Teraźniejsza Prawda nr 490 – 2004 – str. 41
Millera, którzy po 1844 roku wrócili do kościoła nominalnego. Jego żona Noemi przedstawia tych utracjuszy koron, których oni prowadzili. Mahalon i Chelijon są typem na wierniej szych i mniej wiernych z nimi związanych próbnie usprawiedliwionych wodzów. Ich żony Ruta i Orfa odpowiednio przedstawiają wierniejsze i mniej wierne z nimi związane i przez nich prowadzone próbnie usprawiedliwione jednostki. Śmierć Mahalona i Chelijona w ziemi Moabskiej symbolizuje, że właściwy duch tych próbnie usprawiedliwionych wodzów został pochłonięty przez warunki panujące w kościele nominalnym – ich próbne usprawiedliwienie ustało. Orfa pozostająca w kraju Moabskim jest typem na odnośne próbnie usprawiedliwione jednostki prowadzone przez wymienionych wodzów, które pozostały w kościele nominalnym. Wiele z nich pozostało wiernymi Jezusowi jako Zbawicielowi, postępowało sprawiedliwie i dlatego są niepoświęconymi quasi-wybranymi. Ruta stanowiła typ poświęconych i prospektywnych Młodocianych Godnych, którzy przyszli do Prawdy Żniwa (E4, str. 369-374).
KRÓLOWA Z SABY I JEJ ORSZAK
(37) 1Król. 10:1-13; 2Kron. 9:1-12: teksty te opisują królową z Saby i jej wizytę w Jeruzalemie wraz z jej pocztem czyli orszakiem w celu dowiedzenia się o mądrości Salomona i o jego bogactwach. Jak podano w TP nr 190, str. 70-72, Saba stanowi typ tych, którzy są Poświęconymi Obozowcami Epifanii lub właśnie mają się takimi stać, najwyższą klasą z quasi-wybranych. Przedstawia się ich jako bardzo żarliwych i dociekliwych poszukiwaczy Prawdy, którzy na znalezioną Prawdę, mądrość antytypicznego Salomona, odpowiadają bardzo życzliwie i szlachetnie. Wielkie liczby badających Prawdę, lecz niepoświęconych zwolenników klasy Królowej z Saby, są przedstawione w jej poczcie czyli orszaku. Wśród nich jest wielu takich, którzy będą należeli do pozostałych dwóch ogólnych grup niepoświęconych quasi-wybranych wymienionych w paragrafach 5 i 6.
ANTYTYPICZNI NETYNEJCZYCY PO POWROCIE Z NIEWOLI
(38) 1Kron. 9:2; Ezdr. 2:43-54, 58, 70; 7:7, 24; 8:17, 20; Neh. 3:26, 31; 7:46-56, 60, 73; 10:28, 29; 11:3, 21. Wiersze te omawiają Netynejczyków {oddani, poświęceni), specjalnych pomocników Lewitów w związku ze służbą przybytku i świątyni. Wszyscy antytypiczni Netynejczycy po powrocie z niewoli są obozowcami. W okresie Epifanii po 1954 roku składają się oni z (a) Poświęconych Obozowców Epifanii, (b) niepoświęconych próbnie usprawiedliwionych jednostek i (c) nieusprawiedliwionych, z nominalnego ludu Bożego. Ci, którzy pozostają lojalni z klas (a) i (b) oraz niektórzy wierzący w przymierze i postępujący sprawiedliwie Żydzi z czasu przed narodowym nawróceniem Izraela z klasy (c) należą do quasi-wybranych.
(39) Poświęceni Obozowcy Epifanii (szczególnie wierne jednostki oświecone Epifanią) bardziej niż inni obozowcy oczyścili się z grzechu, błędu, samolubstwa i światowości, przylgnęli do swoich braci, swoich godnych wodzów, przysięgli posłuszeństwo Słowu Bożemu (Neh. 10:28,29) i pomagali odnośnym antytypicznym Lewitom – członkom Wielkiej Kompanii i Młodocianym Godnym – w ich służbie na rzecz świątyni epifanicznej przygotowującej Lewitów na dziedzińcu epifanicznym do zajęcia ich miejsc w Królestwie, a także w budowaniu obozu epifanicznego z Żydów i pogan, z których lojalne jednostki będą quasi-wybranymi. Najbliższy, najbardziej błogosławiony i pełen zrozumienia związek w tej służbie łączy oświeconych Epifanią antytypicznych Lewitów i Poświęconych Obozowców Epifanii (Szczegóły w TP nr 261/262, str. 32-39; P ’72, str. 14, 75).
TOPOGRAFIA JEROZOLIMY
(40) Psalm 72:3: W E4, str. 320, 321, brat Johnson stwierdza, że „Cały ten Psalm opisuje tysiącletnie panowanie Chrystusa zawierając w sobie myśl, że symboliczne Jeruzalem będzie siedzibą rządu”. W Jerozolimie są dwie góry – Syjon i Moria – przedstawiające według wymienionej kolejności niebieską i ziemską fazę Królestwa, tj. Chrystusa i tysiącletnich Starożytnych Godnych jako dwie wyższe władze Królestwa. Są tam też trzy pagórki – Akra, Bezeta i Ofel (wyniosłe miejsce przebywania Netynejczyków po powrocie z niewoli; Neh. 3:26, 27) – przedstawiające kolejno podrzędne władze Królestwa, to jest Wielką Kompanię na poziomie niebieskim oraz tysiącletnich Młodocianych Godnych i Poświęconych Obozowców Epifanii na poziomie ziemskim.
(41) Te dwie wyższe ziemskie klasy (tysiącletni Młodociani Godni i Poświęceni Obozowcy Epifanii) są tutaj jasno odróżnione od dwóch podrzędnych ziemskich klas, niepoświęconych (quasi-wybranych i niewybranych. Brat Johnson analizuje,, odcinki doliny” Jeruzalem (E12, str. 526) jako składającej się z dwóch podrzędnych klas restytucjonistów. Po wykazaniu, że dwie góry ze swymi pagórkami przedstawiają „dwie fazy Królestwa” stwierdza, że „Dolina między nimi symbolizuje klasę restytucyjną: wyższe części (quasi-wybranych, wierzących Żydów i wiernych usprawiedliwionych z wiary a niższe części niewierzących Żydów i pogan w obecnym życiu”. Myślą Psalmu 72:3 zdaje się być domniemanie, iż te dwie fazy Królestwa, współpracując z podrzędnymi władzami Królestwa (Wielką Kompanią, Młodocianymi Godnymi i Poświęconymi Obozowcami Epifanii) będą użyte przez Jehowę do błogosławienia ludzkości – quasi-wybranych, którzy w tym życiu nie byli poświęceni i niewybranych – prawdziwym i trwałym pokojem (porównaj w. 7) oraz pomyślnością przez sprawiedliwość podczas tysiąclecia.