CZY MASZ DUCHA JEZUSA?

„Patrzcie, aby kto złem za złe komu nie oddawał; ale zawsze dobrego naśladujcie, i sami między sobą i ku wszystkim.” (1Tes. 5:15)

       KIEDY Samarytanie odmówili kwatery naszemu Panu i Jego towarzyszom, Apostołowie Jakub i Jan w swej miłującej gorliwości wobec swojego Mistrza powiedzieli: „Panie, czy chcesz, byśmy ściągnęli ogień z nieba, by ich pochłonął?” Lecz Jezus zgromił ich mówiąc: „Nie wiecie wy, jakiego jesteście ducha” (Łuk. 9:54-56).

       Słowa te mają być wskazówką dla wszystkich naśladowców naszego Pana tak obecnie, jak i w przeszłości. Nie mamy oddawać złem za zło ani obelgą za obelgę, lecz przeciwnie, mamy wypowiadać się uprzejmie, z miłością, wielkodusznie o tych, którzy jak zostało przepowiedziane, będą mówić o nas kłamliwie wszelkie zło ze względu na Chrystusa, ponieważ jesteśmy Jego sługami i przedstawicielami. A im bardziej znacząca jest nasza pozycja, tym bardziej wrogie będą ich ataki. Jeśli będziemy pamiętać, iż są oni zwiedzeni i że ataki te są w rzeczywistości atakami Przeciwnika, pomoże nam to odczuwać do nich życzliwość i litość zamiast złośliwości i nienawiści.

       Tak jak zawsze prawdą jest, że „przeciwnik wasz dyjabeł, jako lew ryczący obchodzi, szukając kogo by pożarł” i jak zawsze tak samo i dziś niezbędne jest, byśmy dawali mu odpór będąc mocni w wierze (1Piotra 5:8, 9). Jeśli kiedyś od czasu do czasu atakował Prawdę i wszystkich, którzy starali się być jej wierni, dlaczego mielibyśmy przypuszczać, że obecnie jest on mniej czujny albo mniej agresywny? Przeciwnie, spodziewamy się, że walka o sprawiedliwość, o prawdę będzie się stawać coraz gorętsza. Powinniśmy się spodziewać, że po tym, jak nie udało mu się zwyciężyć Maluczkiego Stadka i Wielkiej Kompanii, z nową energią będzie czyhał i atakował niespłodzonych poświęconych, przede wszystkim Młodocianych Godnych i Poświęconych Obozowców Epifanii, szczególnie tych znajdujących się w Prawdzie Epifanii, będącej na czasie teraz w okresie Epifanii w jego szerszym znaczeniu, który jest także pierwszym zachodzącym początkiem okresu Bazylei. W ten sposób ma on nadzieję udaremnić zamiary i plany naszego Pana odnośnie tych klas. Wciąż jest prawdą, że jedynie wierni i odważni zwycięzcy zniosą próby tego złego dnia (Ef. 6:11-18). Nie zniechęcimy się, jeśli nadal będziemy ufali łaskawej obietnicy naszego Pana, iż większy jest ten, który jest za nami, niż wszyscy, którzy są przeciwko nam (1Jana 4:4). „Któż wstąpi na górę Pańską? a kto stanie na miejscu świętem jego? Człowiek niewinnych rąk i czystego serca, który nie skłania ku marności duszy swej, a nie przysięga zdradliwie.” (Ps. 24:3, 4). Jeśli życie jakiejś osoby nie jest uczciwe, jeśli jej postępowanie nie jest czyste, jeśli jej sumienie nie jest wolne od wykroczeń względem Boga i człowieka, jeśli próbuje ona wywyższać siebie w oczach innych, jeśli postępuje wbrew duchowi łaski i jeśli pogardza lub lekceważy swoje przymierze poświęcenia polegające na wyrzekaniu się własnej woli i przyjmowaniu jedynie woli Bożej we wszystkim, nie powinna spodziewać się, że usłyszy od Mistrza:

poprzednia strona – następna strona