PIEŚŃ NA ROK 2012

Pieśń nr 152:

ŚMIAŁO PRZED SIEBIE

Śmiało przed siebie dąż pielgrzymie,
Niech troska Twoja leci w dal,
Dzieło Kalwarii przeolbrzymie,
Dziś błyszczy nam jak cudny kwiat.REFREN:
Bo Tysiąclecie chwały Pana,
Zlewa nam błogosławieństw moc,
Obecność Jego już nam dana,
Rozproszy wnet ciemności noc.

Izrael ducha niech Go chwali,
Niech się pocieszy cały świat,
Bo już się światło prawdy pali,
I błyszczeć będzie tysiąc lat.

Choć teraz chmury są nad nami,
I ucisk gnębi wszystek lud,
Pielgrzymi będą wybrańcami,
Gdy przejdą ten najcięższy trud.Brzask Tysiąclecia już nam świta,
Wszak prawdę tę nam głosi wieść,
Niech każdy więc sposobność chwyta,
By Prawdę Pańską światu nieść.

Gdy przejdziem próbę przesiewania,
Za godnych gdy nas uzna Bóg,
Zasiądziem z Nim do Królowania,
Które zgotował dla swych sług.

PT ’11, 50-53;

CZEKANIE NA BOGA

Dobrze jest cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie. Treny 3:26

Plan zbawienia będzie przebiegał swoim trybem zgodnie z czasami i porami, których nie można zmienić ani przyśpieszyć. Całe stworzenie oczekuje tego, co upodobało się Bogu, lecz ci, którzy rozumieją Plan Wieków, nie czekają w niewiedzy. Dzieci Boże czekają, bo wierzą, że Boskie pory są najlepsze, a dzieci świata czekają, bo muszą (Rzym. 8:19-23).

NAGRODY ZA WIERNE CZEKANIE

Przypominamy sobie, jak Pan szczególnie nagrodził niektórych ze Starożytnych Godnych, którzy pośród prób i doświadczeń wiernie czekali na wypełnienie Jego obietnic. Noe po wybudowaniu arki czekał siedem dni na potop (1Moj. 7:10). To czekanie, choć krótkie, musiało być czasem wielkiej próby. Noe wytrwał, a jego wierne czekanie na Boga zostało nagrodzone, gdy wody uniosły arkę, a on i jego rodzina byli jedynymi ocalonymi.

Abraham po długim, 25-letnim, czekaniu doznał radości spłodzenia syna, w którym skupiały się wszystkie obietnice. Na wypełnienie tych obietnic wciąż czeka, podobnie jak Izaak i Jakub, jego dziedzice. Lecz te obietnice wydawały się tak prawdziwe, że ci trzej patriarchowie „według wiary umarli (…) z daleka je upatrując, i cieszyli się nimi, i witali je i wyznawali” (Żyd. 11:13). Jakimi wielkimi ludźmi oni byli! Nie ma nic wspanialszego na ziemi niż człowiek, który żyje w cichej wierze w Boga.

Mojżesz czekał przez czterdzieści lat na pustyni na to, by Bóg wyznaczył go na wybawcę swoich braci. Wierzył w Pańską obietnicę, że Jego lud zostanie wyzwolony z niewoli egipskiej w czwartym pokoleniu (1Moj. 15:13-16), a gdy miał 40 lat starał się zostać obrońcą uciśnionych. Lecz wtedy Mojżesz działał w oparciu o własne siły

poprzednia strona – następna strona