To, że Noemi powiedziała: „Ten mąż jest powinowatym naszym, i z pokrewnych naszych” wskazuje na to, że Wielka Kompania stwierdziła, że jest On jednym z tych, którzy mogą do nich dołączyć w celu uzyskania wielkiej owocności. Ruta mówiąca Noemi, że Booz powiedział jej: „Trzymaj się czeladzi mojej, póki nie pożną wszystkiego zboża mego”, przedstawia Młodocianych Godnych mówiących, że zostali zaproszeni do tego, by pracować aż do końca żniwa. Odpowiedź Noemi: „Dobrze, córko moja, iż będziesz chodziła z dziewkami jego” przedstawia to, jak Wielka Kompania zachęcała Młodocianych Godnych, by dla własnego dobra trwali w pracy z tymi, którzy są poświęceni. A słowa: „żebyć kto przeciwnym nie był na polu innym” przedstawiają to, jak Wielka Kompania zwracała się do Młodocianych Godnych, by nie wychodzili na żadne inne pole niż pole żniwa, a mianowicie, by nie angażowali się w tak zwane dobre uczynki społeczne, działalność charytatywną, pracę w slumsach ani w żaden rodzaj reform.

    Werset 23 pokazuje, że Ruta zastosowała się do sugestii Noemi, by trzymać się służebnic Booza, co przedstawia, że Młodociani Godni, idąc za sugestią antytypicznej Noemi, kontynuowali wierne służenie poświęconym. Czynienie tego przez Rutę aż do końca żniwa jęczmiennego i pszenicznego przedstawia to, że Młodociani Godni wytrwali w tej pracy aż do końca żniwa jęczmiennego w 1908 roku oraz do 1916 roku, czyli do końca żniwa pszenicznego.

    Mieszkanie Ruty z teściową pokazuje, że Młodociani Godni pozostawali w społeczności z członkami Wielkiej Kompanii, jak to jest wykazane w obrazie Eliasza i Elizeusza. Elizeusz przedstawia klasę Wielkiej Kompani. Moi drodzy bracia, dla Młodocianych Godnych jest rzeczą szczególną, że mówię ten wykład i mam nadzieję, że Pan pobłogosławi Was przez te rozważania.
PT ’09, 73-78.

PYTANIA I ODPOWIEDZI

    Pytanie: Co znaczy Żniwo? Badaliśmy w niedzielę światy i wieki biblijne, a młody nastolatek zadał takie pytanie: „co oznacza żniwo na tym wykresie?”

    Odpowiedź: Dobre pytanie – Jezus ujął to w taki sposób, w jaki jest to pokazane na wykresie wieków: „Żniwo jest końcem wieku” (Mat. 13:39). Biblia Króla Jakuba podaje ” końcem świata”, lecz właściwszym tłumaczeniem jest słowo wiek. Greckie słowo tu użyte to „aion” (nr 165 w Konkordancji Stronga) i znaczy ono „wiek”. Na wykresie są dwa żniwa i są one nie tylko końcem danych wieków, lecz także początkiem następnego wieku, jak również jest okres wzajemnego zachodzenia na siebie tych dwóch sąsiadujących ze sobą wieków, który tworzy żniwo. Drugi tom paruzyjny pokazuje, że istnieje równoległość pomiędzy nimi oraz że pierwsze żniwo (Wieku Żydowskiego) wyznacza długość i kształt odpowiadającego mu żniwa Wieku Ewangelii.

    Żniwo Wieku Żydowskiego ma cztery konkretne daty odnoszące się do wydarzeń w nim występujących:

    29 r.n.e. – chrzest Jezusa, gdy pojawił się w swoim pierwszym przyjściu;

    33 r.n.e. – rok ten zaznaczył się śmiercią, zmartwychwstaniem i wniebowstąpieniem Jezusa;

    36 r. – rok ten zaznaczył koniec specjalnego powołania wyłącznie dla Żydów i otwarcie powołania zarówno dla Żydów jak i pogan, co zostało zasygnalizowane nawróceniem Korneliusza – pierwszego poganina, który został chrześcijaninem;

    69 r. – rok ten pokazał koniec żniwa, którego apogeum był srogi ucisk, jaki spadł na Żydów, gdy armia rzymska poskromiła ich jako naród.

    Okres łaski dla nich, od początku ich narodowego bytu, czyli od śmierci Jakuba aż do końca tej łaski w związku ze śmiercią Jezusa w 33 roku, wynosił 1845 lat, i wtedy rozpoczął się okres ich dwójnasobu (mishneh), powtórzenia lub podwojenia tego samego okresu, co dało 1845 lat niełaski. 1845 lat od 33 roku wskazuje na rok 1878 jako koniec ich okresu niełaski – rok 33 plus 1845 daje rok 1878.

poprzednia strona – następna strona