Teraźniejsza Prawda nr 527 – 2013 – str. 54
zwykłych proroków. Bóg prosi Miriam i Mojżesza, by zwrócili baczną uwagę na ich przywileje, ograniczenia oraz na różnicę pomiędzy nimi a Mojżeszem („Słuchajcie teraz słów moich” – w. 6), bowiem są one Boską prawdą w tym temacie. W antytypie, w związku z prawdą na czasie na ten temat, Bóg podaje biblijne dowody na prawdę o przywilejach i ograniczeniach antytypicznych proroków – pielgrzymów, pielgrzymów pomocniczych oraz niektórych ze zdolniejszych lokalnych starszych – oraz o przywilejach naszego Pana przemawiającego przez Swoje specjalne usta, oko i rękę. Bóg napomina antytypiczną Miriam oraz Aarona, by zwrócili baczną uwagę na Jego słowa („Słuchajcie teraz słów moich”). Czyni to przez stosowne napomnienia, które przychodzą do nich od Pana przemawiającego za pośrednictwem urzędującego członka gwiezdnego oraz poprzez biblijne dowody, jakie im przedstawia. Przywileje zwykłych proroków w Izraelu jako rzeczników Pana są podane w wersecie 6 jako dwojakie: (1) Pan objawia się im w widzeniu i przemawia do nich we śnie. Stwierdzenie to sugeruje, że istnieje różnica pomiędzy widzeniem a snem, zarówno typicznym, jak i antytypicznym. Widzenie jest zewnętrzną sceną, jaka ma miejsce przed fizycznymi oczyma proroka w czasie, gdy nie śpi. Księga Objawienia jest najbardziej znanym przykładem widzeń w Biblii. Wszyscy prorocy je mieli.
ANTYTYPICZNE SNY I WIDZENIA
(18) Proroczy sen był zdarzeniem w umyśle proroka zachodzącym w czasie snu, w którym widział on rzeczy oczyma umysłu. Sny Józefa o jego przyszłej wielkości są przykładami proroczych snów. Wydaje się, że w antytypie także istnieje różnica pomiędzy snem a widzeniem. Zgodnie z Joela 2:28 Starożytni Godni zostaną zaszczyceni snami będącymi ich objawieniami Wieku Tysiąclecia, a Młodociani Godni zostaną zaszczyceni widzeniami będącymi ich objawieniami Wieku Tysiąclecia. Uważamy, że różnica tu pokazana jest tą samą, jaka w typie jest podana w różnicy pomiędzy częściami Przybytku noszonymi przez Kehatytów, którzy z punktu widzenia obrazu na Tysiąclecie są typem na Starożytnych Godnych w Tysiącleciu, a częściami, jaki nosili Gerszonici, którzy z punktu widzenia obrazu na Tysiąclecie są typem na Młodocianych Godnych w Tysiącleciu. Wszystkie rzeczy noszone przez Kehatytów były niewidzialne dla ludu, podczas gdy większość rzeczy noszonych przez Gerszonitów była widzialna dla ludu. Ponadto rzeczy noszone przez Kehatytów wymagały większej dbałości oraz były bardziej święte niż rzeczy noszone przez Gerszonitów. Tak więc kontrast pomiędzy obydwoma zestawami antytypów sugeruje myśl o większej i mniejszej głębi. Ogólnie mówiąc, różnica w antytypie może wyglądać następująco: z Boskiego natchnienia Starożytni Godni podadzą głębsze zarysy prawd Tysiąclecia, a Młodociani Godni podadzą z Boskiego natchnienia płytsze zarysy prawd Tysiąclecia. W ten sposób rozumiemy zdanie: „Starcom waszym sny się śnić będą, a młodzieńcy wasi widzenia widzieć będą”. Myśl o głębszych prawdach wydaje się też mieć oparcie w tym, że śnie nie snów jest zdarzeniem w umyśle, podczas gdy myśl o płytszych prawdach wydaje się opierać na tym, że oglądanie widzeń jest zdarzeniem postrzeganym fizycznymi oczyma.
(19) To, co właśnie powiedzieliśmy o różnicy pomiędzy antytypicznym widzeniem a antytypicznym snem nie informuje nas dokładnie o tym, czym są antytypiczne widzenia i sny, bowiem w Biblii znajdują się także głębsze i płytsze prawdy, które nie są ani antytypicznymi widzenia mi, ani snami, bowiem kiedy patrzymy na antytypiczne sny i widzenia, jakie Pan objawił antytypicznym prorokom – pielgrzymom, pielgrzymom pomocniczym oraz bardziej wybitnym starszym – stwierdzamy w każdym przypadku, że są to rzeczy podane albo językiem symbolicznym, albo w niejasny sposób. Dlatego też widzenia i sny, jakie Pan podczas Wieku Ewangelii objawiał nauczycielom generalnym Kościoła oraz niektórym starszym lokalnym, którzy nie byli członkami gwiezdnymi w każdym przypadku były rzeczami biblijnymi wyrażonymi językiem symbolicznym albo w sposób niejasny. Takimi rzeczami są typy, postacie, przypowieści, ukryte proroctwa, obrazy, wyobrażenia oraz zagadkowe stwierdzenia. Biblia obfituje w takie rzeczy, co jest jednym z powodów, dla których jest tak niejednoznaczną księgą. W 4Moj. 12:6 Bóg obiecuje, że w Wieku Ewangelii zaszczyci niebędących członkami gwiezdnymi generalnych starszych i niektórych lokalnych starszych zrozumieniem pewnych, choć nie wszystkich, widzeń i snów – płytszych i głębszych typów, postaci, przypowieści, ukrytych proroctw, wyobrażeń oraz zagadkowych stwierdzeń. Nasz Pan również mówi nam, że wypełni obietnicę z wersetu 6 w każdym uczonym w Piśmie wyćwiczonym w królestwie niebieskim, kiedy mówi, że objawi mu „rzeczy nowe” (Mat. 13:52). A zatem Pan obiecał każdemu z generalnych starszych, włącznie z tymi, którzy nie są członkami gwiezdnymi, oraz bardziej wybitnym z lokalnych starszych, że zobaczą coś z antytypicznych widzeń i snów, zanim inni z Jego ludu to zobaczą