Teraźniejsza Prawda nr 486 – 2003 – str. 34
NASZ PODBÓJ
ANTYTYPICZNYCH CHANANEJCZYKÓW
„Tylko się zmacniaj, i bardzo mężnie sobie poczynaj ” – Jozue 1:7
Niniejszy artykuł został zaczerpnięty z przedruków Strażnicy str. 5705-5707 [15 czerwca 1915 r.]. Dokonano drobnych zmian celem dostosowania do naszego obecnego stylu. Artykuł był pisany z myślą o Nowych Stworzeniach i powinien być interpretowany w tym świetle oraz w kontekście tamtych czasów.
Jozue zapisał te słowa Boga Jehowy wypowiedziane do niego wtedy, kiedy, po śmierci Mojżesza, obejmował przywództwo nad Izraelem. Izraelici mieli wtedy już za sobą czterdzieści lat doświadczeń na puszczy i właśnie mieli przekroczyć Jordan, by objąć w posiadanie ziemię Chanaan. Jozue został następcą Mojżesza. Lud nauczył się wielu lekcji podczas doświadczeń na puszczy; a wtedy, kiedy Mojżesz już nie żył, spoglądali oni ku Jozuemu jako swojemu przywódcy.
Jozue wyraził swój brak zdolności do służenia na miejscu Mojżesza, poprzez którego Pan objawiał się w wyjątkowy sposób. Jednakże Pan zapewnił go, iż będzie mu błogosławił przez wszystkie dni jego życia, tak jak błogosławił Mojżeszowi. Jozue okazał się wierny we wszystkich swoich doświadczeniach. Był on jednym z tych dwóch, którzy przeżyli doświadczenia na puszczy i mieli ponad dwadzieścia lat przy wyjściu z Egiptu. Z powodu wierności Jozuego i Kaleba Pan obiecał im, iż tylko oni z wszystkich dorosłych, którzy opuścili Egipt, wejdą do Ziemi Obiecanej. Pozostali zmarli na puszczy, z wyjątkiem Mojżesza i Aarona. Aaron zmarł na górze Hor, a Mojżesz trochę później na Górze Nebo, zanim lud przekroczył Jordan.
Napomnienie Pana skierowane do Jozuego, by się wzmacniał i był bardzo mężny, miało związek z poleceniem danym Izraelitom, by objęli w posiadanie ziemię chananejską i zniszczyli mieszkańców tej ziemi. Ten rozkaz Boży jest kamieniem, o który wielu się potyka. Takowi mniemają, iż Biblia nie może pochodzić od Boga, skoro zawiera takie polecenia. Uważają oni, iż wejście przez Izraelitów do Chanaanu i jego zdobycie było aktem niesprawiedliwości. Mówią oni, jakie prawo miał Izrael, by zabić wszystkich tych ludzi i objąć w posiadanie ich ziemię? Należała ona bardziej do tych ludzi, którzy już ją posiadali niż do kogokolwiek innego. Najechanie ich kraju, zniszczenie ich życia oraz zajęcie ich ziemi i dobytku było bardzo niesprawiedliwe. Postępowanie Izraela jest przedstawiane jako przykład skłonności cielesnego człowieka do „zagrabiania ziemi”, która wydaje się rosnąć wraz z upływem stuleci, pomimo rozwoju cywilizacji i rzekomego rosnącego doceniania sprawiedliwości przez człowieka.
Taki pogląd przyjmuje wielu ludzi, przy okazji wyrządzając sobie dużą krzywdę, bowiem nie rozumieją oni kwestii, którą omawiają. Kiedy mówimy, iż nie rozumieją tej kwestii, nie mamy na myśli tego, iż są ludźmi o poślednim umyśle, ale to, iż nie przyjmują Boskiego punktu widzenia. Z każdego punktu widzenia innego od właściwego punktu widzenia całe postępowanie Izraela w tej kwestii musi wydawać się niesprawiedliwe i bezbożne. Jednakże kwestia ta, widziana z właściwego punktu widzenia, wydaje się być rozsądna, sprawiedliwa i słuszna. Grzechy i obrzydliwości popełniane przez tych pogan były takiej natury, iż ich zniszczenie było rzeczą wielce pożądaną. Bóg zaplanował wielką niespodziankę dla ziemi chananejskiej, którą oni zamieszkiwali.