Teraźniejsza Prawda nr 526 – 2013 – str. 35
Żniwa Wieku Ewangelii, lecz nie dzieło Żniwa. Okrzyk anioła – „Zapuść swój sierp i żnij” – przedstawia modlitwy Pańskiego ludu do Niego o posłanie oraz pomyślne dzieło tego, co okazało się prawdami Paruzji i rozpoczęło się przed pierwszym przedstawieniem tych prawd. Chwycenie sierpa rozpoczęło się jesienią 1874. Żęcie zaczęło się w tym roku.
Tutaj powinno być udzielone ostrzeżenie: nie mylmy faktu posiadania przez Jezusa korony, Boskiego autorytetu jako Król, z wykonywaniem przez Niego królewskiego autorytetu. Jezus posiadał ten autorytet przed Swym drugim adwentem i chociaż go posiadał, to rozpoczął żąć w 1874 roku. Fakt, że żęcie Wieku Żydowskiego rozpoczęło się jesienią 29 roku i postępowało przez ponad 3½ roku przed Pięćdziesiątnicą 33 roku Pańskiego, jest dowiedziony następująco:
Jezus jako pierwsze ziarno pszenicy został zżęty jesienią 29 roku. Aby zniweczyć siłę tego argumentu, J. F. Rutherford w 1917 roku w Bethel, a następnie w artykule Strażnicy, zaprzeczył, że Jezus był symbolicznym ziarnem pszenicy, twierdząc, że ziarnem pszenicy musi być upadły członek naszego rodu. Jezus nie zgadza się z tym twierdzeniem oraz definicją, ponieważ Sam Siebie nazwał ziarnem pszenicy (Jana 12:24). Dojrzałym ziarnem pszenicy jest charakter odpowiedni do Prawdy Żniwa w czasie żęcia. Taki charakter miał Jezus; Bóg Jehowa zżął Go jesienią 29 roku.
Dwunastu Apostołów i siedemdziesięciu Ewangelistów zostało zżętych na pewien czas przed wysłaniem ich, jako posłanników Ewangelii, aby żąć innych (Mat. 4:18-22; 9:9; Jana 1:35-51; Mat. 9:37–10:7; Łuk. 10:1-9).
Wielu innych Izraelitów zostało zżętych w czasie służby naszego Pana, z których ponad 500 wytrwało wiernie w dotkliwych prześladowaniach związanych z Jego ostatnimi ziemskimi doświadczeniami (Łuk. 6:13; 1Kor. 15:6).
Wyraźne wersety w wielu słowach wskazują, że Jezus i Jego uczniowie dokonali dzieła żęcia (Mat. 9:35–10:7; Mar. 3:13-19; Łuk. 9:1-6; 10:1-9; Jana 1:35-51). Mężczyzna podczas żęcia pszenicy
Jan Chrzciciel, używając symbolu Oblubieńca, Oblubienicy i Przyjaciela Oblubieńca i wskazując, że on poszukiwał i pozyskiwał pewne jednostki jako Oblubienicę Jezusa, dokonywał dzieła, które pod innym symbolem jest nazywane dziełem żęcia (Jana 3:29, 30). Jezus powiedział do nich: Pokarmem Moim jest czynić wolę Tego, który Mnie posłał i dokonać Jego dzieła. Jana 4:34.
Słowa Jezusa wyrażone w Jana 4:34-38, około siedem miesięcy po Jego chrzcie, wyraźnie mówią, że oni nie tylko znajdowali się w czasie Żęcia, lecz że uczniowie już dokonali pewnego żęcia: „Posłałem was żąć to, nad czym nie pracowaliście, inni pracowali, a wy weszliście w pracę ich” (KJV).
Fakty dostatecznie dowodzą, że równoległość trwająca 1845 lat, żęcie Żniwa Wieku Ewangelii, rozpoczęła się w październiku 1874, 3½ roku przed kwietniem 1878 roku. Proces żęcia obejmuje dwie rzeczy: (1) że sierp Prawdy Żniwa został chwycony; (2) że on ścinał źdźbła pszenicy i oddzielał je od miejsc, w których wzrośli.
W rozważanym czasie, w rozmowach, wykładach i badaniach biblijnych, głoszone były następujące prawdy żniwa: „Śmiertelność duszy”, „Śmierć, a nie wieczne męki, jako kara za grzech”, „Okup”, „Restytucja”, „Cel, sposób i czas powrotu naszego Pana”, „Wybór Kościoła”, „Tysiącletnie panowanie Chrystusa”, „Przyszła próba”, „Trwałość ziemi” itd., itd. Podczas tych lat, oprócz ustnego głoszenia, prawdy te były przedstawiane w broszurach: „Cel i sposób powrotu naszego Pana”, autorstwa brata Russella; „Trzy światy”, napisane przez Barboura, oraz miesięcznik Zwiastun Poranka, wydawany przez brata Russella, Barboura i Patona.
Jako rezultat dystrybucji tej literatury setki braci zostało pozyskanych przez te prawdy i odłączyło