Teraźniejsza Prawda nr 510 – 2009 – str. 36
Takie skutki były widoczne w 1844 r. w związku z „rozczarowaniem” tych, którzy związali się z ruchem kierowanym przez br. Millera (P3, s. 85-92, 118), oraz w 1874 r. w związku z niespełnieniem się oczekiwań Wtórych Adwentystów, a także w podobnym niespełnieniu się oczekiwań w 1878 r., czego skutkiem było to, że pan Barbour, usiłując odwrócić od tego uwagę zaczął zaprzeczać okupowi (R 3821-3823; PT ‘50, s. 148-150).
Podobne skutki miały miejsce w innych przypadkach w latach od 1878 do 1914. Jednakże były one niewielkie w porównaniu ze skutkami pozornego opóźniania się pewnych zarysów antytypicznego widzenia w 1914 r. (R 5731). W wyniku pozornego opóźnienia w 1914 r. wielu z oświeconego ludu Bożego straciło częściowo lub całkowicie zainteresowanie Prawdą i powróciło do nominalnego kościoła lub do świata. Wielu innych popadło w mniejsze lub większe błędy i spekulacje. Do wybitnych jednostek pomiędzy nimi należeli wodzowie w różnych grupach Prawdy oraz ci, którzy poszli za nimi porzucając chronologię podaną przez br. Russella, a przyjmując zamiast tego chronologię kościoła nominalnego (E7, roz. VI). Wielu popadło także w Concordant -Versionism, pomimo tego, że w 1914 r., tak jak przewidywano, wybuchła wojna światowa, co było dowodem na to, że ten istotny zarys antytypicznego widzenia wypełnił się dokładnie w tym czasie, który zapowiadał br. Russell. Utrzymywali oni, że przepowiednie czasowe br. Russella zawiodły (PT ‘28, s. 6, par. 2; kompletne obalenie Corcondant Versionismu znajduje się w Present Truth z lat 1927-1929 – wciąż dostępne są wolne egzemplarze).
Oczywiście Bóg w Swojej wspaniałej wszechwiedzy wiedział wszystko z wyprzedzeniem o tych szczególnych próbach, które miały przyjść na Jego oświecony lud w Czasie Końca. Podał przez antytypicznego Abakuka szczególne napomnienie, by Jego lud czekał na nadejście słusznego czasu u Boga na wypełnienie widzenia w jego różnych częściach, chociaż będzie mogło się im wydawać, że ich wypełnianie się opóźnia – „a jeśliby na chwilę odwłaczał, oczekuj nań” (w. 3). Bóg łaskawie dodał szczególne zapewnienie, że widzenie na pewno się wypełni, że bez wątpienia nie będzie żadnego opóźnienia poza czas najlepszy dla wszystkich zainteresowanych – „boć zapewne przyjdzie, a nie omieszka” [nie opóźni się – Rotherham; dwa różne hebrajskie słowa są użyte w tym wersecie, z których obydwa są przetłumaczone w angielskim przekładzie A.V. poprzez słowo „odwlekać”; pierwsze z nich, mahah, oznacza zwłokę powodującą zakłopotanie, bowiem jego podstawa słowotwórcza odnosi się do stawiania pytań; drugie z nich, achar, oznacza kunktatorstwo i sugeruje odkładanie w czasie spraw, aż zrobi się zbyt późno, by można je było załatwić]; [przyp. tłum.: w przekładzie Biblii Gdańskiej słowa te są oddane jako „odwłaczać” i „omieszkać”].
Ci z ludu Bożego, którzy usłyszeli to napomnienie i na nie zważyli, doznali ukojenia i stoją mocno w Prawdzie na czasie, pomimo wszelkich pozornych opóźnień i związanych z nimi rozczarowań i zakłopotania, jak również pomimo tego, że wielu popadło w większe lub mniejsze niedowiarstwo, światowość, błąd i spekulacje. Zdają sobie oni sprawę i mają pełne zapewnienie wiary, że antytypiczne widzenie całkowicie się wypełni w słusznym u Boga czasie – że żaden jego zarys, łącznie ze zniszczeniem imperium szatana oraz ich ostatecznym wybawieniem, tak naprawdę nie odwlecze się ani się nie opóźni poza czas, jaki Bóg wyznaczył na jego wypełnienie, który pomimo tego, że może nadejść później, niż się spodziewali, nadejdzie w najlepszym czasie zaplanowanym przez Boga, w najlepiej pojętym interesie wszystkich zainteresowanych. Są oni świadomi tego, że Bóg nie jest niedbały w odniesieniu do Swoich obietnic, chociaż niektórzy uważają, że zwleka (2 Piotra 3:9), dlatego też z zadowoleniem czekają na Pana.
CHALDEJCZYCY – TYP I ANTYTYP
Jak już nadmieniliśmy, Habak. 2:4, 5 przedstawia ciemięzcę jako wyniosłego, zdegradowanego, pijanego, pysznego, koczowniczego i nienasyconego człowieka oszalałego na punkcie władzy, w kontraście do wiernego i sprawiedliwego ludu Bożego, który będzie żył z wiary swojej. W Habak. 2:6-20 wszyscy ciemiężeni wypowiadają pięć biad na ciemięzcę.
Chociaż w innych wersetach (2Kron. 36:20, 21; Jer. 25:11) Bóg podał jak długo potrwa okres ciemiężenia cielesnego Izraela (tj. 70 lat), w tym miejscu nie zaznaczył, ile lat upłynie do czasu, gdy zniszczenie dosięgnie chaldejskiego ciemięzcę, a lud zostanie uwolniony z niewoli. Jednakże bardzo wyraźnie podkreślił, że ograbienie i zniszczenie dosięgnie kościół nominalny jako ciemięzcę. Dlatego też Bóg ukoił Abakuka w jego zakłopotaniu co do tego,