Teraźniejsza Prawda nr 519 – 2011 – str. 55
w wory” (martwe języki), aż minie 1260 symbolicznych dni (lat), które zaznaczają początek okresu, o którym mowa w księdze Daniela jako o „czasie końca” (Dan. 8:19; Obj. 11:3). Wtedy ożyły one i zostały wywyższone do nieba. Towarzystwa Biblijne, które pojawiły się wkrótce po 1799 roku, powiększyły liczbę egzemplarzy Pisma Świętego milion razy i dały nowe życie świadkom Bożym. Pozostałości archeologiczne z czasów starożytnych czekały w prochu ziemi (w Babilonii, Egipcie, itp.) aż do czasu, gdy stosunkowo niedawno zostały odkryte, by dodać swoje harmonijne świadectwo do prawdy biblijnej. Zanim odkopano te materialne dowody, uczeni poddawali w wątpliwość wiele historycznych opisów w Słowie Bożym. Dziecko Boże trzyma Pana za słowo i strzeże się błędów wynikających z powątpiewania. Te świadectwa archeologiczne potwierdzają wiarę dzieci Bożych.
CZEKANIE JAKUBA NA ZBAWIENIE ZWIĄZANE Z JEGO SYNEM DANEM
Założyciel narodu żydowskiego, Jakub, oświadczył, że czeka na zbawienie Boże, i co dziwne, łączył tę nadzieję z proroczą wypowiedzią odnośnie jednego ze swoich synów, Dana. Wiemy, że wielu patriarchów było prorokami (1Moj. 49:1), a ich proroctwa musiały czekać na dalsze wyjaśnienie przez Boga, zanim można było doszukać się ich głębszego znaczenia. Jest to szczególnie prawdziwe w odniesieniu do proroctwa dotyczącego Dana. W 1Moj. 49:16-18 czytamy: „Dan sądzić będzie lud swój, jako jedno z pokoleń Izraelskich. Dan będzie wężem na drodze, żmiją na ścieżce, kąsając pięty końskie, że spadnie nazad jeździec jego. Zbawienia twego oczekuję Panie!”
POKOLENIE DANA BYŁO BAŁWOCHWALCZE
Aby zrozumieć to niejasne stwierdzenie, musimy prześledzić historię Dana, jak również przyjrzeć się szeroko zakrojonemu Boskiemu Planowi Zbawienia. Z 18 rozdziału księgi Sędziów dowiadujemy się, że pokolenie Dana odstąpiło od czczenia Jehowy i praktykowało otwarte bałwochwalstwo. Niewątpliwie to właśnie dlatego Dan został pominięty przy zaszczytnym wyliczaniu 144000 ze wszystkich pokoleń Izraela, którzy zostali popieczętowani na czołach pieczęcią Boga żywego (Obj. 7:1-8 – Dana zastępuje tam Manasses, pierworodny syn Józefa). Całe postępowanie Dana związane z odstępstwem tego pokolenia jest dowodem na jego niewierny charakter od samego początku. Jego lud nie podbił swojego dziedzictwa w ziemi obiecanej z powodu braku wiary w Boga, gdyż nie o własnej sile, lecz o mocy Bożej mogli pokonać wrogów i posiąść swoją część kraju. Ich wrogowie okazali się dla nich zbyt silni i zmusili ich do trzymania się wzgórz, a później opuścili oni swoje dziedzictwo i wyemigrowali na północ, gdzie mieszkający ludzie nie byli ani wojowniczy, ani przyuczeni do walki. Takowych Danici zdołali zwyciężyć, spalili Lais i założyli tam własne miasto, które nazwali Dan. Miasto Dan było później najbardziej wysuniętym na północ ze wszystkich miast, a ponieważ Berszeba leżała na południu, powiedzenie „Od Dan do Berszeby” stało się sposobem określania całej długości Palestyny (Sędz. 20:1).
Oprócz tego, że nie podbili swego własnego dziedzictwa w ziemi, a zamiast tego poszukali sobie dziedzictwa i podbili lud, który prawie nie umiał odróżnić prawej ręki od lewej, pokolenie Dana w trakcie podróży na północ siłą przejęło prywatnego kapłana i obrazy pewnego człowieka, i ustanowiło bałwochwalczy kult w swoim mieście. Pismo Święte mówi, że ten stan rzeczy utrzymywał się aż do niewoli (Sędziów 18:29-31). Kiedy po śmierci Salomona pokolenia Izraela podzieliły się na dwa królestwa, czytamy, że Jeroboam, król dziesięciu pokoleń, nie chcąc, by jego lud chodził do Jerozolimy czcić Pana, zrobił dwa złote cielce, z których jeden ustawił w Betel (nieco na północ od Jerozolimy), a drugi w Dan. Następnie Jeroboam, idąc za przykładem swych niewiernych przodków na pustyni w czasie wyjścia z Egiptu, zawołał do swych poddanych: „Dosycieście się nachodzili do Jeruzalem; oto bogowie twoi, o Izraelu, którzy cię wywiedli z ziemi Egipskiej”. „I było to pobudką do grzechu, bo chadzał lud do jednego z tych bogów aż do Dan”. (1Król. 12:26-30). Jeroboam wyraźnie uznał Dan za bardzo dogodne miejsce do ustanowienia kultu bałwanów.
Miasto założone przez bałwochwalcze pokolenie Dana stało się znanym centrum pogańskiej czci w Izraelu. Skradzione obrazy umieszczone tam pierwotnie przez pokolenie Dana przedstawiały bogów pogańskich (Baalim), a złoty cielec ustawiony przez Jeroboama stulecia później, wyobrażał Ozyrysa, boga Egiptu. Następnie Grecy czcili w tym miejscu swojego boga Pana. Nazwa nadana miastu Dan