Teraźniejsza Prawda nr 516 – 2011 – str. 3
literze przykazania, ale także jego duchowi, bowiem królowie Izraela w dużym zakresie byli zapowiedzią Królestwa Chrystusa i Jego Kościoła. Ci, którzy będą współdziedzicami z Mesjaszem w Jego Królestwie chwały, muszą nauczyć się posłuszeństwa, w przeciwnym razie nie zostaną uznani za godnych zaszczytów Królestwa. Muszą być nie tylko zewnętrznie posłuszni, lecz także wewnętrznie posłuszni duchowi, czyli zamiarowi Boskiego Prawa, całemu Jego Słowu.
Dobrą rzeczą będzie zwrócić uwagę na to, dlaczego ofiara całopalna złożona Panu przez króla Saula została potępiona jako grzech. Stało się tak dlatego, że Bóg podał stosowne prawo mówiące, iż wyłącznie kapłani mogą składać ofiary. A zatem rodzi się pytanie: Dlaczego Bóg miałby ograniczać składanie ofiar do pokolenia kapłańskiego? Odpowiedź brzmi, że pokolenie to przedstawiało typicznie Kościół – jednostki w pełni poświęcone Bogu i przez Niego przyjęte.
Apostoł podaje, że są oni antytypami nie tylko królów Izraela, ale także kapłanów Izraela. Apostoł Piotr ma na myśli Kościół w ogólności, a nie kler w szczególności, gdy mówi: „jesteście królewskim kapłaństwem”. W antytypie wszyscy z poświęconego ludu Bożego byli potencjalnymi królami i ofiarującymi kapłanami. Gdyby ci świątobliwi chrześcijanie nie złożyli w ofierze swoich ziemskich korzyści oraz swojego życia, nie uzyskaliby wielkiej nagrody współdziedzictwa z Chrystusem, wielkim Arcykapłanem ich wyznania. Tak jak czytamy: „Jeśli z Nim cierpimy, z Nim też królować będziemy”, a w innym miejscu św. Paweł mówi: „Proszę was tedy, bracia, (…) abyście stawiali ciała wasze ofiarą żywą”. Dlatego też byłoby błędem z naszej strony, gdybyśmy przypuszczali, jak niektórzy to czynią, że kler posiada obecnie szczególne kapłańskie urzędy i jest upoważniony do odprawiania mszy i odmawiania modlitw. Pamiętajmy, że jest tylko jeden wielki Arcykapłan – Pan Jezus; – że ofiarował Siebie za Swych dni w ciele i że wszedł poza Zasłonę do chwały, a od tamtego czasu ofiaruje Swój poświęcony lud, który stawiał siebie Jemu we właściwym duchu poddania i samo-ofiary. Biblia nie uznaje podziału ludu Bożego na kler i laikat. Taki podział był i jest sidłem przeciwnika stopniowo wprowadzanym w drugim i trzecim stuleciu. Nauką Biblii jest, że wszyscy wierni spłodzeni z Ducha są członkami antytypicznego Królewskiego Kapłaństwa, że wszyscy są braćmi, że wszyscy są wyświęceni, czyli uprawnieni do głoszenia poselstwa Boskiej łaski podanego w Słowie Bożym; a zdając sobie sprawę z tego, że sam Bóg jest ich jedynym Ojcem, a Jezus ich starszym bratem, nikogo na ziemi nie powinni nazywać ojcem (Mat. 23:9).
Jak wielu ludzi, będąc na łożu śmierci, czuło, że gdyby mogli przeżyć swoje życie raz jeszcze, cenne lekcje doświadczenia umożliwiłyby im dużo lepsze postępowanie! Mężczyzna lub kobieta, którzy nie doznali pewnych doświadczeń związanych z uchybieniami i nie starali się ich przezwyciężyć oraz postępować lepiej, w dużej mierze przeżyli swoje życie na próżno. Dlatego też zachęcajmy się wzajemnie, by dążyć do wysokich ideałów i nie zniechęcać się naszymi mimowolnymi uchybieniami, tak jak wyraża to pewne powiedzenie, które wszyscy poznaliśmy w dzieciństwie: „Jeśli nie uda ci się za pierwszym razem, próbuj jeszcze i jeszcze”. To skromne przesłanie, jakie zagnieździło się w naszym dziecięcym umyśle, było naprawdę cenne. Pomogło nam przezwyciężyć wiele zniechęceń. Czy jest coś dziwnego w tym, że nie udaje się nam zrealizować nawet naszych własnych najwyższych ideałów, nie mówiąc już o dopięciu do doskonałych standardów Słowa Bożego, skoro osaczeni jesteśmy naszymi własnymi słabościami, z którymi się urodziliśmy, otoczeni innymi ludźmi, którzy podobnie do nas posiadają słabości umysłowe, cielesne i moralne, jak również atakowani, jak zapewnia nas Pismo Święte, przez szatana i upadłych aniołów, którzy usiłują nas usidlić i odciągnąć od Boga i sprawiedliwości? Najprostszym możliwym wyrazem Boskiego Prawa jest Złota Reguła. A mimo to, ilu z tych, którzy doskonale rozumieją Złotą Regułę i jej ducha, mogłoby utrzymywać, że żyje zgodnie z jej wymogami każdej godziny i każdego dnia? „Będziesz miłował Pana, Boga twego,