Teraźniejsza Prawda nr 501 – 2007 – str. 22
(Machla, słaba lub tańcząca; Noa, wędrująca; Hegla kuropatwa; Melcha, królowa; Tersa, rozkosz). Wszyscy ci Obozowcy powinni żarliwie starać się rozwinąć więcej podobieństwa Chrystusowego i dzięki temu stopniowo stawać się tymi najbardziej rozwiniętymi, tymi którzy są rozkoszą Jehowy.
Z powodu braku rozwoju i posiadania niepożądanych cech, jak również na skutek nieprowadzenia walki lub prowadzenia niewystarczająco zdecydowanej walki z wadami, niektórzy nie zwyciężą jako Poświęceni Obozowcy Epifanii i dlatego zajmą miejsce z klasą restytucyjną w ogólności. Zwycięstwo wymaga wierności w wypełnianiu ślubów poświęcenia. Bóg będzie osądzał każdego według serca – rozwoju podobieństwa Chrystusowego – i tego, jak wiele ignorancji, słabości Adamowych oraz innych wrogów i trudności (F 599-658) starał się niezłomnie przezwyciężać oraz przeciw jakiej ilości światła grzeszył świadomie.
Bardziej znaczący wodzowie będący Poświęconymi Obozowcami Epifanii, szczególnie ci oświeceni Epifanią i znajdujący się w Prawdzie Epifanii są przywodzeni pod uwagę Jezusa jako Boskiego Wykonawcy i przed innych wodzów nominalnego i prawdziwego ludu; są przyprowadzani do Jehowy przez Jego Słowo nakazujące naszemu Panu Jezusowi dać antytypicznym córkom Salfaada, jako części przed-tysiącletniego nasienia obiecane specjalne dziedzictwo (4Moj. 36:1, 2). Dobrym wodzom Poświęconych Obozowców Epifanii, jako podpasterzom, w sposób właściwy, w miłości chrześcijańskiej, bardzo zależy na tych owcach Pańskich oraz na ich chrześcijańskim dobru i obiecanym dziedzictwie, aby ci bracia poprzez wchodzenie w symboliczne małżeństwo, jedność z niepoświęconymi tymczasowo usprawiedliwionymi lub nieusprawiedliwionymi, szczególnie w ich samolubnych i światowych celach, ambicjach, naukach i praktykach, nie utracili swojego prawa do obiecanego im specjalnego dziedzictwa Poświęconych Obozowców Epifanii i nie odpadli do klasy restytucyjnej w ogólności (wersety 3, 4). Jak Ezaw, sprzedawaliby swoje cenne pierworództwo za miskę soczewicy (1Moj. 25:31-34, Żyd. 12:16, 17, P „61, s. 40, 41).
Nasz Pan polecił tym wodzom sprawować tę właściwą pieczę o Jego owce (w. 5). Bóg przez naszego Pana Jezusa zawsze napominał cały swój poświęcony lud, aby starał napełniać się coraz bardziej Jego świętym duchem (Ef. 5:18) – aby osiągał i utrzymywał najwyższy możliwy poziom podobieństwa Chrystusowego. Daje tutaj córkom antytypicznego Salfaada szczególne napomnienie (wszyscy inni antytypiczni Manasesyci także powinni je sobie wziąć do serca), by były w zupełnej jedności, w symbolicznym małżeństwie, jedynie z innymi takimi jak one w Panu (w. 6), aby dzięki temu otrzymać, na zawsze zachować i radować się owocami ich cennego, wiecznego dziedzictwa oświeconych duchem, niespłodzonych z ducha poświęconych (w. 5-9). Wierni spośród Poświęconych Obozowców Epifanii przywiązują wagę do tego, by przestrzegać tych napomnień (wersety 10-12).
Napominamy cały poświęcony lud Boży, łącznie z poświęconymi w Epifanii po 1954 roku, słowami Przypowieści 3:5, 6: „Ufaj w Panu ze wszystkiego serca twego, a na rozumie twoim nie spolegaj. We wszystkich drogach twoich znaj go, a on prostować będzie ścieżki twoje.” Podejmujmy wszyscy – wszyscy, którzy wyrzekliśmy się własnej woli, a przyjęliśmy wolę Bożą i nią się radujemy – stanowcze i ciągłe wysiłki rozwijania oraz utrzymywania coraz większego podobieństwa Chrystusowego, tak abyśmy mogli cieszyć się uśmiechem Boskiej łaski oraz radością znajdowania się w jedności z Nim i czynienia tego, co Mu się podoba.
Badajmy wszyscy pokornie i pilnie Słowo Boże oraz trzymajmy się i naśladujmy tylko takich nauczycieli, którzy nie utracili Prawdy Paruzji i Epifanii, i trzymajmy się jedynie takich nauk, które są potwierdzone przez Biblię, rozum i fakty (1Tes. 5:21). To uchroni nas przed popadnięciem w złudzenia szatana, które oddziałują przez pożądliwości cielesne, pychę i samowywyższenie (1Jana 2:16) oraz są niebiblijne, nierozsądne i niezgodne z faktami – są „baśniami”.
„Światłości [Prawdy] nasiano sprawiedliwemu, a radości [radości Prawdy] tym, którzy są uprzejmego serca” (Ps. 97:11). Niech oświeceni Epifanią Poświęceni Obozowcy Epifanii coraz bardziej radują się z objawiania się Prawdy jako pokarmu na czas słuszny dla ich oświecenia i zachęty, i niech wyciągają swe ręce w służbie, „szczerymi będąc w miłości” (Ef. 4:15), aby pomagać swym braciom, którzy nie są oświeceni Epifanią w tym, by oni także mogli wzrastać w łasce i znajomości oraz zostać oświeceni Prawdą Epifanii, a dzięki temu radować się tym bardziej swym „stokrociem” i swymi prawdziwymi perspektywami związanymi z Królestwem. Niech cały wierny poświęcony lud Boży „bojuje o [prawdziwą] wiarę” (Judy 3), „ku chwale Bożej” (1Kor. 10:31) oraz dla błogosławienia wszystkich tych, którzy łakną i pragną sprawiedliwości” (Mat. 5:6).
TP '07,21-22;