OKO, RĘKA I USTA PANA

Niniejszy artykuł jest oparty na wykładzie br. Bernarda Hedmana, Redaktora Naczelnego, wygłaszanym w 1977 r., 1984 r. oraz 1996 r. podczas usług pielgrzymskich i konwencji. Transkrypt został poddany edycji i jest przedstawiany jako artykuł towarzyszący serii artykułów o Członkach Gwiezdnych, która rozpoczęła się w Teraźniejszej Prawdzie jesienią 1999 r.

      22 października 1984 r. minie 34 lata od czasu, kiedy nasz drogi Brat Johnson przeszedł poza Zasłonę. W październiku mamy także inną ważną rocznicę – 68 rocznicę śmierci Pastora Russella. Pomyślałem sobie, iż dziś powinniśmy upamiętnić tych drogich Braci.

      Chciałbym wybrać tekst z księgi Nehemiasza, rozdział 7, werset 65. Raczej nieznany werset, nie jest to werset, który szczególnie rzuca się w oczy w Biblii: „aby nie jedli z rzeczy najświętszych, ażby powstał kapłan z Urym i z Tummim”.

      W usłudze Przybytku kapłan nosił napierśnik, na którym były umieszczone Urym i Tummim. Tak naprawdę nie wiemy, czym były Urym i Tummim, ale wiemy, iż Bóg przekazywał informacje przez Urym i Tummim. Zostaje nam powiedziane w tym wersecie, iż nie mieli oni jeść z rzeczy najświętszych aż do powstania kapłana z Urym i Tummim. Wyciągamy z tego wniosek, iż Najwyższy Kapłan był tym, który miał Urym i Tummim oraz iż były one używane przez Boga za pośrednictwem kapłaństwa do dawania pewnych odpowiedzi.

INTERPRETACJA BR. JOHNSONA

      Br. Johnson trafnie wywodzi, iż antytyp rzuca tutaj światło na typ. To przede wszystkim dzięki temu wersetowi uzyskał on antytypiczną interpretację Urym i Tummim. Znamy te rzeczy dokładnie, ponieważ one były ze sobą połączone – „Pilnuj nauczania i samego siebie” (1Tym. 4:16). Ten werset Pisma Świętego nie brzmi dokładnie tak, jak go zacytowałem, ale: „Pilnuj samego siebie i nauczania”, natomiast ja celowo podałem go w odwrotnej kolejności. W słupie obłoku i ognia mamy tę samą ideę. A tutaj mamy Urym i Tummim.

      Słowo Urym oznacza światła. Co nam reprezentują te „światła”? Reprezentują one Słowo Boże, a poprzez kapłaństwo otrzymaliśmy informacje o Słowie Bożym. Słowo Tummim reprezentuje doskonałość. Przywodzi to na myśl ducha Bożego. Tak więc, gdy jedliśmy – zwłaszcza gdy kapłaństwo jadło z tych świętych rzeczy – otrzymywaliśmy informacje o tych świętych rzeczach poprzez Urym i Tummim – przez Prawdę i ducha Prawdy. Tak więc rodzi się pytanie: Czy jesteśmy tutaj dzisiaj, ponieważ doświadczyliśmy otrzymania Prawdy i Ducha Prawdy? (Patrz P ’37, 63, kol. 2, od dołu strony do początku str. 64).

      Wyrażenie Oko, Ręka i Usta Pana jest wyrażeniem, którego często używał nasz drogi br. Johnson. Na próżno szukałem dobrego wyjaśnienia podanego przez niego na ten temat i byłem zaskoczony tym, iż go nie znalazłem. Na przykład używa on tego wyrażenia przynajmniej, dwanaście razy w artykule o Trądzie. Wskazał on, iż Oko, Ręka i Usta Pana zbadają sytuację i oświadczą, czy dana osoba jest czysta czy nieczysta oraz iż będzie On nadzorował pracę do Jego ludu tutaj przy końcu wieku. Tak więc mam nadzieję przedstawić wam pewne myśli, które to wyjaśniają w oparciu o wiele wersetów Pisma Świętego i odniesień do literatury Prawdy, z których pewne będą wam bardziej znane, a inne mniej znane.

      E 9, str. 130: „Fakt, iż ci członkowie gwiezdni byli okiem, ustami i ręką naszego Pana, sprawia, iż utrzymują oni bliższy urzędowy i personalny związek z Nim niż wszyscy inni współcześni im członkowie Maluczkiego Stadka, a wynika to zarówno z ich urzędu pod Panem, jak i większej wierności niż u reszty członków Maluczkiego Stadka żyjących w swoich poszczególnych okresach czasu; bowiem byli to przede wszystkim ci bracia, którzy powiększyli swoją jedną grzywnę do dziesięciu grzywien oraz swoich pięć talentów do dziesięciu talentów. Dlatego iż są oni okiem, ręką i ustami Pana Jezusa, stosuje się do nich w najbardziej szczególny sposób myśl z Łuk. 10:16: „Kto was słucha, mnie słucha: a kto wami gardzi, mną gardzi; a kto mną gardzi, gardzi onym, który mię posłał”. Jednakże urząd ten nie czyni z nich panów nad Boskim dziedzictwem”.

OKO PANA

      5Moj. 34:7 jest wersetem, którego br. Johnson używał, przypominając nam, iż oko Mojżesza nie zaćmiło się ani się naruszyła czerstwość jego. Pamiętacie, że wywodzi on, iż reprezentuje to fakt, że nawet pod koniec swojego życia (br. Johnson) nie stracił zrozumienia Prawdy, iż zachował ją zarówno w jej elementarnych, jak i głębszych zarysach tutaj przy końcu Wieku. (Pamiętam, iż cytowałem ten werset krótko po śmierci br. Jolly’ego. Zauważyłem tę samą rzecz u niego. Jego oko się nie przyćmiło – jego czerstwość mogła zostać naruszona, ale on wciąż posiadał zrozumienie Prawdy aż do samej śmierci).

poprzednia strona – następna strona