa Jana i Mortona Edgarów. Ponadto artykuły na ten temat, pióra brata Jana Edgara, ukazały się wcześniej w Strażnicy (R 3574) oraz w Sprawozdaniu Konwencyjnym z 1906 r. W tym badaniu i odkrywaniu nowych potwierdzeń Planu Wieków i chronologii w Piramidzie, brat Jan Edgar, choć był głównym autorem tej pracy, był umiejętnie wspierany przez swego brata Mortona, który z tego powodu, że br. Jan Edgar umarł wkrótce po ukończeniu pierwszego tomu „Korytarzy Wielkiej Piramidy”, został wyłącznym autorem drugiego tomu, choć podkreślić należy, że to brat Jan Edgar był głównym odkrywcą „nowych rzeczy”. Widzimy zatem, jak obydwaj bracia Edgarowie, jako antytypiczni prorocy, zostali uprzywilejowani w tej kwestii zrozumieniem pewnych widzeń i snów. Serdecznie polecamy ich dzieło pt. „Korytarze Wielkiej Piramidy”, a zwłaszcza pierwsze jego wydanie. Uważnie zbadaliśmy pierwsze wydanie tego dzieła, a z wyjątkiem małych fragmentów drugiego tomu nie czytaliśmy wydania drugiego, które, jak rozumiemy, zostało, zwłaszcza w tomie drugim, poddane pewnym zmianom. Rozumiemy, że brat Mor ton Edgar odrzuca to, co wstawił do drugiego wydania drugiego tomu odnośnie milionów obecnie żyjących, które miały nie umrzeć. Br. Morton wciąż był w Towarzystwie, gdy przygotowywał drugie wydanie do druku i dlatego usiłował uzasadnić naukę o milionach. Prezes Towarzystwa wciąż trzyma się tej nauki o milionach, chociaż już nie podaje daty, twierdząc, że te miliony ludzi są jego (nową) Wielką Kompanią, która, jak twierdzi, nie jest klasą duchową, lecz tak zwanymi Jonadabami, niepoświęconymi ludźmi, którzy z tego powodu, że są zainteresowani poselstwem Towarzystwa, otrzymują za swoją ambicję nadzieję przeżycia Armagedonu.
(23) Walter Bundy otrzymał antytypiczne widzenie – zrozumienie przypowieści o zgubionym groszu – jako nową rzecz. Ze względu na to, że jego pogląd na tę przypowieść, choć zaaprobowany przez onego Sługę, nigdy nie został opublikowany słowami Waltera Bundy’go, podamy obecnie jego krótkie streszczenie. Według jego zrozumienia, niewiasta z przypowieści (Łuk. 15:8-10) przedstawia Kościół, a dziesięć groszy reprezentuje dziesięć głównych doktryn biblijnych (dziesięć strun harfy Bożej). Dziewięć z owych doktryn nigdy nie zostało całkowicie zagubionych przez Kościół, chociaż na gromadziło się na nich wiele symbolicznego nalotu. Tylko jedna z nich – restytucja – całkowicie zagubiła się Kościołowi na całe stulecia. Zamiatanie domu i szukanie zgubionego grosza (prawdy o restytucji) przedstawia oczyszczanie nauk Biblii z błędów ciemnych wieków. Ci, którzy zmarli, a nigdy nie poznali Chrystusa, mają w Biblii obietnicę lepszej przyszłości, a nie perspektywę wiecznych mąk. Wynikiem tego badania było odnalezienie Prawdy (grosza) o restytucji, tak jak w przypowieści poszukiwanie grosza przez niewiastę zakończyło się jego odnalezieniem. Jej radość z odnalezionego grosza