PYTANIA BIBLIJNE

      Pytanie: 1. Jaki mamy dowód biblijny pokazujący, iż jest rzeczą właściwą, by poświęcony lud Boży niespłodzony z ducha w obecnym czasie brał udział w chlebie i kielichu podczas Pamiątki?

      Odpowiedź: Prospektywni członkowie Ciała Chrystusowego, Maluczkie Stadko, otrzymało przywilej udziału w Pamiątce w najpełniejszym znaczeniu (1Kor. 12:12-27, Efez. 4:4). Ich udział symbolizował trzy rzeczy:

      (1) Upamiętnienie śmierci Pana Jezusa (1Kor. 11:23-26, por. Łuk. 22:19). Przez swój udział w chlebie i kielichu utrzymywali na umysłach i sercach i okazywali przed innymi swoją głęboką ocenę śmierci Pana Jezusa i jej znaczenie dla nich samych i całego rodzaju ludzkiego.

      (2) Wiarę w Jezusa, przyswajanie usprawiedliwienia, uzyskanie przebaczenia grzechów i przypisanie sprawiedliwości przez Jego złamane ciało i przelaną krew – jego śmierć (Mat. 26:26-28, Mar. 14:22-25).

      (3) Udział z Jezusem w przywileju ofiarniczej śmierci za świat (1Kor. 10:16,17; 15:29; Filip. 3:10). Poświęcony lud Boży niespłodzony z ducha może brać udział w pierwszych dwóch znaczeniach: (1) upamiętnienia Jego śmierci jako Baranka Bożego oraz (2) wiary, przyswajania usprawiedliwienia przez Jego ofiarniczą śmierć, Jego ciało złamane dla nich i jego krwi przelanej za nich na przebaczenie ich grzechów. Nie mają oni przywileju symbolizowania śmierci z Chrystusem, gdyż nie są oni prospektywnymi członkami Jego Ciała.

DOWODY BIBLIJNE NA UDZIAŁ W PAMIĄTCE

      Biblijne powody, by sądzić, iż jest właściwe dla nie-spłodzonych z ducha obecnych poświęconych branie udziału w Wieczerzy Pańskiej w dwóch znaczeniach przedstawionych powyżej są następujące:

      (1) Nie tylko pierworodni, lecz wszyscy Izraelici i obrzezani cudzoziemcy z Boskiego rozkazu i za Jego zgodą brali udział w dorocznym święcie Paschy, typie Wieczerzy Pańskiej (2Moj. 12:25-27, 47-49, Joz. 5:10; 2Kron. 35:1-19). Urodzeni w tej ziemi, Izraelici, przedstawiają spłodzonych z ducha. Ci, którzy byli obcokrajowcami, nie Izraelitami, którzy przyłączyli się do narodu izraelskiego w czczeniu Jehowy, obrzezali się i mieszkali w ich ziemi przedstawiają lud Boży niespłodzony z ducha (zob. Tom Ep. 11, 2 Księga Mojżeszowa, s. 207, 208). Izraelici jako naród byli poświęceni Jehowie i znajdowali się w relacji przymierza z Nim od dnia, kiedy wziął ich za rękę i wyprowadził z ziemi egipskiej (2Moj.12:40, 41; Żyd. 8:9). Oni „wszyscy w Mojżesza ochrzczeni są w obłoku i w morzu” (1Kor. 10:1, 2). Stąd wszyscy poświęceni wierzący mogą brać udział w Wieczerzy Pańskiej, Pamiątce antytypicznego Baranka Paschalnego (1Kor. 5:7, 8).

      (2) Apostołowie brali udział w pierwszej Wieczerzy Pańskiej będąc poświęconymi, lecz w stanie próbnego usprawiedliwienia. Jeszcze nie byli spłodzeni z ducha i nie mogli być takimi aż do wylania Ducha świętego w dniu Pięćdziesiątnicy. Przed Pięćdziesiątnicą ich stan był taki sam jak niespłodzonych poświęconych obecnie.

      (3) 4Moj. 9:1-14 opisuje corocznego typicznego baranka Paschalnego, w którym brali udział dorocznie zarówno pierworodni jak i niepierworodni w Izraelu. Coroczne branie udziału przez pierworodnych (spłodzonych z ducha) jest typem na doroczną Wieczerzę Pańską obchodzoną w Wieku Ewangelii, podczas gdy doroczny udział niepierworodnych (Starożytnych i Młodocianych Godnych oraz wszystkich chętnych i posłusznych z rodzaju ludzkiego) jest typem na doroczną Wieczerzę Pańską obchodzoną w Tysiącletnim Pośredniczącym Królestwie. Jeśli niespłodzeni poświęceni podczas następnego Wieku będą mieli ten przywilej, z pewnością niespłodzonym poświęconym w obecnym czasie wolno czynić to samo.

      Pytanie: 2. Podczas Pamiątki niektórzy bracia obawiają się, że przez używanie jednego kielicha mogą przenosić się choroby. Czy można zamiast tego używać plastikowych osobnych kubków?

      Odpowiedź: Używanie osobnych kubków pomniejsza symboliczną wagę „jednego kielicha” oraz myśl o społeczności – wspólnym zjednoczeniu czy też udziale w tym jednym kielichu. Boskie Słowo wskazuje na użycie jednego kielicha przy pierwszej Pamiątkowej Wieczerzy ustanowionej przez naszego Pana: „A wziąwszy kielich i podziękowawszy, dał im, mówiąc: Pijcie z tego wszyscy” (Mat. 26:27). Podobnie święty Paweł wielokrotnie mówi o tylko jednym kielichu: „Kielich błogosławienia, który błogosławimy” oraz „ten kielich byście pili” (1Kor. 10:16; 11:26).

      Wyjątkiem od tej zasady jest przypadek, gdy jest tak wielu członków w zgromadzeniu, że jeden kielich nie mieści wystarczająco dużo dla wszystkich i potrzebny jest więcej niż jeden kielich. Taki układ był postulowany przez brata Russella i praktykowany w dużych zgromadzeniach. Kilka kielichów powinno być używanych, by sprostać wymaganiom sprawnej usługi – osobne kubki mniej zdecydowanie obrazowałyby symbolikę jednego kielicha. Gdy są osoby z chorobami, które mogłyby być zaraźliwe, pomogłoby taktowne ustalenie, by usłużyć im jako ostatnim. Można podać stosowne ogłoszenie o takiej treści.

      Pytanie: 3. Z kogo składają się quasi-wybrani, kiedy ta klasa zostanie skompletowana i jaką rolę odgrywa w Boskim planie?

      Odpowiedź: Chociaż termin quasi-wybrani nie znajduje się w Biblii, jest to termin, którego używamy w naszych publikacjach w celu opisania klasy biblijnej. Określenie tej klasy na Wiek Tysiąclecia to „synowie” (Joel 2:28, Izaj. 60:4), lecz ponieważ inne klasy, takie jak aniołowie i Maluczkie Stadko również są nazywane „synami” (1Moj. 6:2,4; 2Kor. 6:18), używamy terminu quasi-wybrani, aby opisać ich dokładnie.

      Łaciński przedrostek quasi oznacza jak gdyby i wyraża myśl prawie lub trochę. W najszerszym znaczeniu używamy terminu quasi-wybrani na określenie wszystkich tych wierzących od czasów Adama, którzy przypominają

poprzednia strona – następna strona