Teraźniejsza Prawda nr 513 – 2010 – str. 21
To plucie w Ruterforda było dokonywane przez lud Boży jako rzecznika Boga. Na przykład rozprowadzanie artykułu On zły sługa z 1920 roku oraz artykułu Głupi niepożyteczny pasterz z 1921 roku i wielu innych było symbolicznym pluciem. Z pewnością piętnowały i objawiały go w jego prawdziwym stanowisku przed ludem Bożym.
Co przedstawia utrata buta? Co dzieje się z kimś, kto ma tylko jeden but? Taka osoba kuleje. Co przedstawia kulawe chodzenie? W Biblii proste chodzenie oznacza postępowanie zgodne ze sprawiedliwością, a kulenie, wprost przeciwnie, postępowanie w niesprawiedliwości. Bez wątpienia oni chodzili krzywo (kuleli). Zauważmy, że artykuł dotyczący zaprzeczania istnienia klasy Młodocianych Godnych został napisany w grudniu 1919 roku. Należało się spodziewać, że po tym nastąpi kulenie, które objawiło się w lutym 1920 roku. Kulenie to wystąpiło w trzech różnych postaciach: kłamstw, hipokryzji i sięgania po władzę. Na zebraniu wyborczym udziałowców postanowiono wybrać przez głosowanie prezesa Towarzystwa i urzędników na trzy lata. Zmieniono datę wyborów tak, by prezes i urzędnicy byli wybierani co trzy lata i dziesięć miesięcy. Następnie fałsz, hipokryzja oraz sięganie po władzę w tym przedsięwzięciu przejawiły się w taki oto sposób: w 1917 roku wodzowie Towarzystwa twierdzili, że prawo wymaga, by głosowanie odbywało się co trzy lata. Było to w połowie kłamstwo i w połowie prawda. Prawo stanowiło, że głosowanie powinno odbywać się co roku, ale nie dla towarzystw już istniejących, lecz dla tych, które miały zostać utworzone. W związku z tym, prawo to jasno stanowiło, że ponieważ Towarzystwo zostało utworzone wcześniej, nowe wymogi odnośnie głosowania nie stosują się do niego, a Rutherford, będąc prawnikiem, wiedział o tym. Kilka lat później prawnik, który podał mu pomysł głosowania co roku, stwierdził, że nie popełnił błędu. Jednemu z naszych braci, który zapytał go: „Dlaczego dałeś mu taką radę?”, odpowiedział: „Rutherford chciał, abym przedstawił to w ten sposób i zapłacił mi za to, mówiąc: „Wiesz, my adwokaci robimy to, co trzeba”.
To pokazuje, że kłamał i uprawiał hipokryzję w 1917 roku. Czterej dyrektorzy zostali wyrzuceni, ponieważ Rutherford chciał władzy dla siebie. W latach 1917-1919 nie nastąpiły żadne zmiany w prawie, a więc widać hipokryzję, którą objawił w 1917 roku, kiedy poprosił o wybory co roku. W 1920 roku ogłosił, że prawo przewiduje wybory dyrektorów na trzy lata, podczas gdy było to chwytanie po władzę. Tak naprawdę Rutherford obawiał się, że gdyby wybory odbywały się co rok, mógłby zostać pozbawiony władzy. Ta hipokryzja i chwytanie po władzę było zaledwie początkiem kulenia, o którym mówi Biblia. Od tego czasu kulenie to się nasilało. Oto wyjaśnienie kulawego chodzenia.
Ciąg dalszy z księgi Ruty 4:9: „Zatem rzekł Booz do onych starszych, i do wszystkiego ludu: Świadkami dziś jesteście wy, żem to wszystko otrzymał, co było Elimelechowe, i to wszystko, co było Chelijonowe, i Mahalonowe, z rąk Noemi”. Ruterford zaprzeczył istnieniu klasy Młodocianych Godnych w artykule napisanym w styczniu 1920 roku. W Teraźniejszej Prawdzie z marca 1920 roku ukazał się artykuł pod tytułem Rewizja poglądów odnośnie Godnych – Starożytnych i Młodocianych, który wskazywał, że wodzowie Towarzystwa są Lewitami. W tej samej Teraźniejszej Prawdzie znajdował się też trzeci artykuł pod tytułem Niektóre przeszkody do wiernej służby. Był to antytyp tego, co Booz mówi w wersetach 9, 10.
Ponieważ odmówili właściwego postępowania w tej sprawie, wydawcy i dyrektorzy odmówili przyjęcia odpowiedzialności i kierowania pracą Wielkiej Kompanii i Młodocianych Godnych względem ogółu społeczeństwa. Od tamtego czasu Pan kierował pracą dla Wielkiej Kompanii i Młodocianych Godnych i to właśnie jest antytypem tego, co Booz mówi do starszych i ludu w wersecie 9. A co to oznacza? Oznacza to, że Pan wziął w swe ręce zwierzchnictwo nad Wielką Kompanią, Młodocianymi Godnymi oraz usprawiedliwionymi z wiary. W związku z tym, dyrektorzy i wydawcy Towarzystwa nie wykonują dzieła Pańskiego od 1920 roku, a wykonują pracę diabła wśród ludu Prawdy. Nie są już dziećmi Bożymi, lecz synami diabła, nie Boga. A zatem oznacza to, że są w klasie wtórej śmierci. W tym artykule Jezus jako antytypiczny Booz działał razem z Młodocianymi Godnymi, aby wzbudzić wodzów na miejsce zmarłego Mahalona. Antytypem wypowiedzenia słów: „Wyście świadkami dziś”, jest wezwanie przez artykuł na świadków dobrych wodzów Prawdy, jak i całego ludu Prawdy. Lud Prawdy powiedział: „Jesteśmy świadkami”, tak samo jak starsi i świadkowie w typie. Przedstawia to, jak dobrzy Lewici, wodzowie Kapłaństwa i lud Prawdy w ogólności powiedzieli „Amen” tym rzeczom.
Oświadczenie: „niech ci da Pan, aby niewiasta, która wchodzi w dom twój, była jako Rachela i jako Lija” oznacza w antytypie, że lud chciał, by – tak jak Jakub przez Rachelę wzbudził prawdziwego Izraela oraz tak jak antytypiczny Jakub przez antytypiczną Liję spłodził duchowy kościół nominalny – Jezus przez klasę Młodocianych Godnych wzbudził dom Młodocianych Godnych.