Teraźniejsza Prawda nr 522 – 2012 – str. 40
które to postępowanie trwa i będzie trwało, dopóki pogańskie rządy nie zostaną całkowicie usunięte przez Królestwo Boże.
Dociekliwy badacz z łatwością zrozumie jednak, że jedną rzeczą jest znać czas, kiedy prawnie ustać miała ziemska władza pogańskich narodów, by zrobić miejsce dla skompletowanego Królestwa Bożego, a zupełnie inną rzeczą jest poznanie czasu, kiedy „kamień” Królestwa zacznie uderzać posąg w stopy, zapoczątkowując jego zniszczenie. Okres uderzania posągu, poprzedzający jego zniszczenie, musi także poprzedzać całkowite ustanowienie Królestwa Bożego, które ma napełnić całą ziemię. Ten okres uderzania to okres paruzji i epifanii, w czasie których Chrystus jest obecny, zgromadza i wyzwala Swe „klejnoty”, Swych „wybrańców”, i w czasie których uderza On narody obosiecznym mieczem Swych ust i laską żelazną, rozbijając je na kawałki jak naczynie garncarskie i przygotowując ludzkość na królewski majestat niebios. Prosimy, by czuwający zwrócili baczną uwagę na wyjaśnienie proroka Daniela, iż to właśnie „za dni tych królów” (królestw reprezentowanych w stopach i palcach posągu, podziałach rządów świeckich i religijnych) Bóg niebios wzbudzi Swe Królestwo. Bóg rozpoczął wybór klasy Królestwa za dni świeckiego Rzymu, reprezentowanego w nogach z żelaza, i kontynuował ten wybór aż do roku 1914. Ustanowienie władzy Jego Kościoła (Królestwa), czy też nadanie mu władzy, następuje pod koniec władzy pogan, lecz przed jej wygaśnięciem, ponieważ to za dni tych królów, a nie po ich dniach, miała być ustanowiona niewidzialna faza Królestwa Bożego. Dlatego przed wygaśnięciem w roku 1914 dzierżawy władzy pogan Syn Człowieczy był obecny, by wzbudzić [ustanowić] Swe Królestwo nie w sposób widzialny, lecz w mocy. Począwszy od roku 1914 niszczy ono wszystkie królestwa pogańskie. Dlatego wzbudzenie [ustanowienie] niewidzialnej fazy Królestwa poprzedziło tę datę, odbywając się do października 1874 r.
DOŚWIADCZENIA IZRAELA BYŁY PROROCZE
(3) Spójrzmy na inny kierunek myśli proroczej, ukryty, a jednak bardzo prosty i łatwy do ocenienia, gdy umysł już go zrozumie. Pismo Święte pokazuje nam, że dom cielesnego Izraela oraz jego wszystkie instytucje i sprawy były typicznymi cieniami duchowego domu Izraela oraz jego wyższych instytucji, lepszych ofiar, itd. Nie powinno nas zatem zaskakiwać twierdzenie, że długość Wieku Żydowskiego, czas Boskiej łaski dla cielesnego Izraela, także była typiczna i że daje nam dokładną miarę Wieku Ewangelii – czasu łaski dla duchowego Izraela, kiedy to Bóg ma z nim do czynienia. Potwierdzą to pewne fakty. Imię Jakuba zostało zmienione na Izrael, co oznacza „książę, rycerz u Boga”, a jego potomków zaczęto nazywać Izraelitami, ludem księcia u Boga. Antytypem Jakuba jest Chrystus, prawdziwy książę u Boga, nie według ciała, lecz według ducha, a Jego domem jest Izrael duchowy. Dwunastu synów Jakuba było pierwszymi, którzy odziedziczyli jego imię i błogosławieństwo, a poprzez nich zstąpiło ono na cały cielesny dom Izraela; dwunastu Apostołów Chrystusa odziedziczyło Jego imię i błogosławieństwo, a poprzez nich zstąpiło ono na cały duchowy dom Izraela. Tak jak dom typiczny miał najwyższego kapłana Aarona, tak dom antytypiczny ma większego najwyższego Kapłana – naszego Pana Jezusa Chrystusa, „najwyższego kapłana wyznania naszego”. Jak dom cielesny miał kapłaństwo pod Aaronem, tak duchowy dom ma „królewskie kapłaństwo” pod Chrystusem, którego członkom złożona została obietnica, że gdy skończy się już ich ofiarowanie, będą królami i kapłanami Bogu, panującymi na ziemi.
W podobny sposób moglibyśmy przeanalizować wszystko to, co posiadał cielesny Izrael, odnaleźć