Teraźniejsza Prawda nr 487 – 2003 – str. 63
Werset ten przedstawia myśl, że Apostołowie mówili i pisali słowami podanymi im przez ducha Bożego – co oznacza słowne i pisemne natchnienie.
Werset 14: Osoba niepoświęcona o światowym umyśle nie może pojąć i ocenić głębokich rzeczy Bożych, w rzeczywistości wydają się jej one głupie. Przyczyną tego jest to, że nie posiada ona ducha Bożego.
Werset 15: Ci, którzy otrzymali ducha Bożego są zdolni rozumieć zarówno rzeczy tego świata jak i głębokie rzeczy Boże. Jednak ich motywy – takie jak pragnienie odmawiania sobie rzeczy uważanych za cenne przez światowy umysł – nie mogą być zrozumiane ani ocenione przez niepoświęconych.
Werset 16: Żadna osoba o światowym umyśle nie może właściwie rozumować na temat głębokich rzeczy Bożych. Tylko ci, którzy mają umysł Chrystusowy mogą to czynić, ponieważ mają Chrystusowego ducha mądrości i poświęcenia.
„DO DUCHOWYCH RZECZY DUCHOWE STOSUJĄC”
Powyższy tekst pochodzi z przekładu króla Jakuba, ale inne tłumaczenia rzucają więcej światła na jego znaczenie:
– łącząc rzeczy duchowe z duchowymi słowami” (American Standard Version).
– „wyjaśniając rzeczy duchowe duchowym ludziom” (W.J. Conybeare).
– „tłumacząc duchowe rzeczy duchowym ludziom” (John A. Broadus).
– „zestawiając to co duchowe z tym co duchowe” (Knox).
– „wyjawiając duchowe rzeczy duchowym osobom” (Diaglott).
Podsumowując, Apostoł Paweł w powyższym wyrażeniu uczy, że ci, którzy posiadają ducha Bożego i mają znajomość, zrozumienie i ocenę Jego prawd są w stanie wyjaśniać te prawdy innym, którzy także mają Jego ducha. Mówimy o tym jako „dobrym rozbieraniu słowa prawdy”, procesie, który powinniśmy naśladować w osobistym i grupowym badaniu oraz wyjaśniając Prawdę tym, którzy mają uszy ku słuchaniu (2Tym. 2:15).
Niezależnie od dyspensacji zasada, która ma zastosowanie jest następująca: tylko poświęceni mogą rozumieć głębokie rzeczy Boże, czy też widzieć Prawdę na czasie jak należy. Różnica pomiędzy spłodzonymi z ducha a niespłodzonymi z ducha jest taka, że pierwsza klasa miała niebiańskie nadzieje i aspiracje, podczas gdy druga ma ziemskie nadzieje i aspiracje. Ten fakt w pewnym stopniu ogranicza zrozumienie niespłodzonych z ducha, lecz ogólna zasada pozostaje nienaruszona.
4. Pismo Święte naucza, że są trzy drogi: szeroka, wąska i gościniec świątobliwości. Którą z tych dróg podążamy w obecnym czasie jako poświęceni chrześcijanie?
Jak zostało zauważone w pytaniu, te trzy drogi to:
– Szeroka droga, o której jest mowa w drugiej części Mat. 7:13: „albowiem przestronna jest brama i szeroka droga, która prowadzi na zatracenie, a wiele ich jest, którzy przez nię wchodzą.” Droga ta jest właściwie nazwana, ponieważ jest najłatwiejszą do podążania. Adam zaczął nią podążać kiedy zgrzeszył, a jego potomstwo podąża nią przez ponad 6000 lat aż do osiągnięcia jej nieuniknionego końca – śmierci.
– O wąskiej drodze jest mowa u Mat. 7:13, 14: „Wchodźcie przez ciasną bramę… a ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do żywota; a mało ich jest, którzy ją znajdują”. Ta droga była otwarta jedynie dla poświęconych chrześcijan w czasie gdy działało Wysokie Powołanie. Jedynym, który wszedł na tę drogę, szedł po niej wiernie do końca i otrzymał nagrodę Boskiej natury, był Chrystus, Głowa i Ciało (2Piotra 1:4). Poświęceni chrześcijanie nie idą obecnie tą drogą, gdyż od wielu lat jest ona zamknięta.
– O gościńcu świątobliwości jest mowa w Izaj. 35:8: „I będzie tam droga i ścieżka, która drogą świętą słynąć będzie; nie pójdzie po niej nieczysty, ale będzie dla onych samych. Którzy tą drogą pójdą, i głupi nawet, nie zbłądzą.” Jest to droga, która otworzy się przed światem ludzkości podczas nadchodzącego Królestwa Chrystusa, a ci, którzy wiernie będą nią podążać do końca otrzymają jej nagrodę – restytucję do ludzkiej doskonałości. Ta droga nie będzie tak trudna jak wąska ścieżka, ani nie będzie wymagała poświęcania naturalnych ludzkich praw i przywilejów. Poświęceni chrześcijanie obecnie nie podążają nią, ponieważ jeszcze nie została otwarta.
Ci, którzy poświęcili swoje życie Bogu obecnie, choć nie są spłodzeni z ducha, wyrzekli się swojej własnej woli samolubnej i światowej i przyjęli Boską wolę za swoją własną. Nie doprowadziło to ich do wąskiej ścieżki, która wiedzie do życia i nieśmiertelności, choć doprowadziło do dość trudnej drogi samozaparcia i zasypało pokusami i przeciwnościami ze strony świata, ciała i szatana, łącznie z próbami, utrapieniami, prześladowaniami i cierpieniami dla sprawiedliwości. (Czasem nazywamy ich drogę wąską ścieżką, jako przeciwieństwo drogi świata). Choć nie są oni na próbie do życia, są na próbie wiary i posłuszeństwa.
ODNOŚNIKI
(1)Tom 3, 136,216,218; Tom Ep. 6, 385; Tom Ep.7,.348; Tom Ep. 17, 244; P 71, 66-75, oraz liczne inne odniesienia do PT (zobacz Indeks Cytatów Biblijnych do PT)
(2) Tom Ep. 15, 528-534
(3) Tom Ep.12, 599; Tom Ep.15, 426,652,653; P’43, 60; P ’48, 121; Rozszerzone Komentarze Biblijne do 1Kor. 2:10-16
(4) Tom 1, 205-218; P’55,58.