Teraźniejsza Prawda nr 490 – 2004 – str. 47
DZIESIĘĆ GRUP QUASI-WYBRANYCH
(71) Quasi-wybrani („synowie” z Joela 2:28; Izaj. 60:4) razem z pozostałym rodzajem ludzkim przechodzącym restytucję („córki”), będą stanowili tysiącletni obóz – „stan świata przechodzącego restytucję” (P ’40, str. 14, wiersz 5), „bardziej lub mniej pragnącego harmonii z Bogiem, lecz jeszcze nie usprawiedliwionego przez uczynki” (E6, str. 195; Cienie Przybytku, str. 18). Mówiąc ogólnie niepoświęceni quasi-wybrani są podzieleni jak następuje: „Praktykujący i wierzący w Przymierze Abrahamowe i Mojżeszowe Żydzi, którzy nie byli godni, by stać się członkami jednej z czterech wybranych klas, i niepoświęceni, lecz wierzący w okup i praktykujący sprawiedliwość usprawiedliwieni z wiary, jedni i drudzy są z klas quasi-wybranych” przedstawionych przez zwierzęta czyste sprowadzone do arki Noego (P ’44, str. 28, kol. 1 i 2). Jednakże te dwie ogólne klasy mogą być podzielone na różne grupy i jeśli włączymy quasi-wybranych rozwijanych teraz w pierwszym początku Bazylei przed otwarciem gościńca świątobliwości, to będzie dziesięć oddzielnych grup. Brat Johnson wymienia pewne pod-podziały, np. w E12, str. 519 (cytowane poniżej). Wymieniamy tych dziesięć jak następuje:
(a) „Ci Izraelici, którzy w Wieku Żydowskim nie byli dostatecznie wierni, by zostać Starożytnymi Godnymi … ale zachowali wiarę w obietnice Abrahamowe i trzymali się Przymierza Mojżeszowego”, tj., lojalni wierzący w Przymierze Żydzi z Wieku Żydowskiego.
(b) „Ci Izraelici, którzy w … Wieku Ewangelii [przed 16 września 1954 roku] nie byli na tyle wiernymi, by zostać naśladowcami Jezusa, lecz mimo to trzymali się wiary w obietnice Abrahamowe i trwali w Przymierzu Mojżeszowym”, tj. lojalni wierzący w Przymierze Żydzi z Wieku Ewangelii.
(c) Ci „Żydzi … którzy [podczas Wieku Ewangelii, przed jesienią 1954 roku, gdy rozpoczęło się zachodzenie Bazylei w jej pierwszym zazębiającym się początku] przyjęli Jezusa jako Zbawiciela, lecz się nie poświęcili, ale pozostali wierni okupowi i sprawiedliwości”, tj., lojalni próbnie usprawiedliwieni Żydzi z Wieku Ewangelii.
(d) Ci Żydzi, którzy po 16 września 1954 roku, lecz przed narodowym nawróceniem Izraela uwierzą w obietnice Abrahamowe i Przymierze Mojżeszowe i pozostaną im wierni aż do śmierci przed nawróceniem Izraela, tj. lojalni wierzący w Przymierze Żydzi z okresu Bazylei przed restytucją.
(e) Ci Żydzi, którzy po 16 września 1954 roku, lecz przed czasem nawrócenia Izraela przyjmują Jezusa za swego Mesjasza i jako niepoświęceni wierzący pozostają lojalni okupowi i praktykowaniu sprawiedliwości, tj. lojalni próbnie usprawiedliwieni Żydzi sprzed restytucyjnego okresu Bazylei.
(f) „Nawrócony cielesny Izrael” (E4, str. 319, par. 2) – narodowe „nawrócenie Izraela do Jezusa jako Mesjasza” będzie miało miejsce „w związku z uciskiem Jakuba i tuż przy jego końcu” (TP nr 46. str. 47, pyt. dot. 3Mojż. 12).
(g) Ci Żydzi, którzy się poświęcają i pozostają w tym wierni po 16 września 1954 roku, lecz przed otwarciem gościńca świątobliwości i przywilejów restytucyjnych, tj. lojalni poświęceni Żydzi sprzed restytucyjnego okresu Bazylei.
(72) W ten sposób wierzący Żydzi, „Izrael według ciała”, którzy będą należeli do quasi-wybranych w tysiącletnim obozie mogą, z punktu widzenia czasu ich rozwoju, być postrzegani jako składający się z siedmiu różnych i oddzielnych grup. Poganie, którzy znajdą się między quasi-wybranymi z obozu tysiącletniego mogą, z punktu widzenia czasu ich rozwoju, być podzieleni na trzy grupy:
(h) Ci „poganie, którzy [podczas Wieku Ewangelii, przed jesienią 1954 roku, gdy Bazyleja zaczęła zachodzić w jej pierwszym zazębiającym się początku] przyjęli Jezusa za swego Zbawiciela, lecz się nie poświęcili, ale pozostali wiernymi okupowi i sprawiedliwości”, tj. próbnie usprawiedliwieni lojalni poganie z Wieku Ewangelii.
(i) Ci poganie, którzy po 16 września 1954 roku, lecz przed otwarciem gościńca świątobliwości i jego restytucyjnych przywilejów, przyjmują Jezusa za swego Zbawiciela i jako niepoświęceni wierzący pozostają lojalni okupowi i praktykowaniu sprawiedliwości, tj. lojalni próbnie usprawiedliwieni poganie sprzed restytucyjnego okresu Bazylei.
(j) Ci poganie, którzy się poświęcają i są w tym wierni po 16 września 1954 roku, lecz przed otwarciem gościńca świątobliwości i przywilejów restytucyjnych, tj. lojalni poświęceni poganie sprzed restytucyjnego okresu Bazylei.
(73) Tak więc „synowie [quasi-wybrani] następnego wieku”, z których wszyscy jako tacy rozwijają się w „okresach przed Tysiącleciem [w znaczeniu Królestwa w jego okresie restytucji, Tysiącletnim Pośredniczącym Królestwie, bowiem gdy brat Johnson pisał te słowa w P ’26, str. 118 byliśmy już w Tysiącleciu, w jego początkach od 1874 roku]” mogą być postrzegani, jak to stwierdzono powyżej, jako składający się z tych dziesięciu oddzielnych grup. Można dostrzec, że ci sprzed restytucyjnego okresu Bazylei poświęceni Żydzi i poganie wymienieni pod punktami (g) i (j) stanowią klasę znaną już jako Poświęceni Obozowcy Epifanii, ostatnią klasę poświęcających się przed otwarciem gościńca świątobliwości. Będzie to najwyższa klasa spośród restytucjonistów. Sławimy Boga za obfitość cennej Prawdy pochodzącej z Jego Słowa, którą On objawił przez Jezusa obecnego w czasie Swego Wtórego Adwentu (Łuk. 12:37; Obj. 3:20), łącznie z prawdą o quasi-wybranych. Niech Pan pobłogosławi nasze zgłębianie tej Prawdy dla wzrostu wszystkich nas w wiedzy i w łasce oraz w celu użycia jej w Jego służbie!