Teraźniejsza Prawda nr 512 – 2010 – str. 5
wypełnienia się wielkiego Boskiego Planu Wieków (P2, s. 15), zniszczenia królestwa szatana, ustanowienia Królestwa Bożego, ukarania niegodziwych, ostatecznego wybawienia sprawiedliwych. Wykazaliśmy już, że ogłaszanie tej prawdy łącznie z zarysami chronologicznymi zaczęło się przy końcu Wieku, na wiosnę 1877 r. („w pośrodku lat” – dokładnie w połowie drogi pomiędzy jesienią 1799 r. a jesienią 1954 r.), wraz z rozpoczęciem przez br. Russella „energicznej kampanii na rzecz Prawdy” (Z 3822, par. 8).
Wykazaliśmy także poprzednio, że w czasie, gdy Abakuk pisał to proroctwo, zniszczenie Jerozolimy i spustoszenie ziemi przez Chaldejczyków było bliskie, a zniszczenie Babilonu i wyzwolenie ludu Bożego z ich rąk miało nastąpić dopiero po długim czasie. Bóg wiedział, że zwłoka aż do czasu ostatecznego wypełnienia się tego widzenia będzie wielkim doświadczeniem dla Jego ludu, wywołującym liczne zakłopotania oraz rozczarowania. Dlatego w Swej łaskawości udzielił On Abakukowi, a poprzez niego innym, szczególnego napomnienia (Abak. 2:3), zachęcającego do tego, by czekać na jego wypełnienie oraz stwierdzającego, że pomimo pozornej powolności, niewątpliwie wypełni się ono w słusznym czasie.
Podobnie przy końcu Wieku Ewangelii, trzeba długo czekać, aż dokona się zniszczenie królestwa szatana i wyzwolenie ludu Bożego, a Królestwo Boże zostanie ostatecznie ustanowione na ziemi pod władzą Chrystusa. Ten długi odstęp czasowy okazuje się być bardzo trudnym okresem, zwłaszcza dla oświeconego ludu Bożego, z powodu licznych opóźnień prowadzących do zakłopotania i rozczarowań związanych z pozornym zwlekaniem i powolnością wypełnienia się różnych zarysów antytypicznego widzenia. Chociaż tak naprawdę, biorąc pod uwagę Plan Wieków ustalony przez Boga, nie ma żadnej zwłoki co do czasu przewidzianego przez Pana na wypełnienie się tych zarysów. Poprzez takie doświadczenia w Żniwie Wieku Ewangelii Bóg w szczególny sposób poddawał próbie Swój lud oświecony co do Jego wielkiego Planu Wieków. Za pośrednictwem br. Russella oraz innych wiernych strażników, którzy używali Habakuka 2:3 i podobnych wersetów, Bóg udzielił Swemu ludowi szczególnego napomnienia, że chociaż wypełnienie różnych części Jego Planu zdaje się opóźniać, to jednak lud Boży powinien czekać na właściwy u Boga czas na ich wypełnienie i nie powinien tracić pokładanej w nich ufności, albowiem one z pewnością się wypełnią, a ostatecznie nie będzie żadnej zwłoki czasowej, która nie byłaby dla najwyższego dobra wszystkich zainteresowanych.
W próbie tej, pomimo tego szczególnego napomnienia, wielu członków ludu Prawdy nie zachowało prawdy o Boskim Planie Wieków, osłabli po drodze i porzucili Prawdę na czasie. Niektórzy ponownie zwrócili się ku kościołowi nominalnemu lub ku nędznym żywiołom tego świata, a jeszcze inni popadli w przeróżne błędy i spekulacje. Doszło do odrzucenia chronologii biblijnej podanej przez br. Russella, z powodu pozornego opóźniania się pewnych zarysów symbolicznego widzenia w 1914 r.
PRZECIWNICY PLANU WIEKÓW
Niektórzy nie rozumieją Boskich zamiarów odnoszących się do długiego okresu czasu, jaki upłynął od 1914 roku, a ich sprzeciw wynika z przejawianej przez nich niechęci do czekania na Boga i właściwy u Niego czas na wypełnienie się pewnych zarysów anty-typicznego widzenia. Chociaż w pewnych wypełnieniach były i są pozorne zwłoki przeciągające się przez długi czas poza 1914 rok, wierzymy mocno, że w słusznym czasie wielki Boski Plan Wieków, tak jak go przedstawił „on sługa” (Mat. 24:45-47), wypełni się zgodnie z wytycznymi, o których on świadczył.
W dalszej części naszych rozważań wykażemy, że w Czasie Ucisku, czyli w okresie Epifanii, wypełniają się inne zamiary Boga (R 5456, par. 2, 3; E4, roz. 1). W październiku 1916 roku br. Russell pisał, że już od ponad 40 lat głosi, iż Czasy Pogan chronologicznie kończą się jesienią 1914 r. (P2, Przedmowa, str. VI, VII). Fakt, że wojna światowa (faza 1), pierwsza część wielkiego Czasu Ucisku (Joela 3:9-14; 1Król. 9:11, 12; Dan. 12:1; Mat. 24:20, 21; 1Tes. 5:1-3; Obj. 14:19, 20), wybuchła w jesieni tego samego roku, jest naprawdę znamienny, bo przez to Bóg niejako położył pieczęć uznania na chronologię br. Russella, potwierdzając ją jako prawdziwą chronologię biblijną. Jej przeciwnicy nie mogą obalić tego oczywistego dowodu na to, że br. Russell został uznany przez Boga za nauczyciela Prawdy. Rozpoczęła się wtedy wojna światowa (faza 1), która zapoczątkowała wielki Czas Ucisku, jakiego nigdy wcześniej nie było na ziemi, a od 1914 r. nie ma prawdziwego pokoju!
Niektórzy, tacy jak redaktorzy Heralda wydawanego przez Pastoralny Instytut Biblijny, w numerze z 15 kwietnia 1921 r. (E7, str. 347, 348), a od tamtego czasu także inne osoby, albo jako zrzeszenia, albo poszczególne jednostki twierdzą, że niektóre oczekiwania br. Russella oraz innych, dotyczące wydarzeń,