Teraźniejsza Prawda nr 525 – 2013 – str. 20
QUASI-WYBRANI
W artykule „Królowa Saby – typ i antytyp” (PT ‘54,41 oraz TP Wiosna 2012,5) przedstawieni zostali Poświęceni Obozowcy Epifanii – najwyższa klasa spośród quasi-wybranych. Zostało tam pokazane, że do października 1954 r. zupełna liczba wybranych miała zostać skompletowana w swym członkostwie (chociaż nie w ostatecznym rozwoju), a wszyscy poświęcający się po tej dacie nie mieli posiąść stanowiska na Dziedzińcu Epifanii, jak to poprzednio miało miejsce, ale zamiast tego mieli uzyskać wyższe stanowisko w Obozie Epifanii, wśród quasi-wybranych. Ci quasi-wybrani, szczególnie ci spośród nich, którzy poświęcą się przed rozpoczęciem restytucji, przez co uzyskują wyższe stanowisko w Obozie Epifanii jako Poświęceni Obozowcy Epifanii, coraz bardziej wysuwają się na czoło, w miarę jak coraz więcej czasu upływa od października 1954 r. Fakty te wzbudzały i nadal będą wzbudzać wiele pytań. Dlatego uważamy, że przestudiowanie quasi-wybranych oraz kwestii z nimi związanych będzie na czasie i z korzyścią dla wszystkich. Szczególnie bracia oświeceni Epifanią powinni starać się dobrze poznać wszystkie szczegóły związane z tym tematem.
Jeśli to możliwe, dobrą rzeczą jest określanie pojęć biblijnych, łącznie z klasami ludu Bożego, terminami występującymi w Biblii. Jednakże niekiedy jesteśmy zmuszeni nazywać nauki znajdujące się w Piśmie Świętym określeniami, których jako takich w nim nie ma, w tym celu, aby jasno i biblijnie rozróżnić między różnymi fazami przedmiotu, by pokazać np. tymczasowe i ożywione usprawiedliwienie lub różne klasy, np. Starożytnych Godnych i Młodocianych Godnych. Klasa, którą obecnie omawiamy, w odniesieniu do okresu Tysiąclecia występuje w Piśmie Świętym pod nazwą „synowie” (Joel. 2:28; Izaj. 60: 4). Jednakże inne klasy ludu Bożego, np. Maluczkie Stadko Wieku Ewangelii, są także nazywane „synami” (2Kor. 6:18). Dlatego też, jeśli chcemy jasno rozróżnić te dwie klasy „synów”, bez użycia dodatkowych wyjaśniających słów nie możemy żadnej z nich nazwać „synami”. Z tego powodu oraz ze względu na to, że termin ten dokładniej ją opisuje, idziemy za przykładem br. Johnsona i nazywamy tę klasę, będącą „synami” Tysiąclecia, „quasi-wybranymi”.
Łaciński przedrostek quasi znaczy ‘jak gdyby” i przekazuje myśl, że coś jest prawie, z pozoru, jak się wydaje, czymś, ale w rzeczywistości tym nie jest. Z tego powodu używamy terminu quasi-wybrani na określenie tych Żydów z Wieku Żydowskiego oraz pogan i Żydów z Wieku Ewangelii, którzy stają się jak gdyby, prawie, z pozoru czy też, jak się wydaje, wybranymi, chociaż w rzeczywistości nie są z wybranych. Pokrótce opiszemy ich tu w trzech ogólnych grupach oraz pokażemy ich stanowisko przed Bogiem.
(1) Ci poganie (i niektórzy Żydzi), którzy podczas Wieku Ewangelii, włączając nasze czasy, pomimo tego, że nie poświęcają się, to jednak pokutują za swoje grzechy, przyjmują Jezusa za swego Zbawiciela oraz pozostają wierni okupowi i sprawiedliwości. A zatem przyjęli łaskę Bożą w tymczasowym usprawiedliwieniu, z towarzyszącymi mu błogosławieństwami „pokoju z Bogiem”, która ma być punktem wyjściowym do osiągnięcia „tej [wyższej] łaski, w której stoimy” (Rzym. 5:1, 2), to znaczy jeszcze większych przywilejów i błogosławieństw poświęcenia. Osiągają oni spory stopień harmonii z zasadami prawdy i sprawiedliwości, a także przykładają się do studiowania i rozpowszechniania Słowa Bożego. Są oni jak gdyby, prawie, z pozoru, jak się wydaje, z wybranych, chociaż w rzeczywistości nimi nie są, bowiem nie czynią kolejnego kroku poświęcenia,