Teraźniejsza Prawda nr 498 – 2006 – str. 46
błogosławienia Słowem Bożym naszych braci z klasy Młodocianych Godnych i Poświęconych Obozowców Epifanii. Poselstwo to nie ma być głoszone w sposób nieuprzejmy. Niemniej jednak ma być głoszone. Przybył wielki król naznaczony przez Boga. Za czasów Jeremiasza poselstwo głosiło, że królestwo Boże, Jego typiczne królestwo, ma zostać wkrótce obalone. Niebawem miała się rozpocząć dzierżawa władzy dla pogan pod dominacją księcia tego świata. Ten porządek rzeczy miał trwać przez określony czas. Ten okres (7 czasów) dwóch tysięcy pięciuset dwudziestu lat obecnie upłynął (Obj. 7:14). Syn królewski ma wkrótce otrzymać swe dawno obiecane dziedzictwo (Ps. 2:7-9). Cieszymy się, iż naszym poselstwem nie jest obecnie obalenie Boskiego królestwa, lecz obalenie panowania szatana, co obejmuje między innymi wszystkie błędne nauki religijne, zarówno wśród ludu Bożego zgromadzonego wokół różnych grup Prawdy, jak i w systemach głównych denominacji chrześcijaństwa. A więc mamy głosić to poselstwo, mamy opowiadać je naszym postępowaniem, naszymi słowami, słowem drukowanym oraz w każdy sposób, na jaki Pan da nam sposobność. Jeśli z powodu strachu, prześladowań, utraty uznania w oczach ludzi lub z jakiegokolwiek powodu nie opowiemy poselstwa Bożego, zostanie nam ono odebrane i dane tym, którzy na nie zasługują. Pan szuka takich, którzy są odważni dla Niego, dla sprawiedliwości, dla prawdy. Jeśli brak nam energii gorliwości w głoszeniu Prawdy, nie nadajemy się do Królestwa. Czy to poselstwo płonie w nas? I czy opowiadamy je tak, by mogło ono rozpalić inne serca? Czy możemy śpiewać z poetą?
„Uwielbiam opowiadać tę historię
Tyle dla mnie uczyniła
Dlatego właśnie
opowiadam ją tobie”
Jeśli będziemy się powstrzymywać przed jego opowiadaniem, w rezultacie ogień Świętego Ducha Bożego zagaśnie w nas. A jeśli światło w nas stanie się ciemnością, jakże wielka będzie to ciemność! Posiadanie Prawdy – Poselstwa Bożego – niesie ze sobą wielką odpowiedzialność. Czy okażemy się mu wierni? Czy okażemy naszemu Bogu naszą głęboką ocenę okazanej nam łaski poznania Jego cudownego przesłania o zbawieniu, jego chwalebnego planu z jego czasami i porami przedstawionymi przez Onego „wiernego i roztropnego sługę” (Mat. 24:45-47)? Istnieje różnica między działaniem ducha Pańskiego w jego dzieciach obecnie a jego działaniem w czasach proroka Jeremiasza i innych świętych proroków. W Wieku Żydowskim Duch Święty działał na sług i rzeczników Bożych w sposób literalny – fizyczny – nie było Biblii. Obecnie lud Pański ma w swoim sercu i umyśle zarówno poselstwo Boże w natchnionym spisanym Słowie, jak i oddziaływanie ducha świętego jako pełnego mocy Boskiego wpływu ku dobremu. Tajemnice Boże są obecnie otwarte dla Jego czuwających, wiernych dzieci i zostało nam udzielone jasne zrozumienie „głębokich rzeczy Bożych”, a niektóre ich zarysy nie zostały objawione nigdy wcześniej, aż dopiero w czasie Żniwa poprzez służbę dwóch ostatnich członków gwiezdnych – anioła okresu Laodycei (Obj. 3:14). Apostoł Paweł mówi nam także, że to, co napisali słudzy Pańscy w przeszłych wiekach zostało napisane jako napomnienie, nauka i pociecha dla nas, „którzy znaleźliśmy się u kresu wieków” (1Kor. 10:11). Widząc to wszystko, drogo umiłowani, „jakimiż mamy być w świętych obcowaniach naszych”? Jak gorliwi powinniśmy być i z jaką ogromną pieczołowitością powinniśmy zważać na Słowo do nas wypowiedziane! Bądźmy wierni w głoszeniu tej części poselstwa naszego Pana, która obecnie jest na czasie. Opowiadajmy słowa, które on włożył w nasze usta, bez względu na to, czy inni słuchają, czy odrzucają Prawdę na czasie – bez względu na to, czy nasza wierność ściąga na nas łaskę czy niełaskę świata, chrześcijaństwa jako całości lub kogokolwiek innego. Opowiadajmy Jego Słowo w cichości i miłości, pozostawiając rezultaty naszemu wielkiemu Najwyższemu Kapłanowi, albowiem
„NADSZEDŁ CZAS!”
„On przychodzi do swego ludu
– nasz chwalebny Król!
– Czy ludzki język lub pióro
– może opisać tę chwałę?
– Niech nasze wychwalanie
– brzmi od ziemi aż po niebo!
– Wierni Pańscy, opowiadajcie
– tę cudowną wieść!
– On przychodzi obecnie, by panować.
– Cóż za radość całemu światu!
– Wyznając Twe niezrównane Imię
– Synu Boży, wyśpiewujemy Twą chwałę –
na lądzie i na morzu
Twe obiecane błogosławione panowanie!”
PT ’06, 45-46