Teraźniejsza Prawda nr 511 – 2009 – str. 76
Nadwyżkę tych poświęcających się nazywamy Młodocianymi Godnymi. Lecz zauważmy, drodzy bracia, że nikt nie był powoływany między 1878 r. a 1881 r., a więc ci, którzy poświęcili się w tym okresie, byli Młodocianymi Godnymi. Dlatego z chronologicznego punktu widzenia Młodocianych Godnych możemy podzielić na trzy grupy: pierwsza od 1878 r. do 1881 r., druga od 1881 r. do 1914 r., kiedy było o wiele więcej poświęcających się niż koron oraz trzecia – ci, którzy poświęcali się po 1914 roku. Wszyscy, którzy poświęcali się od 1878 r. do 1881 r., byli Młodocianymi Godnymi, ponieważ żadna korona nie zwolniła się w okresie od 1878 r. do 1881 r. Nadwyżka poświęcających się z lat 1881 do 1914 także stawała się Młodocianymi Godnymi, a wszyscy poświęcający się od 1914 roku aż do teraz także są Młodocianymi Godnymi. Dlatego są trzy grupy Młodocianych Godnych, a Ruta przedstawia wszystkich Młodocianych Godnych. W okresie od 1878 r. do 1881 r. przedstawia pierwsza grupę, od 1881 r. do 1914 r. przedstawia drugą grupę, a od 1914 r. przedstawia wszystkich tych, którzy poświęcali się po tej dacie. A zatem widzimy nową klasę poświęconych, która jest przedstawiona w Rucie. Tak samo, jak Noemi nie próbowała więcej zniechęcać Ruty, gdy ta stanowczo postanowiła, że pozostanie przy niej, tak samo wszyscy, którzy byli w pełni poświęceni, nie chcieli być kamieniami obrażenia dla tych, którzy próbowali się poświęcać. To, że podążali w tym kierunku, aż doszli do Betlejem, wskazuje na to, że kroczyli w ten sposób w Prawdzie. Moab jest oddzielony od ziemi izraelskiej rzeką Arnon, a dwie odnogi tej rzeki wskazują na dwie klasy opuszczające system nominalny i przychodzące do Ruchu Prawdy.
Fakt, że opuściły tę krainę, aby udać się do Betlejem, pokazuje nam, że weszły do pełni Prawdy i ducha Prawdy. Tak jak w typie wchodząc do Betlejem wywołały wielkie poruszenie wmieście, tak samo te dwie klasy opuszczając kościół nominalny i przychodząc do Prawdy sprawiły, że lud Prawdy, a szczególnie ci, którzy wcześniej byli w ruchu Millera, mówili: „Izaż nie ta jest Noemi?”. Jest to antytyp tego, co mieszkańcy miasta mówili do Noemi. Rzeczywiście, miała miejsce wspaniała zmiana. Jej miłe usposobienie wywołało dobrą reakcję w wodzach Prawdy. Podążając za wodzami otrzymywała ona gorzkie doświadczenia. Zmiana, która w niej zaszła, była tak wielka, że zadawano pytanie: „Czy to Noemi?” W antytypie Noemi pokazuje, jak się zmieniła zarówno w postawie, jak w słowach. „Nie nazywajcie mnie Noemi, ale mnie zowcie Mara; albowiem mnie gorzkością wielką Wszechmogący napełnił”. Tutaj Noemi wskazuje, że źle postępowała, i że Pan ją ukarał: „albowiem mnie gorzkością wielką Wszechmogący napełnił”. Tak więc wszyscy ci, którzy już nie mieli wodzów, pokazali, że zostali ukarani przez Pana z powodu swojej niewierności. „Wyszłam stąd obfitą (miałam wodzów [Elimelecha] i miałam dwie klasy [Mahalona i Chelijona], a próżną mię przywrócił Pan (bez tych wodzów i bez tych dwóch klas). Przeczże mnie tedy zowiecie Noemi, gdyż mnie Pan utrapił?” Jest to przyznanie się do tego, że jej postępowanie było niewłaściwe i że została ukarana. Drodzy bracia, to dlatego wszyscy, którzy opuścili Prawdę i odeszli do kościoła nominalnego, znaleźli tam jedynie próby i smutek, tak jak jest to pokazane w obrazie Noemi. Klasa ta wychodzi z kościoła nominalnego i powraca do Prawdy w towarzystwie innej klasy – Młodocianych Godnych. Kiedy widzimy wyrażenie „Ruta Moabitka”, to odnosi się ono do Młodocianych Godnych. Urodzeni w ziemi przedstawiają tych, którzy zostali spłodzeni z Ducha w Prawdzie, lecz zamieszkiwanie w ziemi przedstawia pozostawanie w Prawdzie. Dlatego urodzenie się w ziemi przedstawia spłodzenie z ducha Prawdy.
Cudzoziemcy przebywający w ziemi przedstawiają tych, którzy są w Prawdzie i w duchu Prawdy, ale nie są spłodzeni z Ducha, ponieważ nie urodzili się w ziemi. Zauważmy, że przyszły one do Betlejem na początku żniwa jęczmiennego. W Izraelu były dwa żniwa: żniwo jęczmienne i żniwo pszeniczne. Pszenica, jako zboże cenniejsze niż jęczmień, przedstawia Maluczkie Stadko, a jęczmień przedstawia Wielką Kompanię. Jakie jest znaczenie żniwa jęczmiennego? Jest ono typem tej części Żniwa, podczas której została pozyskana wielka liczba członków Wielkiej Kompanii, a żniwo pszeniczne przedstawia tę część Żniwa, w której zostali pozyskani głównie członkowie Maluczkiego Stadka. Ci, którzy zostali powołani przed godziną jedenastą, stali się w większości utracjuszami koron, a ci, którzy zostali powołani w czasie trwania jedenastej godziny, byli w większości członkami Maluczkiego Stadka. W związku z tym, żniwo jęczmienne miało miejsce od 1874 r. do 1908 r., a żniwo pszeniczne od lutego 1908 r. do 1914 r., z pokłosiem do 1916 roku. W ten sposób doszły one do Betlejem na początku żniwa jęczmiennego. Wiemy, że poranek trwa od 1874 r. do 1881 r. i jest początkiem żniwa jęczmiennego; to dlatego przybyły one do Betlejem na początku żniwa jęczmiennego.
Teraz zajmiemy się drugim rozdziałem księgi Ruty. Imię Booz oznacza „siła”; i jest on typem na naszego Pana. Pomiędzy naszym Panem a wodzami utracjuszy koron istnieje pokrewieństwo, tak jak pomiędzy Boozem i rodziną Elimelecha. Ruta, która chciała zbierać pokłosie w żniwie jęczmiennym, wskazuje