Teraźniejsza Prawda nr 490 – 2004 – str. 40
reprezentuje wszystkich pozostałych. Tak więc Saba (Starożytni Godni) w tym tekście przedstawia także Młodocianych Godnych (tak jak podobnie obie klasy Seby i Saby z Psalm 72:10 w wierszu 15 występują tylko w Sabie – E17, str. 317, 318) a Midyjan, a tym samym nawet Hefa, obejmuje wszystkich pozostałych restytucjonistów (E15, str. 682) „tych wierzących Izraelitów, którzy obecnie znajdują się w ciemności, lecz będą zwycięzcami w Tysiącleciu” (E 6, str. 717) oraz ostatecznie lojalnych próbnie usprawiedliwionych pogan i niewybranych (przedstawionych oddzielnie w Jesboku i Suachu); albowiem, aby uzyskać życie pod Nowym Przymierzem (które będzie zawarte z Izraelem – Jer. 31:31-33) muszą oni przez wiarę w Chrystusa jako Zbawiciela i przez poświęcenie stać się „prawdziwymi Izraelitami”. Kiedy zostanie to już spełnione przez wszystkich posłusznych z rodzaju ludzkiego „obietnice uczynione względem Żydów będą się także stosować do pogan” (E15, str. 730, 733). Jako członkowie klasy „owiec” z rodzaju ludzkiego będą oni „królami ziemi”, którzy swoją chwałę wprowadzą do Nowego Jeruzalem (Mat. 25:34; Obj. 21:24; A 345; P ’78, str. 47). Oddajemy wszelką chwałę Bogu, tęsknimy i modlimy się o ten czas, gdy wszystkie dzieci antytypicznej Ketury w poświęceniu oddadzą Chrystusowi cześć łącznie z służbą odpowiednią dla nich jako istot Boskich (złoto) z wybornymi ludzkimi władzami (kadzidło) „a chwały PAŃSKIE opowiadać będą”. (Więcej na temat kolejności według pierwszeństwa itd. w doprowadzaniu różnych klas Tysiąclecia pod Nowe Przymierze, zobacz P '73,25-30; ’78, str. 45, 46).
GERSON I ELIEZER
(32) 2Mojż. 2:22; 4:24-26; 1Kron. 23:15. Te teksty wymieniają dwóch synów Mojżesza, Gersona i Eliezera, stanowiących tutaj typ odpowiednio klasy wierniejszych i mniej wiernych próbnie usprawiedliwionych w czasach ruchu Millera. Z powodu przesiewań w wyniku których dotknięci zostali oni plagą błędu, członkowie antytypicznej klasy Gersona zostali zachęceni do poświęcenia, którego typem było ich obrzezanie. W ten sposób stali się prospektywnymi członkami Ciała. Eliezer stanowi typ próbnie usprawiedliwionych, włączając tych, którzy będą quasi-wybranymi, mniej wiernych, którzy się nie poświęcili, ale pozostali w Babilonie (E11, str. 52, 53).
PODRZĘDNI KSIĄŻĘTA TYSIĄCLECIA
(33) W zastosowaniu tysiącletnim obóz przedstawia „stan świata przechodzącego restytucję” (TP nr 164, str. 11, kol. 1). Obóz ten będzie podzielony na dwanaście antytypicznych pokoleń restytucjonistów – „Tysiącletni Izrael Boży” (zobacz np. E17, str. 360-363). Najwyraźniej „książętami” stojącymi na czele tych dwunastu pokoleń będą Godni, ponieważ wówczas (Izaj. 32:1) „książęta w sądzie panować będą” – „tymi książętami są Starożytni i Młodociani Godni” (E17, str. 111, 329) i (Psalm 45:17) „Miasto ojców twych będziesz miał synów twych, których postanowisz książętami po wszystkiej ziemi”. „Starożytni Godni będą książętami – nie królami – na całej ziemi, a pomocnikami ich w tym będą Młodociani Godni … Ci Starożytni i Młodociani Godni będą władcami podporządkowanymi Chrystusowi, podczas gdy świat [którego typem jest dwanaście pokoleń Izraela] wówczas nie tylko nie będzie w ogóle panował, ale będzie poddany tym Godnym … Starożytni i Młodociani Godni będą występować wobec świata jako jego widzialni władcy i jako tacy zostaną uznani przez świat, który będzie im posłuszny” (E17, str.107).
(34) To, że na czele każdego pokolenia będzie stał jeden książę (4Mojż. 1:5-16), niekoniecznie oznacza, że tylko jedna osoba spośród Godnych będzie głową każdego odnośnego pokolenia, gdyż w zastosowaniu odnoszącym się do Wieku Ewangelii książęta w każdym przypadku przedstawiali „przywódców (nie jednego, lecz pewną liczbę)” w każdym poszczególnym antytypicznym pokoleniu (E8, str. 12). W typie wodzowie lub książęta mieli „podwładnych” (E8, str. 665 u dołu), którzy byli pomocniczymi książętami czy też przywódcami. Byli tam więc przywódcy grup liczących sto, pięćdziesiąt i dziesięć osób. Najwyraźniej byli tam także książęta różnych domów wewnątrz jednego pokolenia, jak np. jest pokazane w przypadku Zamry, który był „książę domu ojca swego, z pokolenia Symeonowego” (4Mojż. 25:14). Tak więc Godni jako książęta będą mieli zdolnych pomocników w (quasi-wybranych (szczególnie w Poświęconych Obozowcach Epifanii) odpowiednio do ich różnorakich zdolności, gdyż najwyraźniej quasi-wybrani są przedstawieni w podrzędnych książętach i przywódcach. Będą oni pomagać niewybranym, „córkom” (Izaj. 60:4; Joel 2:28), w ich postępie na gościńcu świątobliwości, ponieważ jako wielcy misjonarze Wieku Tysiąclecia, wpierw pod kierunkiem Chrystusa i Kościoła, potem Starożytnych i Młodocianych Godnych, pójdą wszędzie nawracać ludy pogańskie i odstępczych Żydów do Boskiego Słowa i dzieła” (E17, str.339).
ANTYTYPICZNI LEWICI WIEKU EWANGELII
(35) 4Mojż. 1:49-54; 3:6-9. Te teksty Pisma Świętego przedstawiają Lewitów, którzy w zastosowaniu Wieku Ewangelii, jako różnym od zastosowania epifanicznego (czyli przejściowego), tysiącletniego i potysiącletniego, stanowią typ niepoświęconych próbnie usprawiedliwionych (Cienie Przybytku, str. 26, 27), którzy jeśli dowiodą wierności okupowi i sprawiedliwości będą quasi-wybranymi. W tym tekście są zobrazowani jako usługujący Aaronowi i jego synom – będących typem Jezusa i Kościoła (E8, roz. 2, 8, itd.) – w służbie przybytku.
ANTYTYPOWA ORFA
(36) Księga Ruty 1:1-14: Elimelech jest typem na wodzów utracjuszy koron biorących udział w ruchu