TRWANIE W MIŁOŚCI BOŻEJ

„Jeźli przykazania moje zachowacie, trwać będziecie w miłości mojej, jakom i ja zachował przykazania Ojca mego i trwam w miłości jego.” – Jan 15:10

      Ponieważ cała rasa ludzka jest wyobcowana od swego Stwórcy poprzez grzech i jego potępienie, zastosowanie tego tekstu przez kogokolwiek oznacza, iż wcześniej przyszedł on do znajomości łaski Bożej w Chrystusie i przyjął swój udział w tej łasce przez wiarę, i w związku z tym otrzymał przystęp do miłości Bożej jako jeden z poświęconego ludu Ojca. Dlatego jest to istotna kwestia, przeoczona przez wielu z tych, który zamierzają zachować siebie w miłości Bożej i pod Boską opieką bez uprzedniego spełnienia warunków przyjęcia do członkostwa w rodzinie Bożej. Jest tylko jedna droga wejścia do tej łaski zbawienia, a to przez wiarę w pojednanie i przez przyjęcie pojednania, dokonanego dla nas przez naszego drogiego Odkupiciela kosztem swej własnej ofiary na Kalwarii. Jest to wyraźnie pokazane dla członków Maluczkiego Stadka, w obrazie Przybytku, gdy w okresie Wieku Ewangelii przychodzili oni do stanu uznania Jezusa i wchodzili przez bramę Dziedzińca, próbnego usprawiedliwienia, przyjmując Go jako osobistego Zbawiciela i podążając w kierunku i wchodząc poprzez Pierwszą Zasłonę przez poświęcenie i otrzymanie spłodzenia z ducha w Świątnicy Świętej. Z tego powodu, iż dostęp do przywilejów Wysokiego Powołania zamknął się w 1914 roku, poświęcenie do klasy Młodocianych Godnych nie jest pokazane w Pierwszej Zasłonie, lecz raczej w Dziedzińcu, a jej próbne usprawiedliwienie jako prospektywnych Lewitów jest zobrazowane w bramie Dziedzińca. Po jesieni 1914 roku poświęcenie już nigdy nie miało być zobrazowane w Pierwszej zasłonie, tak samo po 1954 roku niczyje wejście do stanu próbnego usprawiedliwienia nie miało być nigdy więcej zobrazowane w bramie Dziedzińca, wejściu do stanu Lewitów. Niemniej jednak przystęp do Boga, do stawania się jego owcami będzie nadal obrazowany przez przechodzenie przez drzwi do owczarni (Jan 10:1-29), gdyż nawet po otwarciu Gościńca Świątobliwości „drugie owce” (w. 16; Mat. 25:31-34), klasa restytucyjna, również wejdzie do „jednej owczarni” przez jedyne „drzwi” (Jan 10:7, 9; Dz. 4:12), przez swe usprawiedliwienie i poświęcenie nie wejdą przez bramę Dziedzińca, do stanu Lewitów, ani przez Pierwszą Zasłonę do Świątnicy Świętej, stanu Kapłaństwa (P ’72, s. 71). Dlatego od 1954 roku poświęcenie Poświęconych Obozowców Epifanii, znajdujących się obecnie w obozie Epifanii, nie jest pokazane w Pierwszej Zasłonie, ani ich próbne usprawiedliwienie nie jest pokazane w bramie Przybytku. Ich usprawiedliwienie jest pokazane przez białą płócienną zasłonę przedstawiającą „sprawiedliwość Chrystusową” i jest im ukazywane przez Lewitów ogłaszających „Chrystusa jako Zbawcę i Króla” (Cienie Przyb. str. 114; Tom Ep. 5, str. 420).

      Tekst ten, jak wiele wersetów Pisma Świętego, jest adresowany do członków ludu Bożego, którzy niegdyś byli „dziećmi gniewu, jako drudzy”, lecz weszli w Bożą łaskę wyznaczoną drogą (Jan 14:6); i zwraca to naszą uwagę na coś, co jest dla nas konieczne, po pełnym nawróceniu się, czyli poświęceniu

poprzednia strona – następna strona