Teraźniejsza Prawda nr 519 – 2011 – str. 56

w późniejszych czasach przez Greków brzmiała Paneas (wymawiane przez Arabów Banias). Rzymianie nazywali je Cezareą Filipową (od Filipa, tetrarchy tego regionu). Leży ono u źródeł Jordanu, jak widać na każdej mapie biblijnej*. [* Na niektórych mapach nazwa Dan jest pokazywana w miejscu zwanym Tell-el-Kadi, lecz niewątpliwie jest to błąd. Pomimo faktu, że nazwa Kadi oznacza to samo co Dan, a mianowicie „Sędzia”, wszystkie dowody wskazują, że kolejne miasta Laisz, czy też Leszem, Dan, Paneas, albo Banias oraz Cezarea Filipowa, wszystkie stały w tym samym miejscu, około 4 kilometrów na wschód od Tell-el-Kadi, a miejsce to znajduje się u źródeł Jordanu, gdzie jego wody, zasilane podziemnymi strumieniami, wypływają z ziemi jako w pełni rozwinięta rzeka.] Kiedy zauważymy, że Pan i Ozyrys oraz wszyscy inni bogowie pogańscy mieli swoje źródło w odstępcy Nemrodzie, założycielu bałwochwalczego kultu, oraz że bogowie ci twierdzili, że są wybawcami umierającego świata (fałszywymi Mesjaszami), możemy w pełni ocenić dobitną siłę pytania Jezusa Chrystusa skierowanego do uczniów w tej słynnej siedzibie fałszywego Mesjasza. Znajdowali się w Cezarei Filipowej, starożytnym mieście Dan i Panaes, kiedy Jezus postawił pytanie: „Kimże mię powiadają być?” Następnie zwrócił się do uczniów bezpośrednio: „A wy kim mnie być powiadacie?” Jakąż radość miał Jezus, gdy usłyszał, jak Piotr odpowiada: „Tyś jest Chrystus, on syn Boga żywego!” Jezus wiedział, że nikt nie mógł rozpoznać jego tożsamości, jak tylko z natchnienia (Mat. 16:13-17). Tutaj, w samym bastionie fałszywego Mesjasza, Jezus poddał próbie wiarę i duchowe postrzeganie swoich naśladowców, by sprawdzić, czy rozpoznają w nim prawdziwego Zbawcę skazanego na śmierć świata! A reakcja była spontaniczna: „zaiste, ciało i krew nie objawiły tobie tej wielkiej prawdy, ale Ojciec mój, który jest w niebiesiech”. Wielka była radość Jezusa. Sześć dni później wziął swych najbliższych uczniów na wysoką górę w tej ziemi, górę Hermon i został przemieniony na ich oczach, by ukazać im w postaci wizji swą przyszłą chwałę w Królestwie Restytucji (Mat. 17:1-9; 2Piotra 1:16-18). Betel, gdzie został ustawiony drugi bożek, znajdowało się w dziale ziemi należącym do Efraima. Z jednego punktu widzenia słuszne jest stwierdzenie, że miasto Dan także znajdowało się w Efraim, gdyż to pokolenie było największe ze wszystkich i często wszystkie dziesięć pokoleń nazywane jest zbiorowo Efraimem. A ponieważ ta akurat część ziemi należąca do pokolenia Efraima jest także nazywana Samarią (1Król. 13:32), to nazwa Samaria, jak również Efraim oraz Izrael, są używane wymiennie jako nazwa dziesięciu pokoleń (Oz. 7:1). Efraim i Samaria są często używane jako typ fałszywego kościoła Wieku Ewangelii (Ozeasz 4:17; 8:5, 6).
cdn

Wiersze brzasku – nr 199

PT ’11, 53-56;

poprzednia strona – następna strona