Teraźniejsza Prawda nr 506 – 2008 – str. 37
Wynikało to z często przez niego wyrażanego przekonania, że szczegóły nie mogą zostać zrozumiane, dopóki się nie wypełnią. Jednak to, co podał nam na ten temat, jest dla nas wystarczająco jasne, by rozszyfrować wypełnione szczegóły, które nie były dostrzegalne przed próbą związaną z ich wypełnieniem się. To, że Pastor Russell nie był w stanie zrozumieć wszystkich tych niewypełnionych szczegółów, wcale nie przynosi mu ujmy. Wprost przeciwnie, zdumiewa nas to, że nim doszło do rozdzielenia ludu Bożego związanego z wypełnieniem się typu, rozumiał tak wiele, że pozwoliło to odbiorcom jego myśli na jasne zrozumienie szczegółów po jego wypełnieniu.
UDERZENIE JORDANU
Myślą „onego sługi” było, że rzeka Jordan jest typem narodów tego świata poddanych potępiającemu wyrokowi. Znaczenie słowa „Jordan” popiera jego pogląd, gdyż oznacza ono „osądzony i potępiony”, a wody w symbolach Pisma Świętego reprezentują narody w zorganizowanej postaci (Obj. 17:15). Pismo Święte mówi o narodach z punktu widzenia zorganizowania politycznego, kościelnego, finansowego i przemysłowego. Jordan oznacza władców, kler, arystokrację, przywódców świata pracy oraz ich zwolenników. Narody zorganizowane w tych czterech formach były dotkliwie krytykowane i otrzymały potępiający wyrok ze strony antytypicznego Eliasza, a krytyka ta jest pierwszą częścią tego, co zawiera się w pierwszym uderzeniu Jordanu.
SYMBOLICZNOŚĆ PŁASZCZA
Brat Russell nauczał, że płaszcz Eliasza jest symbolem jego władzy, mocy, jako proroka Bożego wobec Izraela. Definicję tę popiera fakt, że słowo przetłumaczone jako „płaszcz” (adareth – słowo odmienne od słowa oznaczającego szatę) niesie w sobie ideę insygniów władzy, zaszczytów i splendoru. Brat Russell miał rację, kiedy wyjaśniając ten anty typ stwierdził, że płaszcz reprezentuje Bożą moc w antytypicznym Eliaszu [Kościele] do tego, by był rzecznikiem Pana wobec nominalnego duchowego Izraela. Analizując niektóre składniki tych uprawnień pokazał nam, że z Bożej opatrzności obejmują one, między innymi, Boskie upoważnienie wynikające z Prawdy i możliwości finansowych. Badając wyrażenie „władze do bycia Bożym Prorokiem” tak jak się ono wypełnia, stwierdzamy, że te uprawnienia składają się z następujących siedmiu rzeczy: po pierwsze, z Boskiego upoważnienia; po drugie, z upoważnienia Kościoła; po trzecie, z samej Prawdy; po czwarte, z kontroli nad prowadzeniem działalności Prawdy; po piąte, z kontroli nad literaturą Prawdy; po szóste, z kontroli nad różnymi sposobami szerzenia Prawdy; po siódme, z kontroli nad środkami finansowymi potrzebnymi do prowadzenia tej działalności. Wystarczy chwilę się zastanowić, by przekonać się o tym, że władza Kościoła do tego, by działać jako Boży rzecznik wobec nominalnego Duchowego Izraela, obejmuje te siedem rzeczy.
Zwinięcie płaszcza także było symboliczne. Oznacza ono łączne użycie wszystkich tych siedmiu rzeczy reprezentowanych w płaszczu. Oznacza to, że lud Pana, jako Nowe Stworzenia, popierając tę działalność i osoby ją wykonujące, wykorzystywał wszystkie prawdy, kontrolę nad tą działalnością, wszystkie publikacje literatury Prawdy, działy służby i środki finansowe konieczne i użyteczne do wykonywania pracy publicznej zobrazowanej w uderzeniu Jordanu (Ps. 149:5-9).
Zwróćmy uwagę na to, że wszystkie publiczne rodzaje działalności, którą kierował „on sługa”, były zaangażowane w tę pracę, co reprezentowane jest w zwinięciu płaszcza Eliasza. Wykorzystywana była wszystka literatura Prawdy nadająca się do demaskowania zła tych, którzy rościli sobie pretensje do sprawowania władzy z Boskiego prawa oraz wszystkie działy służby rozprowadzające literaturę. Na przykład: Tom IV „Walka Armagedonu”, broszury takie jak „Świat w ogniu”, „Utrapienie narodów poprzedza Armagedon”, „Święcenia kleru są oszustwem”, „Dlaczego wielcy finansiści drżą ze strachu”, „Człowiek nie jest w stanie naprawić warunków społecznych na ziemi”, itd. Od 1914 r. była wyświetlana Fotodrama, a kazania br. Russella były publikowane w tysiącach gazet. Ponadto powyższe, jak również inne tematy były poruszane w wykładach publicznych i w rozmowach prywatnych jako część działalności dotyczącej uderzenia Jordanu. Poza tym na cele tej służby kierowano znaczne kwoty finansowe. Połączone użycie władz Kościoła w siedmiu rodzajach do pierwszego uderzenia Jordanu miało miejsce pomiędzy jesienią 1914 r. a jesienią 1916 r.
Uderzenie Jordanu obejmuje kilka rzeczy. Po pierwsze, przedstawienie niezbitej prawdy na temat różnych form zła naruszających Złotą Regułę, które zostały popełnione przez władców, kler, arystokrację i przywódców świata pracy roszczących sobie prawo do władzy z Boskiego upoważnienia. Po drugie, obwieszczenie tego, że został wydany wyrok zniszczenia na wszystkie instytucje roszczące sobie prawo do władzy z Boskiego upoważnienia, łącznie z obecnie istniejącymi. Po trzecie, ogłoszenie, że wszyscy piastujący wysokie urzędy zostają z nich usunięci oraz tego, że wyrok ukarania został wydany na wszystkich tych, którzy utrzymują, że posiadają i sprawują władzę z Boskiego prawa. Uderzenie Jordanu dokonywane przez świętych jest wiernie i całkiem dosłownie opisane w Ps. 149:5-9: „Radować się będą święci w chwale Bożej, a śpiewać będą w pokojach swych. Wysławiania Boże będą w ustach ich, a miecz na obie strony ostry w rękach ich, aby wykonywali pomstę nad poganami, a karali narody, Aby wiązali pętami królów ich, a szlachtę ich okowami żelaznymi. Aby postąpili z nimi według prawa zapisanego. Tac jest sława wszystkich świętych jego”. Bez wątpienia działalność, jaką święci Pańscy prowadzili podczas tych dwóch lat była „chwałą”, szczególnym zaszczytem przyznanym świętym przy samym końcu Wieku. Wersety te poprzez użycie wyrażenia „tac jest sława wszystkich świętych jego” [w angielskim przekładzie KJV – „zaszczytu tego dostępują wszyscy święci Jego”] pokazują, że zaszczyt ten będzie udziałem każdego członka Maluczkiego Stadka, zarówno tych będących poza zasłoną śmierci,