DWUNASTU SZPIEGÓW – TYP I ANTYTYP – część II

cd z TP2012,27

4Moj. 13; 14; 5Moj. 1:19-46

    W części pierwszej niniejszego artykułu wyjaśniliśmy działy wiedzy biblijnej i pokazaliśmy, że Kapłani radzili sobie lepiej niż inni, a nasz Pastor najlepiej ze wszystkich.

    To samo stosuje się do gałęzi wiedzy biblijnej należących do pomocy egzegetycznych (objaśniających) – wstępów, interpretacji oraz harmonetyki. W dziale dotyczącym wstępów, który głównie z historycznego punktu widzenia mówi o kanonie Biblii, jej tekście, księgach i rozpowszechnianiu, znajdują się wielkie dzieła Greena i Buhla o kanonie oraz tekście Starego Testamentu; Zahna, Charterisa, Lightfoota, Sunday’a, Abbotta i Westcotta o częściach oraz o całości kanonu Nowego Testamentu; Zahna i Westcotta o księgach Nowego Testamentu; Weissa o kanonie, tekście, księgach i rozpowszechnianiu Nowego Testamentu; Salmona o kanonie i księgach Nowego Testamentu oraz Harmona o kanonie, tekście, księgach i rozpowszechnianiu całej Biblii. Są one największymi dziełami wśród wszystkich wstępów do Biblii. Pomijamy tu dzieła pisane przez wyższych krytyków jako nienależące do dzieł antytypicznych szpiegów, jak również ich dzieła przedstawiające inne gałęzie wiedzy biblijnej i ducha Biblii. W dziedzinie interpretacji, jako drugiej gałęzi wiedzy egzegetycznej, największe dzieła autorstwa szpiegów ukazały się w Paruzji. Keil i Delitzsch w późniejszych wydaniach swoich dzieł opracowanych w tym okresie podali najlepsze komentarze do Starego Testamentu; a Zahn i Weiss wraz z swoimi współpracownikami napisali najlepsze komentarze do Nowego Testamentu. Różni uczeni opracowali „Komentarz dla wykładowców Biblii” [tytuł oryginału „The Expositors” Commentary – przyp. tłum.], a Geikie napisał komentarze do całej Biblii. Większość tomów „Komentarza dla mówców” [tytuł oryginału: „The Speakers” Commentary” – przyp. tłum.] została napisana w tym okresie. „Grecki Nowy Testament dla Wykładowcy” [tytuł oryginału: „The Expositor’s Greek Testament” – przyp. tłum.] wówczas napisany przez grono uczonych oraz „Krótszy komentarz do Nowego Testamentu” autorstwa Weissa [tytuł oryginału: „Weiss” Shorter Commentary” – przyp. tłum.] stanowią dobre dzieła autorstwa antytypicznych szpiegów. Następnie osoby takie jak: Green piszący o 1 Księdze Mojżeszowej, Douglas o Księdze Izajasza, Spurgeon o Psalmach, Westcott o Ewangelii Jana, Liście do Żydów oraz o 1, 2 i 3 Liście Jana, Lightfoot o Liście do Galacjan, Filipian, Kolosan, Filemona, jak również w wydanych pośmiertnie niedokończonych dziełach o innych listach Ap. Pawła, Ramsey o Liście do Galacjan, Godit o Ewangelii Łukasza i Jana, Liście do Rzymian i Koryntian, Luthardt o Ewangelii Jana, Philipi o Liście do Rzymian, jako antytypiczni szpiedzy przynieśli cenne informacje w zakresie interpretacji Pisma Świętego. W tym czasie Schaff dokonał korekty komentarza Lange’a do całej Biblii, pierwotnie opracowanego przez zespół niemieckich uczonych i przetłumaczonego na język angielski, który podaje wiele cennych informacji z przeszpiegowania antytypicznego Kanaanu. Niektóre z wyżej wspomnianych dzieł zostały stworzone przed rokiem 1874, lecz ich późniejsze poprawione wydania przypadają na Paruzję, tak więc z punktu widzenia poprawionych wydań można je tu przytoczyć jako dzieła antytypicznych szpiegów.

    W sferze dogmatyki ci antytypiczni szpiedzy, którzy pozostali w swojej odnośnej denominacji, dobrze wykonali zadanie przeszpiegowania co do szafarskiej doktryny swojej denominacji. Ich inne dzieła zwykle zawierały błędy. Głównymi przedstawicielami takich szpiegów są: Philipi, Hodge, Miley, Pope, Shedd, Strong, Edersheim, Riehm, Koenig, Weiss, Pfleiderer i Oehler; ci dwaj ostatni pisząc o teologii biblijnej dokonali analizy myśli biblijnych, a trzeci od końca też o niej pisał, jak również o doktrynach jako takich. Często wspominani powyżej Weiss, Koenig, Zahn i Westcott byli prawdopodobnie najbardziej wszechstronnymi oraz owocnymi antytypicznymi szpiegami niebędącymi w Prawdzie. W dziedzinie etyki chrześcijańskiej podejmowano w Paruzji wiele działań, w trakcie których etycy tacy jak: Martinsen, Janet, Porter, Harless, Weidener, Smyth, Henderson, Peabody i wielu innych wykonali dobrą pracę. Apologetycy i etycy kościoła nominalnego będący antytypicznymi szpiegami używali dużo więcej prawdy i zdecydowanie mniej błędu niż szpiedzy doktrynalni. Pośród wielkiej liczby współpracowników, przyczyniających się do powstawania różnych słowników oraz encyklopedii biblijnych i teologicznych opracowanych w czasie Paruzji, było wielu członków antytypicznych szpiegów, w rzeczywistości całe ich setki pisały do tych dzieł na temat prawie każdej gałęzi sfery Prawdy i jej Ducha. Jednakże największą i najbardziej owocną jednostką spośród antytypicznych

poprzednia strona – następna strona