Teraźniejsza Prawda nr 519 – 2011 – str. 58
Starożytnych Godnych, Wielkiej Kompanii, i że (c) w Strażnicy począwszy od 1907 r. są oni przedstawiani jako typ Wielkiej Kompanii. Te różne antytypy zdają się sprawiać niektórym braciom trudność, jak gdyby nie były w harmonii ze sobą nawzajem. Harmonia pomiędzy tymi różnymi stwierdzeniami stanie się widoczna, jeżeli, tak jak to czynił br. Russell, będziemy właściwie dzielić Słowo Prawdy z punktu widzenia Wieku Ewangelii, Wieku Tysiąclecia i okresu przejściowego pomiędzy tymi Wiekami. Rozumiemy, że wszystkie trzy rodzaje myśli podane przez br. Russella są poprawne. (a) Wiek Ewangelii ma swoją szczególną grupę antytypicznych Lewitów, tzn. usprawiedliwionych z wiary, włącznie z Młodocianymi Godnymi, którzy stają się i pozostają takimi podczas okresu przejściowego; (b) Wiek Tysiąclecia ma swoją szczególną grupę Lewitów, tzn. Starożytnych Godnych, Wielką Kompanię i Młodocianych Godnych; i (c) okres, który tworzy przejście pomiędzy tymi dwoma Wiekami, czyli Żniwo, a szczególnie okres Epifanii, ma swoją szczególną grupę Lewitów, tj. Wielką Kompanię. Mamy rozumieć, że te trzy grupy antytypicznych Lewitów nie przeczą sobie nawzajem. Nie należy jednak ich wzajemnie mieszać. Jeżeli ograniczymy każdą grupę do jej szczególnego okresu, tak jak powyżej, i będziemy pamiętać, że Lewici Wieku Ewangelii zachodzą na okres Żniwa z powodu zachodzenia tych dwóch Wieków, to zauważymy, że są one w harmonii ze sobą. Fakt, że typiczni Lewici przedstawiają różne grupy antytypów, nie powinien być uważany za coś wyjątkowego. Takie rzeczy mają często miejsce w Piśmie Świętym, np. Samson, Jozue, Dawid itd. są typami różnych grup antytypów. Użycie przez Boga jednego typu do przedstawienia różnych antytypów pokazuje Jego wieloraką mądrość.
(11) W każdym z tych trzech okresów mamy rozumieć, że antytypiczni Lewici składają się z trzech grup: Kehatytów, Merarytów i Gerszonitów. Podczas okresu przejściowego (Epifanii) ci Lewici, czyli próbnie usprawiedliwieni z wiary, którzy się nie poświęcają, tracą swoje próbne usprawiedliwienie, tzn. przestają być próbnymi Lewitami i są usuwani z Dziedzińca, natomiast ci, którzy się poświęcają, czyli Młodociani Godni, zachowują swoje próbne usprawiedliwienie i pozostają na Dziedzińcu jako Lewici Wieku Ewangelii trzech grup: Kehatytów, Merarytów i Gerszonitów. Ponadto, podczas tego okresu przejściowego Wielka Kompania staje się Lewitami trzech grup: Kehatytów, Merarytów i Gerszonitów. Należy jednak pamiętać, że przejściowi Lewici z Wielkiej Kompanii różnią się od Młodocianych Godnych jako Lewitów pozostałych z Wieku Ewangelii w okresie przejściowym. Te trzy grupy Lewitów Wielkiej Kompanii i Lewitów Młodocianych Godnych są wzajemnie powiązane ze sobą i pochodzą z odnośnych grup z każdej z tych dwóch klas. A zatem antytypiczni Lewici okresu przejściowego pochodzą z trzech grup, antytypicznych Kehatytów, Merarytów i Gerszonitów, a każda grupa składa się z członków Wielkiej Kompanii i członków Młodocianych Godnych.
GERSZONICI TYSIACLECIA
(12) 4Moj. 3:6-8; 1:49-54; 3:23, 29, 35, 40-51; Żyd. 12:23 dowodzą, że te trzy grupy Lewitów, jako typy Lewitów Tysiąclecia wraz z rodziną Aarona, nie są typem na pierworodnych Wieku Ewangelii, lecz na Kościół Wieku Tysiąclecia, jako sług Jehowy w szczególnym znaczeniu. Kapłani przedstawiają Maluczkie Stadko; a, z punktu widzenia Lewitów Tysiąclecia, Kehatyci Starożytnych Godnych; Meraryci Wielką Kompanię; a Gerszonici Młodocianych Godnych (zob. P6 s. 128, 129). Należy zauważyć, że powyższe oświadczenie ze s. 129 dotyczące rodziny Gerszona mówi, iż wyobraża ona „zbawiony rodzaj ludzki”. Było to niewątpliwie najlepsze wyjaśnienie, jakie wówczas mogło być dane. Jasna prawda o Młodocianych Godnych nie była na czasie przed Epifanią, dlatego widzimy, że Gerszonici