głos Boga głoszący pokój przez Jezusa Chrystusa, zostaliśmy przez niego odnalezieni, powróciliśmy do Niego, do Pasterza i Biskupa naszej duszy i zostaliśmy już pobłogosławieni stokrotnym błogosławieństwem w obecnym czasie; jesteśmy jednymi z jego ziemskich wybranych na samym początku przyszłego świata czy też wieku, w którym nasz Pan wkrótce rozpocznie restytucję całej rasy ludzkiej (Jana 5:28).

    Przytłaczająca większość świata wciąż jest zgubiona, ponieważ jeszcze nie została znaleziona, ponieważ oczy ludzi są zaślepione przez „boga tego świata” oraz fałszywe doktryny, przesądy, ignorancję, itd., które jak gęste chmury nie pozwalają im widzieć łaski Bożej w Jezusie Chrystusie. Ich uszy są dotknięte głuchotą z tych samych powodów; nie wiedzą ani nie rozumieją.

    Lecz czy świat ma pozostać stracony na zawsze? Czy tylko obecnie wybierani mogą używać słuchu wiary i wzroku wiary? Czy tylko ci zostaną zbawieni (Łuk. 12:32)? Tylko z takich będą się składać wybrani, jak wyraźnie mówi nam Pismo Święte, lecz zapewnia nas ono również, że główni spośród tych wybranych, po tym, jak zostaną uwielbieni z wielkim Pasterzem, połączą się z Nim w dziele błogosławienia wszystkich innych, aby nikt nie był zgubiony, doprowadzając całą ludzkość do znajomości Pana i znajomości chwalebnego planu, tak by mogli uzyskać życie wieczne poprzez posłuszeństwo zarządzeniom Tysiącletniego Królestwa (Jer. 31:34).

    Wierzymy, że w tym chwalebnym „przyszłym wieku”, nowej dyspensacji, kiedy znajomość Pana napełni całą ziemię i cała ludzkość ujrzy fakty – że Bóg umiłował świat, gdy jeszcze świat był grzeszny i zapewnił odkupienie przez krew Swego Syna, i że ktokolwiek zechce, może powrócić poprzez Niego do owczarni Ojca – wtedy w owczarni Pana zostanie zgromadzonych wielu, którzy nie są gotowi, by obecnie zostać zgromadzonymi do którejkolwiek z klas wybranych, z powodu ograniczeń na nie nałożonych, z powodu wąskości drogi oraz wymogu posiadania uszu i oczu wiary.
PT ’12, 21-24.

WIEK EWANGELII W STRESZCZENIU – część II

cd z TP 2012,11

Proroctwo Micheasza, rozdziały 4 i 5

    Przestudiowawszy czwarty rozdział proroctwa Micheasza, godny uwagi zwłaszcza jako wstęp, kierujemy naszą uwagę ku rozdziałowi piątemu tejże księgi.

    Mich. 5:1: „A teraz zbierz się w wojsko, o córko wojska; On nas obległ; bić będą sędziego izraelskiego laską w policzek” [według angielskiego przekładu używanego przez autora artykułu]. Niektórzy zrozumieli, że w podstawowym zastosowaniu werset ten może oznaczać, że Izrael powinien zgromadzić swoje wojska; „O córko wojska”, to jest, posiadacie pewne uzbrojenie. Jehowa nas obległ, lub nasi wrogowie nas oblegli. Można to zrozumieć i tak, i tak. Może być tu mowa o Chaldejczykach oraz o tym, jak uderzyli laską w policzek władcę Izraela Sedekiasza. Potraktowali go haniebnie. Prawdopodobnie kryje się tu o wiele większe znaczenie niż to, podane w podstawowym zastosowaniu. Zacytujemy ten werset w przekładzie Rotherhama, bowiem podaje on najlepsze ze wszystkich tłumaczenie pierwszego wersetu.

    Słowo „teraz” ma znaczenie „w międzyczasie”, a poprzedni rozdział (zwróć uwagę na kontekst) pokazuje wspaniałe rezultaty zwycięstwa w Tysiącleciu, kiedy to wszyscy wrogowie zostaną już położeni pod stopy Jego; Jego róg będzie jak z żelaza, a Jego stopy jak ze spiżu. Wymłóci ich jak na klepisku! Nie możemy zapominać o tym symbolu z rozdziału czwartego. Pan położy ich jak gdyby na klepisku, a kopyta wymłócą ich podczas tysiącletniego panowania. Jednakże, w międzyczasie, zanim nadejdzie ten czas, coś innego musi wypełnić historię Wieku Ewangelii. Rotherham tłumaczy to następująco: „w międzyczasie doznasz dotkliwych utrapień, córko utrapienia”. Podaje to myśl będącą w większej harmonii z Prawdą, niż myśl wyrażana przez słowo „wojska”, a ponadto stwierdzamy, że komentarze zazwyczaj mówią, iż trudno jest poprawnie przetłumaczyć i zrozumieć niniejszy werset. Jest to jeden z tych wersetów, które wywołują wiele dyskusji, jednakże nam się wydaje, że Rotherham trafnie go oddaje, w harmonii z Prawdą.

poprzednia strona – następna strona