Teraźniejsza Prawda nr 496 – 2006 – str. 6
wersecie 43, w którym dwa słowa przetłumaczone jako obcy (ben nechar) są różne od słowa, które przetłumaczono jako przychodzień (ger) w wersetach 48, 49. Angielskie wersje Biblii tłumaczą ben nechar jako obcy i cudzoziemiec (Biblia Gdańska – przychodzień) i oba te tłumaczenia są poprawne. Żaden przychodzień nie mógł uczestniczyć w dorocznym baranku. Werset 47 podaje zasadę dla uczestniczących – dla „wszystkiego zgromadzenia Izraelskiego”. Werset 45 podaje szczegóły co do tego, kto nie powinien spożywać dorocznego baranka – osadnik [cudzoziemski, słowo tu użyte wskazuje na (cudzoziemskiego) osadnika, nie ben nechar ani ger] i najemny sługa. Tymczasem wersety 44, 48, 49 podają szczegóły, odnoszące się do tych, którzy mogą uczestniczyć w dorocznym baranku – obrzezany, kupiony za pieniądze najemny sługa oraz przychodzień, który nie jest obcy i rodowity Izraelita.
Werset 48 podaje negatywny opis tego, kim byli obcy, tj. cudzoziemski osadnik i najemny sługa – nieobrzezanymi. Ponieważ obrzezanie jest typem na poświęcenie (Rzym. 2:29; Kol. 2:11, 13), dlatego obrzezani przedstawiają wszystkich poświęconych, którzy w wersetach 44, 48, 49 są pokazani w trzech klasach. W związku z tym rozumiemy, że kupiony i obrzezany sługa przedstawia oczyszczonych członków Wielkiej Kompanii – ich oczyszczenie oznacza ich ponowne poświęcenie [obrzezanie] (epifaniczne zastosowanie wersetów z 4Moj. 8:5-22), obrzezany cudzoziemiec [ger] przedstawia te poświęcone osoby, które nie zostały spłodzone z ducha, a urodzeni w ziemi (rodowici Izraelici) przedstawiają Maluczkie Stadko.
Wyrażenie z wersetu 44., przetłumaczone: „sługę waszego, a za pieniądze kupionego”, w tym znaczeniu odnosi się w antytypie do „ludu wielkiego” oczyszczonego przez zasługę okupu Chrystusa z plam znajdujących się na ich szatach (Jud 23; Obj. 7:14; 4Moj. 8:12, 21 [Lewici Epifanii]). Obcy, jak pokazano wyżej, to członkowie dwóch klas: cudzoziemscy osadnicy i słudzy najemni. Są oni ponownie opisani jako nieobrzezani (w. 248). Łatwo można dostrzec, kto stanowi te dwie niepoświęcone klasy przebywające pośród antytypicznego Izraela – usprawiedliwieni [sługa najemny] i nieusprawiedliwieni intruzi wśród wyznaniowych chrześcijan [cudzoziemski (osadnik)]. Innymi słowy, te dwie klasy, które są przedstawione na wykresie wieków w dwóch częściach niezupełnych piramid jako leżące (1) na poziomie N, poziomie usprawiedliwienia i (2) poniżej tego poziomu usprawiedliwienia, zaznaczonych odpowiednio przez p i q.
A zatem podane zostały ogólne zasady. Ponadto, pewne reguły wynikają z tego, iż Wielka Kompania po swoim oczyszczeniu jest przedstawiona w słudze kupionym za pieniądze. Będąc w stanie nieczystym – nie pokutując – jej członkowie nie powinni uczestniczyć w dorocznej Wieczerzy Pańskiej. Z tego też powodu bracia i siostry oświeceni epifanią będący w stanie oczyszczonym, nie powinni razem z nimi uczestniczyć w Pamiątce ani zapraszać ich na swoje uroczystości. To również wskazuje, iż osoby wyłączone ze społeczności za złe prowadzenie się nie powinny uczestniczyć w Pamiątce, jeśli nie naprawią swojego postępowania, a ci, którzy pozbawili ich społeczności nie powinni pozwalać im na uczestniczenie w Pamiątce, dopóki nie pojednają się ze zborem. I na koniec, wskazuje to również, że klasa wtórej śmierci oraz osoby zaprzeczające Okupowi i ofierze za grzech nie powinny brać udziału w Pamiątce, a wierni nie powinni z nimi w niej uczestniczyć.
Rodzina izraelska lub dwie mniejsze rodziny występujące jako jedna (w. 4), która tego wieczoru (w. 46) miała obowiązek spożywać baranka w jednym domu, jest typem wskazującym, iż antytypiczny Izrael jest jedną rodziną Bożą (każdy dom w typie przedstawiał całą rodzinę Bożą) i że jako taka ma uczestniczyć w Chrystusie, w naszym Baranku. Zakaz wynoszenia czegokolwiek z domu (w. 46) jest typem na zakaz wykonywania przez nas jakiejkolwiek służby przeciwko klasie pokropionej krwią – Bożej rodzinie – co czynią osoby zapierające się Okupu i zupełni odstępcy, którzy w ten sposób wykonują pracę przeciwko Bożej rodzinie. Wyniesienie z domu mięsa baranka stanowi typ przyjmowania i służenia innemu poglądowi na Okup niż pogląd Prawdy. Złamanie kości typicznego baranka oznaczałoby zastosowanie wobec niego przemocy, i przedstawia krzyżowanie Syna Bożego na nowo (Żyd. 6:4-8).
Werset 47, podając obowiązek obchodzenia dorocznej wieczerzy paschalnej podsuwa myśl, iż cały antytypiczny Izrael – Maluczkie Stadko, oczyszczona Wielka Kompania oraz osoby poświęcone, lecz