Teraźniejsza Prawda nr 484 – 2003 – str. 14
za dni onych lat, żem cię miał przywieść na nich?” Następnie Pan oznajmia, że zamierza zniszczyć bezbożne hordy, zaś opis zdaje się wskazywać, że dokona się to przez wybuch zawiści, rewolucji i anarchii wśród poszczególnych elementów składających się na tę wielką, niejednorodną armię. Rewolucja ta i walka obejmie także pozostałe resztki rodzimych rządów różnych narodów, wywołując powszechne powstanie i anarchię – wielkie trzęsienie ziemi, o którym mówi Objawienie 16:18-21.” – Wykłady Pisma Świętego, Tom 4, str. 693, 694
„Przypominamy sobie, iż nasz Pastor w Wykładach Pisma Świętego tom 4 stosuje [Ezech. 38 r. oraz 39 r.] do ucisku Jakuba w Palestynie, który ma być nie tylko po Armagieddonie, ale także po Anarchii. Ten drugi pogląd jest najwyraźniej słuszny, bowiem konflikt opisany w Ezech. 38 r. oraz 39 r. nastąpi w przeciągu roku i to ostatniego roku okresu ucisku, podczas gdy Armagieddon będzie trwał kilka lat, po nim nastąpi kilka lat pokoju pełnego napięć, a potem nastąpi Anarchia na okres kilku lat, a następnie nadejdzie ucisk Jakuba. (…) Według oryginału hebrajskiego w Ezech. 38:8 wyrażenie oddane „w ostatnie lata” powinno być przetłumaczone „w ostatnim z lat”; a w wersecie 16 wyrażenie oddane „w ostanie dni” powinno być przetłumaczone „w ostatnim z dni” – dzień oznacza tu rok. Dowodzi to, iż Ezech. 38 r. 39 r. odnosi się do okresu następującego po Armagieddonie oraz Anarchii. (…) Gog reprezentuje przywódców narodów jako wrogów ludu Bożego, a Magog reprezentuje prowadzone narody jako wrogów ludu Bożego. Obj. 20:8 („narody (…) Goga i Magoga”) wyraźnie pokazuje, iż tak jest przy końcu Tysiąclecia, a zatem biorąc pod uwagę równoległości, jest to prawdą o wrogach Bożego duchowego oraz cielesnego Izraela przy zakończeniu tego Wieku.” – Tom Ep. 6, str. 580, 581
„Poprzez najgorszych z pogan „rozumiemy najgorsze anarchistyczne pozostałości, które będą plądrować Izrael w ostatnim roku ucisku.” – Tom Ep. 6, str. 599
„Tak jak nagle przyszły obydwie fazy wojny światowej, tak nagle wybuchnie światowa rewolucja zapoczątkowana przez radykałów (1Tes. 5:2, 3). W symbolach Objawienia (16:18-20) oraz innych księgach Biblii ta nadchodząca światowa rewolucja opisywana jest jako symboliczne trzęsienie ziemi, które zniszczy symboliczne wyspy (republiki) oraz góry (królestwa) w jednym powszechnym jęku, huku i rozpadzie symbolicznej ziemi (społeczeństwa). W czasie rewolucji nastanie jeszcze większy głód i choroby od tych, jakie towarzyszyły wojnie światowej. Straty w postaci ludzkiego życia, majątku, wygód i zdrowia będą jeszcze większe niż te z wojny światowej (Jer. 25:29-33). Jej koniec będzie świadkiem obalenia każdego rządowego, religijnego i arystokratycznego systemu na ziemi.
Szatan raz jeszcze podejmie próbę zdobycia kontroli i stworzy porządek rzeczy, w którym nie będzie już obecnych form rządów, religii ani arystokracji. W ich miejsce zapanuje socjalistyczna forma rządu, a wypaczona postać religijnej prawdy i dzieła, jakie Pan prowadzi od 1874 roku, stanie się popularną formą religii po rewolucji, przez tak zwany kanał między Bogiem a człowiekiem. Ta forma rządów symbolizowana jest przez dziesięć rogów bestii (Obj. 17:11), natomiast forma religii pokazana jest w typie przez Dynę, córkę Jakuba. Jego 12 synów jest typem 12 sekciarskich denominacji chrześcijaństwa które upadną w rewolucji. Socjalistyczna forma rządu będzie wykluczać istnienie arystokracji jako takiej, choć niewątpliwie bohaterowie socjalizmu w rzeczywistości w dużym stopniu będą arystokracją ówczesnych czasów. Ta forma społeczna będzie jednak krótkotrwała. W ciągu kilku lat światło podawanej przez Pana prawdy obnaży ciemne rzeczy, jakie wówczas będą praktykowane, w wyniku czego całkowicie zdesperowane masy niezadowolonych powstaną przeciwko niej i rozniosą ją w dzikiej orgii anarchii, która doszczętnie spali każdą pozostałość królestwa szatana. Szał anarchii będzie bardziej destruktywny niż anomalie rewolucji, a towarzyszące jej głód i choroby będą boleśniejsze od tych z czasu rewolucji. Jej efekty dotrą nawet do Palestyny, w postaci ostatniej fali utrapienia, która jako druga faza „ucisku Jakuba” ma się przetoczyć przez zgromadzony Izrael. W wyniku szalonych okropności czasu ucisku ludzkość będzie całkowicie wyczerpana i zdruzgotana. Do brzegu tysiącletniego Królestwa dotrze niczym wrak, niczym rzucany i smagany falami więzień, który w końcu, dzięki swym krańcowym wysiłkom i gwałtowności fal, dociera do brzegu wyczerpany i zdruzgotany, by odnaleźć wolność w dobrym kraju, chociaż spodziewał się dotrzeć do innego z mniejszymi lub większymi ograniczeniami i uciskiem.” – Tom Ep. 16, str. 144