Teraźniejsza Prawda nr 486 – 2003 – str. 38
którzy prowadzili ciche, zwyczajne życie, a mimo to wydaje się, iż żyli oni zgodnie z pełnią światła, jakie posiadali i kroczyli z Bogiem aż do momentu zaśnięcia w śmierci. Świat zazwyczaj ignorował tych świętych Bożych, nawet wtedy, kiedy nie byli oni czynnie prześladowani. Nie możemy z całą dozą pewności wiedzieć, kto jest całkowicie wierny i szczery w sercu, ale możemy być pewni, iż „zna Pan, którzy są Jego” – 2Tym. 2:19.
ODWAGA W TEJ „GODZINIE POKUSZENIA”
Przechodząc do naszych czasów, nigdy wcześniej nie było okresu, kiedy większa siła charakteru i większa odwaga były bardziej potrzebne niż właśnie teraz. Nieprawość całego świata, a zwłaszcza tak zwanego chrześcijaństwa dopełniły się obecnie, a wszystkie obecne rządy mają zostać zmiecione, by przygotować miejsce dla chwalebnego Królestwa Bożego pod całymi niebiosami – na chwalebne Panowanie Króla królów. Wszystkie systemy eklezjastyczne dzisiejszej doby nazywające siebie Kościołem Chrystusa są ustawione w szyku po stronie błędu i walczą przeciwko Prawdzie i tym, którzy ją postulują. Tak więc musimy być silni w Panu i w sile Jego mocy.
Każdy, kto wyruszy do boju przeciwko tej twierdzy błędu o własnej sile, z pewnością zostanie pokonany. Jednakże jeśli pójdzie w sile Pana Zastępów i będzie miał Boskie kierownictwo odnośnie tego, co ma robić lub mówić, może sobie mężnie poczynać. Wiele szczerych serc, będących w niewoli w Babilonie lub wygłodzonych na „polu”, w świecie, prosi obecnie o Chleb Żywota. Potrzebują one naszej pomocy.
Nasza siła będzie próbowana – nasze trzymanie się Boga i Prawdy oraz nasza odwaga w obronie Prawdy. Z pewnością zostaną one poddane próbie, bowiem Babilon sprzeciwia się naszemu postępowaniu. Bóg nie przyjmie do Królestwa nikogo, kto wiernie nie wytrwał. Mimo to starajmy się w cichości pouczać tych, którzy sprzeciwiają się Słowu Pańskiemu oraz szukajmy zgłodniałych i spragnionych jednostek.
Nie wiemy, w jakiej postaci nadejdą niektóre z naszych prób i utrapień. Jednakże my, którzy żyjemy w tym „złym dniu”, a w rzeczy samej przy samym końcu tego dnia – w ostatecznej „godzinie pokuszenia” – z pewnością potrzebujemy mieć na sobie całą zbroję Bożą. Potrzebujemy mieć nasze biodra przepasane Prawdą, potrzebujemy przyłbicy do ochrony naszego umysłu, naszego intelektu przed strzałami błędu, potrzebujemy pancerza sprawiedliwości, potrzebujemy Miecza Ducha – potężnego obosiecznego Miecza, potrzebujemy sandałów „gotowości Ewangelii pokoju”. Potrzebujemy wszystkich tych rzeczy, by pokonać Chananejczyków w naszej własnej piersi oraz przezwyciężyć wszystkie otaczające nas przeszkody.
Tak opancerzeni i wyposażeni naprawdę możemy okazać się „więcej niż zwycięzcami” w tym wielkim konflikcie, który się nasila każdego dnia. Zwyciężymy „przez tego, który nas umiłował i kupił Swoją własną drogocenną krwią”. Niechaj obietnica Mistrza będzie dla nas natchnieniem każdego dnia: „Kto zwycięży, dam mu siedzieć z sobą na stolicy mojej”.
ARMIA GIEDEONA W ANTYTYPIE
„A zatem POWSTAŃ! O! Armio Gedeona,
Kto bojaźliwy, niechaj zawraca,
Jehowa chce tylko gorliwych,
których serca pałają miłością do prawdy.
Pozostało dziesięć tysięcy! Wciąż zbyt wielu;
Jeszcze raz bada On ich lojalność,
By stwierdzić, kto najwierniej Mu służy ,
By stwierdzić, kto najżarliwiej miłuje.
O! wy, którzy zaprzysięgliście Mu wierność,
Zważcie dobrze! On teraz was próbuje,
Wodą prawdy będzie was próbował,
By stwierdzić, kto jest wierny i szczery.
A zatem, bracie, zważ na to, jak pijesz,
Byś nie poszedł śladem nieczystości,
Weź swą pochodnię, dzban i trąbę
I ustaw każdego na swoim miejscu!
Twym mieczem jest ” Miecz Ducha „,
Twoją pochodnią jest światło z Jego Słowa,
Twym dzbanem to nędzne ziemskie naczynie,
Które roztłuczesz na głos twego Pana.
Czy twa pochodnia płonie żywym blaskiem w twym dzbanie?
Czy twoja trąba wydaje „dźwięk pewny”?
Wkrótce Miecz Pana i Gedeona
Wprowadzi zamieszanie w zastępach wroga.
Gdyż pewne jest obiecane zwycięstwo,
I wielki jest pokój, którym On nagradza –
A zatem, ” stójcie ” na swym miejscu, wszyscy wierni,
Bitwa jest nie wasza, lecz Pana!”
– Wiersze Brzasku Tysiąclecia, s.127