w posłuszeństwie wobec wymagań Królestwa zapewni im życie wieczne.

      Nie rozumiemy, iż świat będzie pił krew Chrystusa jako część ofiary za grzech. Różnica pomiędzy klasą Kościoła a światem odnośnie jedzenia Chleba, ciała, polega na tym, że świat będzie spożywał – przyswajał sobie zasługę ofiary Chrystusa i uzyska doskonałe ludzkie życie poprzez „restytucję” w Tysiącleciu, podczas gdy klasa Kościoła spożywała przez wiarę i uzyskała usprawiedliwienie w czasie, gdy była tu na ziemi. Złożyli oni to usprawiedliwione ludzkie życie w ofierze z Jezusem, by mogli z Nim uzyskać nowe życie, Boskie, duchowe życie, które obecnie posiadają. Dlatego oni pili Jego krew, mieli udział w Jego ofiarniczym „kielichu”. W Pamiątce przez branie udziału w Chlebie przyswajali Jego prawa życiowe do swej poczytanej ludzkiej doskonałości, która następnie była ofiarowana za świat. Spłodzeni z ducha szczególnie dbali o to by wypełnić swój udział w ofierze za grzech, tak jak jest ona symbolizowana przez Pamiątkę.

      Dlatego, widząc wierność tych, którzy należeli do 144 000 oraz do Wielkiego Grona, którzy teraz uzyskali już swą nagrodę, my jako potencjalni Młodociani Godni i Poświęceni Obozowcy Epifanii, zanim będziemy spożywać chleb i pić z kielicha, zbadajmy samych siebie pod względem tego, czy jesteśmy godni brania udziału w tych emblematach (1Kor. 5:7, 8; 11:24-29). Zalecenie tych wersetów odnosi się głównie do Kościoła, lecz w zasadzie ma zastosowanie do wszystkich poświęconych, którzy starają oczyszczać się ze zmaz grzechu. Jeśli będziemy to czynić, staniemy się naczyniami odpowiednimi do użycia przez Mistrza. Bierzmy udział w wieczerzy Pańskiej, która obrazuje Jego śmierć jako Baranka Bożego i która pokazuje nas próbnie przyswajających usprawiedliwienie przez Jego zasługę. Wszyscy powinniśmy uważnie przeczytać „Wielkanoc Nowego Stworzenia” (F 457-484) jako szczególną pomoc w naszych przygotowaniach do Pamiątki. Niech Bóg błogosławi nasz udział w niej.

CZY STOJĘ NA PRZESZKODZIE PRAWDZIE?

      Odczuwamy pewność, iż wszyscy z ludu Pańskiego mają jedynie najlepsze motywy. Jakże mogliby mieć inne motywy niż dobre i być uznawani przez Pana? Samolubstwo może w pewnym stopniu zakraść się i domagać się swych praw i nie być wykryte przez chrześcijanina, lecz gdy zostanie wykryte, ma być ograniczane, umartwiane. Cały bieg życia naśladowców Pana jest pełen doświadczeń odnośnie osobistych niedoskonałości umysłu i ciała oraz odnośnie właściwego rozumienia słów i postępowania innych.

      Mamy pewne sprawy, które chcielibyśmy poddać uwadze tych braci, którzy mają do czynienia z publicznym przemawianiem, wygłaszaniem wstępów, usługami pogrzebowymi itp. Nasze sugestie i krytyczne uwagi powinny być rozumiane jako zamierzone w celu dopomożenia samym braciom jak i sprawie, której wszyscy z miłością służymy.

USŁUGI POGRZEBOWE

      Dochodzą do nas informacje, iż podczas usług na pogrzebach niektórzy bracia, pragnąc opowiadać Dobrą Nowinę odnośnie śmierci i kary śmierci ciążącej na naszej rasie oraz odkupienia i zmartwychwstania jako uwolnienia od kary, znajdują się w niebezpieczeństwie popadnięcia w skrajność.

      Czasami przemawiają zbyt długo – usiłując powiedzieć więcej niż jest właściwe przy takiej okazji. Kiedy indziej są tak skoncentrowani na przedstawianiu przesłania Ewangelii i Biblijnych wyjaśnień odnośnie śmierci, że zapominają o słowach pociechy dla znajdujących się w żałobie członków rodziny zmarłego, nie nawiązują do zmarłego – jego charakteru, gorliwości wobec Boga, oddania dla Biblii, lub nie wygłaszają zgodnej z prawdą pochwały zmarłego, która mogłyby stanowić pociechą dla pogrążonej w smutku rodziny.

      Nie chcemy w żadnym znaczeniu dać do zrozumienia, że zwykłe kazania pogrzebowe, które są w całości poświęcone uczczeniu zmarłego i nie poświęcają uwagi naukom Biblii na temat śmierci są dobre. Chcemy jedynie zasugerować, że mądre jest postępowanie z umiarem, wprowadzenie pewnych wyjaśnień Boskiego Planu oraz wspomnienie o zmarłym i jego rodzinie, itd.

WSTĘPY

      Należy zwracać szczególną uwagę przy wybieraniu brata przedstawiającego publicznego mówcę. O wiele lepiej jest gdy nie ma wcale wstępu, niż gdyby miał miejsce zły wstęp. Osobie, która uważa, że okazja ta jest właściwa do popisania się swoją

poprzednia strona – następna strona