Teraźniejsza Prawda nr 488-489 – 2004 – str. 4
| Miłość nie jest ograniczona w swych możliwościach, gdyż na przykład Boska współczująca miłość została okazana wobec ludzkości po tym, jak ogłosił On wyrok śmierci. |
Następnie mamy duchową miłość do ludu Pańskiego, który stara się unikać wszelkich cielesnych pragnień, starając się jedynie żyć jako Nowe Stworzenie i dbać o dobro Nowego Stworzenia. Tak czyniąc stajemy się blisko związani z rzeczami Boskimi i z wszystkimi, którzy są z nami związani w dziele obecnego Wieku Ewangelii. Jest to najwyższy rodzaj miłości na każdym poziomie istnienia – ten, do którego weszliśmy. Bóg jest Miłością. Im bardziej wzrastamy w tej właściwej, duchowej Miłości, tym bardziej wzrastamy w podobieństwie charakteru naszego Ojca, o którym czytamy: „Bądźcież wy tedy doskonałymi, jako i Ojciec wasz, który jest w niebiesiech, doskonały jest”. (Mat. 5:48).
Ta miłość nie zatrzymuje się na tych, którzy ją doceniają, lecz wychodzi również do tych, którzy jej nie doceniają, wiedząc, iż coś przeszkadza im w przywiązywaniu jakiejkolwiek wartości do takiej miłości. Miłość jest więc tak bardzo podobna Bogu, jest rzeczą najbardziej godną oceny, rzeczą, bez której wszystko inne w życiu jest bezużyteczne. Być pozbawionym miłości to być pozbawionym podobieństwa Bożego. I tak apostoł dalej wymienia cechy tej miłości – cichość, delikatność, długie znoszenie, braterską uprzejmość, pobożność [podobieństwo Boże] – Miłość. Wszystkie one są jedynie częściami lub strumieniami Miłości wypływającymi z niewyczerpanego Źródła. Wszystkie te cechy wypływają z Miłości i są silne proporcjonalnie do tego jak silna jest nasza miłość.
SPRAWIEDLIWOŚĆ PODSTAWĄ MIŁOŚCI
Następnie zbadamy sposób, w jaki Miłość wypełnia Boskie Prawo. Boskie Prawo nie jest niezbędne, jeżeli chodzi o powstrzymywanie od dobrych uczynków. Nie ma potrzeby prawa, które mówiłoby: „Nie będziesz robił zbyt dużo dla swojego brata, lub dawał mu zbyt dużo pieniędzy”. W tych sprawach niepotrzebne jest żadne prawo. Lecz Boskie Prawo wkracza i mówi: „Nie zejdziesz poniżej pewnej normy”. A więc Prawo domaga się jedynie sprawiedliwości.
Apostoł Paweł wskazuje, że ponieważ Prawo domaga się sprawiedliwości, mamy nie mordować bliźnich ani czynem, ani językiem. Musimy być w sposób doskonały sprawiedliwi we wszystkim, co odnosi się do naszych bliźnich. Każda myśl naszego umysłu musi być sprawiedliwa, absolutnie sprawiedliwa. Taki jest standard Boskiego Prawa. Jesteśmy przestępcami tego Prawa, jeśli oddajemy komukolwiek mniej niż sprawiedliwość. Dlatego Zakon, tak jak został on przedstawiony Żydom, mówił im, czego mają nie czynić. „Nie będziesz mówił fałszywego świadectwa”. „Nie będziesz kradł”, itd. – mówiąc im jedynie o rzeczach, których nie powinni czynić. Ktokolwiek miłuje swego bliźniego, nie pragnąłby okraść go ani z jego własności, ani dobrego imienia. Stąd miłość wypełnia wszystko, czego Zakon mógł żądać.
Miłość nie jest ograniczona w swych możliwościach, jak na przykład Boska współczująca miłość została okazana wobec ludzkości po tym, gdy ogłosił On wyrok śmierci. Ten wyrok śmierci musi trwać, lecz
To Miłość przygotowała drogę
wybawienia buntowniczego człowieka;
i wszystkie kroki ta Miłość podjęła,
co cudny plan przewidział.
Miłość uczyniła to poprzez zadbanie o wypełnienie Prawa, jeśli chodzi o Adama, tak by Adam mógł być uwolniony z wyroku Prawa. Sprawiedliwość nie mogła nałożyć takiego zobowiązania na Logosa, dlatego Bóg nie mógł nakazywać. Jedyną rzeczą, jaką mógł zrobić było przedstawienie Jezusowi pewnych motywów. Bóg przedstawił Mu radość bycia Zbawicielem ludzi oraz dodatkową radość wywyższenia w Boskiej Miłości i łasce oraz do chwalebnych przywilejów Królestwa. Tak więc Miłość może używać różnych zachęt.
Nasza miłość również musi być sprawiedliwa. Nigdy nie możemy wziąć czegoś co należy do jednego i dać tego drugiemu. Współczucie może jej towarzyszyć, ale Miłość nie może działać z pogwałceniem Sprawiedliwości. Stąd korzyść chrześcijan, którzy są badaczami Boskiego Słowa. Biblia daje nam prawdziwe pojęcie na temat tego, czym jest sprawiedliwość. Daje nam ona równowagę zdrowego zmysłu. Niebiański Ojciec ma współczucie i miłość, lecz używa tych cech według zasad sprawiedliwości. My nie jesteśmy ograniczeni do sprawiedliwości. To nie nasze prawo potępiło naszego brata, lecz Boskie prawo Sprawiedliwości. Tak więc mamy wolność praktykowania naszej miłości w stopniu wykraczającym poza samą sprawiedliwość.
Jezus dał przykład pewnego człowieka, który był winny swemu panu dużą sumę pieniędzy, i gdy nie mógł jej spłacić, pan mu darował. Potem ten człowiek poszedł do kogoś, kto był mu winny kilka groszy, a ponieważ nie mógł spłacić swojego długu od razu, zaczął wymierzać karę. My sami nie możemy wypełnić zupełnej sprawiedliwości, i nie możemy słusznie wymagać jej od innych. Bóg, który jest doskonały i sprawiedliwy, ma prawo wymagać sprawiedliwości.
ZŁE PRZYPUSZCZENIA NIE SĄ Z MIŁOŚCI
Miłość, jak już widzieliśmy, jest tą wielką i wspaniałą cechą, która pełniej niż jakakolwiek inna cecha przedstawia naszego Niebiańskiego Ojca.