Teraźniejsza Prawda nr 523 – 2012 – str. 62
Gdyby ktoś został skazany na długoletnie więzienie za pewne przestępstwo, a po dziesięciu latach ktoś inny dokonałby za niego zadośćuczynienia, spłaciłby jego rachunek i zaspokoił wszelkie wymagania prawa, więzień zostałby uwolniony – sprawiedliwość zostałaby zaspokojona. Jednakże uwolnienie od ograniczeń więziennego życia nie przywróciłoby więźniowi jego dobrego wzroku, zębów, włosów, zdrowia lub czegokolwiek, co mógł stracił lub uszkodzić sobie podczas pobytu w więzieniu. Tak też bez względu na to, jakie zaspokojenie sprawiedliwości zostanie dokonane za ludzkość, ludzie, gdy wyjdą z grobów, nie będą wolni od cech, jakie grzech na nich odcisnął.
Wówczas nie będzie Boskiej niełaski nad światem, ponieważ cena za uwolnienie człowieka będzie już za płacona. Jednakże ludzkość, na początku Wieku Tysiąclecia, będzie wciąż po siadała zmazy będące wynikiem upadku. Dziełem tego Wieku będzie przywrócenie rodzaju ludzkiego, podniesienie go ze stanu niedoskonałości i słabości. Człowiek otrzyma pomoc w podźwignięciu się z upadłego stanu, ponieważ sprawiedliwość będzie wtedy już zaspokojona.
Świat będzie w ręku Chrystusa, który kupił go za ofiarę własnego życia. Należy pamiętać, że zaspokojenie sprawiedliwości nie dokonuje podniesienia ludzkości z niedoskonałości. To sądowe zadośćuczynienie jedynie odwraca Boską niełaskę i znosi karę śmierci, co daje człowiekowi sposobność powrotu do łaski Bożej – szansę dojścia do stanu godnego Boskiego uznania na koniec Tysiąclecia.
Co do zadośćuczynienia Boskiej sprawiedliwości, które musi nastąpić, zanim Nowe Przymierze zostanie wprowadzone, obejmuje ono nie tylko zadośćuczynienie za grzech Adama, ale też pewną chłostę za częściowo świadome grzechy, a także zadośćuczynienie za pewne rażące przejawy niesprawiedliwości, których się ludzie dopuszczali, mimo tego, że wiedzieli, jak lepiej postępować i byli w pewnej mierze odpowiedzialni za swoje niesprawiedliwe słowa i czyny. Do pewnego stopnia pozostawali w ignorancji, lecz często było tak z ich własnej woli, dlatego też proporcjonalnie do miary ich odpowiedzialności, sprawiedliwość będzie domagać się od płaty.
ROZLICZENIE WIEKU ŻYDOWSKIEGO
Przy końcu Wieku Żydowskiego Bóg dokonał rozliczenia z narodem izraelskim, kiedy to miał miejsce jeden z najbardziej przerażających czasów ucisku, jaki świat kiedykolwiek widział. Jezus oświadczył, że od tamtego Wieku – od pokolenia wówczas żyjącego – Bóg będzie żądał zapłaty za wszystką sprawiedliwą krew przelaną od czasów Abla aż do chwili, gdy Jezus wypowiadał te słowa (Mat. 23:34-36).
Częściowo świadome grzechy świata nie są w pełni przykryte ofiarami za grzech. Na tyle, na ile były świadome, musi być za nie zapłata w postaci kary. Takie grzechy i przewinienia są pokazane jako włożone na klasę kozła Azazela – na Wielką Kompanię. W wielkim antytypie dozwolono jej ponieść cierpienia za pewne częściowo świadome grzechy świata, a zwłaszcza za grzechy Babilonu. Od obecnego pokolenia w „czasie wielkiego ucisku, jakiego nigdy nie było”, zażądają wszystkiej krwi świętych Pańskich od początku Wieku Ewangelii.
Męczennicy z przeszłości, „dusze pod ołtarzem”, są symbolicznie przedstawione jako wołające o dokonanie sprawiedliwości, mówiąc: „Dokądże, Panie święty i prawdziwy, nie sądzisz i nie mścisz się krwi naszej nad tymi, którzy mieszkają na ziemi!”. Powiedziano im, aby czekali, aż ich bracia zostaną zabici jak i oni, a wówczas wina wszystkich zostanie pomszczona (Obj. 6:9-11).
ROZLICZENIE WIEKU EWANGELII
Z powyższego widzimy, że przy końcu obecnego Wieku Ewangelii będzie kolejne wyrównanie rachunków. Czas ucisku, jakiego nie było, odkąd narody są na ziemi i jakiego nigdy potem nie będzie, już nadszedł i będzie trwać jeszcze przez ileś lat (Mat. 24:21, 22). Jest to wyraźnie pokazane w wielu proroctwach Pisma Świętego. Nasz Pan jest znowu obecny jako wielki Sędzia, a chmury ucisku szybko się zbierają w tym dniu Jego królewskiej obecności.
Może ktoś zapyta: Dlaczego za wszelkie przejawy zła z dwóch wieków – Wieku Ewangelii i wieku poprzedzającego, począwszy od przelania krwi sprawiedliwego Abla aż dotąd – zupełna zapłata ma być wymagana przy końcu tychże wieków? Odpowiadamy: ponieważ główne światło każdego wieku przychodzi przy jego końcu i ponieważ ci, co grzeszą przeciwko takiemu światłu, zasługują na sroższy sąd od podobnych poprzedzających ich złoczyńców, którzy mieli mniej światła. Argumentacja Pisma Świętego mówi, że aprobowanie zła z przeszłości w świetle teraźniejszości zwiększa odpowiedzialność i zasługuje na plagi za całość. Nie potrzeba nam daleko szukać, aby zobaczyć przejawy nieprawości, czy też nierówności dzisiejszego świata, a szczególnie chrześcijaństwa. Znaczne światło przyświeca obecnie całemu światu, a zwłaszcza jego cywilizowanej części. Zasady sprawiedliwości podane w żydowskim zakonie, a następ nie rozwinięte przez Jezusa i Apostołów, oświeciły umysły całego społeczeństwa w ogólności co się tyczy sprawiedliwości i niesprawiedliwości, prawdy i kłamstwa oraz zła i dobra, tak że żadne wcześniejsze pokolenie nie było tak odpowiedzialne, jak pokolenie obecnie żyjące.
Pomimo wzrostu wiedzy i pomimo tego, że na całym świecie panuje wiele rażących przejawów