Teraźniejsza Prawda nr 517 – 2011 – str. 19
ziemi („Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości, a wszedłszy w nie, będę wysławiał Pana”.). Jest to brama Pana, a sprawiedliwi wejdą przez nią. (Psalm 118:19, 20; Izaj. 26:2; patrz P4, str. 639; Izaj. 60:11, 12; Obj. 21:12, 24-26; 22:14, 15; E10, str. 150, ak. 2).
POKÓJ I UFNOŚĆ W JEHOWIE
Niniejszy hymn wysławia Jehowę jako Tego, który poprzez Chrystusa zachowa w Swoim głębokim, niewzruszonym pokoju (Jezus nazwał go Swoim pokojem – Jana 14:27) i we wszelkiej pomyślności wszystkich poświęconych, którzy w swej umysłowej ocenie spolegają na Nim, jeśli także sercem pokładają niezbędną ufność w Nim, co do Jego osoby, charakteru, urzędu; bowiem tylko tacy znajdą się w Nowym Jeruzalem (Izaj. 26:3; Psalm 119:165; Filip. 4:7; PT ’78, str. 2-4). Wszyscy są nawoływani do tego, by na wieki przejawiać taką mocną wiarę, bowiem w Jehowie mają najwyższą, wieczną i najpewniejszą podstawę do wiary i pokoju – „bo w Panu, [w Jehowie] jest skała wieczna” (Izaj. 26:4; 5Moj. 32:4).
ZNISZCZENIE MISTYCZNEGO BABILONU
Po to, by ustanowić ten pokój i pomyślność dla świata, Bóg poprzez Chrystusa obala mistyczny Babilon – chrześcijaństwo, całkowicie je niszcząc („Ale poniża (…) miasto wyniosłe (…) aż do prochu”, Izaj. 26:5; 25:2, 12; Obj. 14:8; 17:1-6; 18; 19:11-20; Jer. 51:6-9). Obecnie, w Czasie Ucisku, masy społeczeństwa z tego powodu, że są ciemiężone przez Babilon, powstają przeciwko niemu i stają się narzędziami dokonującymi jego zniszczenia (Izaj. 26:6; Izaj. 3:13-15; 2Król. 9:30-37; Psalm 82:1-4; Joela 2:1-11; Habak. 1:5-10; Mal. 4:3; Jak. 5:1-6).
Postępowanie tych, którzy są usprawiedliwieni, jest opisane jako prawe, a Bóg obserwuje i bierze pod uwagę ich postępowanie w tym życiu i odpowiednio do tego ich nagradza (Izaj. 26:7; por. z Psalm 37:23; Przyp. 4:18) [komentarz autora dotyczy angielskiego przekładu KJV, gdzie werset 7 oddany jest następująco: „Droga sprawiedliwych jest prawa, a Ty, o najbardziej prawy, ważysz ścieżkę sprawiedliwych” – przyp. tłum.]. Na drodze Bożej Prawdy i zarządzeń lud Boży oczekuje na Pana, by go wyzwolił, ustanowił Swoje Królestwo oraz zaprowadził wieczną sprawiedliwość i pokój (Izaj. 26:8; Rzym 8:23). Nawet rodzaj ludzki w ogólności oczekuje na Królestwo, aczkolwiek niewyraźnie zdaje sobie sprawę ze swoich pragnień (Izaj. 25:9; Agg. 2:7; Rzym. 8:19-22; Cienie Przybytku str. 18, ak. 1). Żarliwe wewnętrzne pragnienia prawdziwego ludu Bożego kierują się ku Bogu i pobudzają do rozmyślania o Nim, zwłaszcza o Jego wielkiej mądrości, sprawiedliwości, miłości i mocy. Lud Boży jest przedstawiony jako znajdujący się w nocy grzechu, z wielką intensywnością pragnący i szukający przede wszystkim Pana, Jego sprawiedliwości i Królestwa (Mat. 6:33), bowiem wie o tym, że kiedy w całym ludzkim społeczeństwie będą miały zastosowanie Jego pouczenia i zasady sprawiedliwości, a złoczyńcy otrzymają natychmiastową karę, ludzkość w ogólności nauczy się sprawiedliwości (Iz. 26:9; patrz E17, str. 186, ak. 1).
NIEPOPRAWNI
Jednakże pomimo wielkiego oświecenia (Izaj. 11:9) oraz innych wspaniałych błogosławieństw Boskiej łaski pod tysiącletnim pośredniczącym panowaniem (ziemia prawości – Izaj. 26:10), niektórzy, ludzie o specyfice kozłów, nie zaniechają praktykowania niesprawiedliwości, ani nie nauczą się i nie będą praktykować zasad Prawdy i sprawiedliwości wobec Boga oraz bliźniego (postępuje przewrotnie – przekład Rotherhama), ani nie będą patrzeć z uznaniem na Boski charakter łączący w sobie mądrość, sprawiedliwość, miłość i moc (Psalm 143:10). Nieprzestrzegający prawa będą składać się z (a) tych, którzy z powodu całkowitej odmowy zastosowania się do słusznych nauk i zasad, zostaną zniszczeni po 100 latach próby oraz (b) tych, którzy zastosują się zewnętrznie, ale nie w sercu, i dlatego też wpadną w sidła i zostaną zniszczeni w przesiewaniach Małego Okresu (Izaj. 65:20).
Oświecony lud Boży zauważa, że nawet wtedy, kiedy Jego moc się objawia („można jest ręka twoja, a wywyższona jest prawica twoja” – Psalm 89:14; Izaj. 26:11) poprzez wywyższenie Tysiącleciu wielkiego Pośrednika (Jana 12:32; P 6 str. 414, ak. 2), niektórym nie będzie łatwo Go uznać i nie będą chętni to uczynić, lecz pozostaną nieugięci. Jednak ostatecznie wszyscy oni uznają Jego moc działającą w Tysiącleciu („ujrząć”). Niektórzy z nich (spośród z uczonych w Piśmie i faryzeuszy) będą się wstydzić z powodu zawiści wobec ludu Bożego („zajrząc ludowi twemu”; w alternatywnym przekładzie „wobec ludu”; Mat. 27:18). Inni „zostaną pohańbieni” (angielski przekład ASV; Dan. 12:2), a potężną moc Bożą działającą poprzez Chrystusa rozpoznają dopiero wtedy, kiedy będzie niszczyła innych, zmierzając także do zniszczenia ich samych we wtórej śmierci